Οίνος Ευφραίνει Καρδίαν

Κεφάλαιο 22

"Πάω κάτω στα μηχανήματα όταν έρθουν τα αποτελέσματα από το εργαστήριο φώναξε με" είπε και εξαφανίστηκε..

Έριξα μια ματιά στα υπόλοιπα βαρέλια και ήταν όλα εντάξει μόνο αυτό είχε το πρόβλημα...περίεργο...τα υπόλοιπα βαρέλια από την ίδια παραγωγή ήταν εντάξει...κάτι συμβαίνει εδω..έπιασα τον φάκελο με τις χημικές τιμές και προσπαθούσα να καταλάβω τι πήγε λάθος..

"Κύριε Γεωργιάδη πηγαίνετε κάτω στα μηχανήματα, σας ζητά η κυρία Στεργίου"

"Εντάξει έρχομαι"

Κατέβηκα κάτω και με περίμενε ακουμπισμένη στον τοίχο μαζί με μια στοίβα χαρτιά..

"Έγινε κάτι;;" Ρώτησα και φαινόταν και η ίδια έκπληκτη..

"Δεν καταλαβαίνω, εδώ όλα φαίνονται μια χαρά, οι τιμές στους φακέλους το ίδιο, περιμένω τα αποτελέσματα από το εργαστήριο να βγάλω άκρη.."

"Το μεσημέρι θα τα έχουμε" είπα και έμεινα να την κοιτάζω στα μάτια.. Είναι θλιμμένα και μελαγχολικά

"Άγγελε χτυπά το κινητό σου" είπε και με ξύπνησε από τις σκέψεις μου...το πείρα από την τσέπη μου και το απάντησα..

"Νάντια" είπα ξαφνιασμένος...

"Άγγελε τι κάνεις;;"

"Εδώ στη δουλειά εσύ τι νέα από τη Γαλλία;;"

"Είμαι εδώ, ήρθα για λίγες μέρες και θα επιστρέψω πίσω"

"Πολύ ωραία το βράδυ θα πάμε για ποτό" είπα και η Ερατώ μου έριξε μια δολοφονική ματιά και έφυγε...

Ανέβηκα στο γραφείο όπου έχουμε όλα τα αρχεία της εταιρίας μαζί με τους φακέλους για το κάθε βαρέλι ξεχωριστά..Άνοιξα την πόρτα και την βρήκα να κάθεται στο γραφείο και να κρατάει το κεφάλι της..

"Φύγε"

"Για να σου πω, από που με διώχνεις;;"

"Σωστά, θα φύγω εγώ" είπε και σηκώθηκε και με μεγάλα βήματα έφτασε στην πόρτα την αρπάζω από το μπράτσο και την γυρνάω μπροστά μου...

Τα χείλη μας είναι σε απόσταση αναπνοής κοιταζόμαστε στα μάτια και ακουμπάω τα χείλη μου στα δικά της, μένει ακίνητη, της δαγκώνω το κάτω χείλος και βάζω την γλώσσα μου στο στόμα της, η γλώσσα μου χαϊδεύει τη δική της και επιτέλους αφήνεται σε εμένα, περνάει τα χέρια της γύρω από τον λαιμό μου και την σφίγγω περισσότερο πάνω μου, την ακουμπάω στον τοίχο και κρατάω τα χέρια της πάνω από το κεφάλι της, την φιλάω και την γλύφω στο λαιμό...Απομακρύνομαι και την κοιτάζω έντονα.."Μου λείπεις πολύ" λέει και ανοίγω την πόρτα και φεύγω...

Μέχρι το μεσημέρι δεν την είδα ξανά, εγώ τριγυρνούσα στο οινοποιείο και εκείνη δεν βγήκε από το γραφείο μέχρι που ήρθε ο Φίλιππος με τα αποτελέσματα από τις αναλύσεις...

"Εδώ φαίνεται καθαρά, κάποιος έχει βάλει περισσότερο κιτρικό οξύ από όσο θα έπρεπε και το έχει κάνει σταδιακά, δεν έχει μπεκ όλο μαζί.. το κιτρικό οξύ όταν είναι υπερβολικό αυξάνει τη οξείδωση στο κρασί..." Είπε η Ερατώ και το βλέμμα της έδειχνε αυτό που είχα βάλει εγώ στο μυαλό μου αλλά περίμενα μέχρι να έρθουν τα αποτελέσματα..

"Αυτό σημαίνει ότι κάποιος έχει πειράξει το βαρέλι" είπε ο χημικός και κοιτάξαμε όλοι αυτόν...

"Παιδιά σταματήστε δεν είναι ο Πέτρος" είπε ο Φίλιππος.."Άγγελε θυμάσαι πως πριν ένα μήνα χάσαμε τα κλειδιά του υπογείου όπου γίνεται η ζύμωση;;"

"Ναι και τι σημαίνει αυτό;;"

"Τα κλειδιά τα βρήκα παρατημένα μετά από μερικές μέρες...Πάμε να δούμε αυτά που κατάγραψε η κάμερα εκείνες τις μέρες" είπε ο Φίλιππος

Βλέπαμε την κάμερα και κάποιος ο οποίος ήταν πλάτη άνοιξε κανονικά με τα κλειδιά και μπήκε μέσα, έβαλε το κιτρικό οξύ στο βαρέλι και βγήκε έξω, η εξωτερική κάμερα έπιασε το πρόσωπο του..

"Ο Βαγγέλης" αναφώνησε η Ερατώ και έκλεισε το στόμα της με την παλάμη της..

"Φίλιππε πάρε το βίντεο και πήγαινε με το Πέτρο στην αστυνομία" είπα και βγήκαν και οι δυο έξω... Η μπουνιά μου προσγειώθηκε πάνω στο τοίχο με δύναμη..."ο μαλάκας θα έπρεπε να τον είχα σκοτώσει.." Φώναζα

"Συγνώμη" είπε τρομαγμένα.. και τα μάτια της είχαν αρχίσει να δακρύζουν...

"Για πιο πράγμα;;"

"Για όλα." Είπε και την τράβηξα στην αγκαλιά μου για να ηρεμίσει.."ησύχασε, δεν φταις εσύ" είπα και έβαλε το πρόσωπο της στο λαιμό μου..

Το βράδυ επέστρεψα στο σπίτι και έκανα ένα μπάνιο, ειδοποίησα την Νάντια και βγήκαμε για ποτό.. Ήταν όμορφη και γλυκιά κοπέλα, σπουδάζαμε μαζί στην σχολή και για ένα διάστημα είχαμε κάτι μεταξύ μας αλλά δεν τράβηξε πολύ, αποφασίσαμε να μείνουμε δυο καλοί φίλοι..

"Γεια σου Νάντια" είπα και την αγκάλιασα θερμά

"Γεια σου Άγγελε" είπε και με φίλησε στο μάγουλο

"Πάντα τόσο όμορφη" σχολίασα..

"Ιδιαίτερα για εσένα.." Είπε και με κοίταξε με πονηρό βλέμμα