Ella's revenge.

OO5.

JESSICA POV

ik pak mijn tas en loop door de slurf naar de aankomsthal, ik ben in een blije humeur. ik kan niet wachten tot ik Ella zie! de laatste keer was bijna 2 jaar geleden en we kletsen alleen nog maar via webcam, ik kan niet wachten tot ik haar echt kan knuffelen. ik pak mijn koffer en trek hem mij, ik loop door de twee poorten en kijk rond de aankomsthal voor Ella en haar ouders, want ze zouden me komen ophalen. ik kijk nog een keer rond maar zie ze niet. zijn ze me vergeten?

ik wil net mijn telefoon pakken als ik een vrouw met een wit blaadje je zie, waarom staat ; Jessica Collins. ik frons en loop naar de vrouw toe. ‘ uhm hoi, ik ben Jessica.’ de vrouw glimlacht zwakjes en pakt mijn koffer aan. ‘ hoi Jessica, ik ben Mvr Dilaurentis, maar noem me maar Jenni. ik ben Ella’s buurvrouw.’

‘ dus uhm waarom komt Ella me niet ophalen? vraag ik terwijl we uit het vliegveld lopen. ‘ oh, heb je het nog niet gehoord schat ? ze kijkt me even aan en begint weer met lopen. ik loop achter haar aan, als we bij auto zijn stopt ze mijn koffer in haar auto en stapt in. ik doe langzaam de deur open en stap ook in. ‘ Mvr Dilaurentis, wat is er? waarom kwam Ella me niet ophalen? ’

ze slikt en kijkt me dan medelevend aan. ‘ het spijt me om dit te zeggen Jessica maar Ella is dood.’

ik voelde een brok in mijn keel en voordat ik het wist begon ik met huilen, Ella is dood..

KAYLEIGH POV

ik staar naar de muur terwijl de dokter uitlegt wat er is gebeurd. ik luister niet want het kan me niet schelen, met die stomme uitleg  krijg ik mijn zus niet terug. mijn intuïtie had gelijk, er ging inderdaad iets gebeuren met Ella, maar ik had nooit verwacht dat het zo erg zou zijn.

het was een hit and run, opslag dood. ze had niks gevoelt volgens de dokter. maar dat was echt shit. ik miste mijn zus verschrikkelijk. Nikki zat in een hoekje van de kamer, geschrokken, maar ze was niet verdrietig ze kwam er wel over heen, maar ik niet. ik zucht even en kijk naar mijn ouders die dood naar de dokter kijken. hun zijn hun dochter kwijt, hun alles…

‘ weten we wie de dader is? vraag ik, mijn stem kraakt. de dokter en mijn ouders kijken me even aan, dit is de eerste keer dat ik iets heb gezegd sinds ik heb gehoord dat Ella dood is.

‘ nee sorry Kayleigh, we zijn nog steeds aan het zoeken en je zus hier moet nog steeds aangifte doen.’ ik sta op en kijk met een woeste blik naar Nikki. ‘ zij? zij?! ze doet geen ene fuck! het is haar schuld ! ze moest op Ella letten !’ schreeuw ik en Nikki kijkt me met grote ogen aan.

‘ Kayleigh !’

‘ niks Kayleigh, pap. Nikki is niks anders dan een zeurende trut die alles krijgt wat ze wilt terwijl ze niks doet, Ella deed alles wat jullie wilde ! alles en ze deed altijd haar best en zeurde nooit en nu is ze dood ! dat verdiende ze niet, maar zij wel ! gil ik boos en wijs naar Nikki die nu ook aan het huilen is.

‘ Kayleigh dat meen je niet.’ sist mijn moeder.

‘ ja dat meen ik wel.’ schreeuw ik en ren de kamer uit. weg van iedereen, ik was boos op iedereen. ik was mijn zus kwijt en ik zou haar nooit meer terug krijgen..

+ + + + + + + +

ik pak Jessica’s hand en kijk langzaam hoe de kist van mijn zus de grond in gaat. ik slik even en kijk naar mijn moeder die tegen mijn vader aan leunt. Jessica had haar ouders over laten vliegen en al onze familie was gekomen om afscheid te nemen, ook Hannah was gekomen met haar gebroken ingepakte gips gekomen en zelfs Nikki’s debiele vrienden waren gekomen. het was nu al een week geleden sinds mijn uitbarsting tegen Nikki en ik had nog steeds geen sorry gezegd en dat was ik ook niet van plan om te doen. ik was een beetje klaar met Nikki, ze moest op Ella letten en dat had ze niet gedaan en daar haatte ik haar echt voor.

na onze speeches en afscheid gingen we naar een speciale zaal die mijn ouders hadden afgehuurd. ik kon niet geloven dat mijn zus op haar 17e al was overleden..

ik lach zwakjes naar Jessica die haar tranen droogt. Jessica was Ella’s beste vriendin, ze zouden samen gaan studeren, maar dat ging nu niet meer door. mam moest gister afbellen voor Ella en dan moest ze elke keer ook vertellen waarom, ik zag haar elke keer inkrimpen als ze moest vertellen waarom.

‘ Kay? ’

‘ wat wil je.’

‘ met je praten Kayleigh.’

‘ nou ik wil niet met jouw praten Nikita.’

‘ Kay stop, je weet dat ik het niet leuk vind als iemand me Nikita noemt, het is Nikki.’

‘ je had maar op Ella moeten letten Nikita.’ sis ik en draai me om weg te lopen, maar Nikki pakt snel mijn arm en draait me weer om. ‘ luister Kayleigh, ik weet niet wat je probleem is. maar dit is niet mijn schuld okay.’ ik rukte mijn arm los en gaf haar een woeste blik. ‘ alles is jouw schuld Nikki alles.’ en met dat loop ik de zaal uit en laat mijn zus achter met open mond.

+ + + + + +

- 2 weken later -

‘ dat is alles? vraagt mijn vader. ‘ dat is alles.’ mompelt Nikki en doet de achterbak dicht. het is nu twee weken geleden dat Ella is begraven en niks is hetzelfde, iedereen is opzoek naar de gene die Ella heeft aangereden, mijn moeder huilt elke avond en mijn vader is meer gaan drinken. Jessica is twee dagen terug gevlogen naar Australië, in de 2 weken zijn we heel close geworden ondanks ons drie jaar leeftijdsverschil, we hebben beloofd contact met elkaar te houden. Hannah komt altijd op bezoek met ijs en films omdat ze weet dat ik daar van hou. ik slaap tegenwoordig ook niet meer in mijn eigen kamer, maar in die van Ella, ik voel me dan dichterbij haar. ik mis haar zo zo erg..

‘ doei Kaytje?  ’ Nikki heeft haar armen open en heeft een glimlach op haar gezicht, ze denkt zeker dat ik haar een knuffel ga geven..

‘ doei Nikita.’ ik draai me om zonder haar een knuffel tegen en loop terug naar binnen.

hello hello (:

dus wat vonden jullie er van?

wie denken jullie dat Ella heeft aangereden of wie ‘ eh Ella’ zei?

comment or vote?

xo