ΤΟ ΠΡΟΞΕΝΙΟ

η διαθήκη

- είσαι ένταξη; ρώτησα την Μελίνα η οποία μου φαινόταν λιγάκι χλωμή
-ναι μια χαρά είμαι είπε και ήπιε και το υπόλοιπο νερό της

Μελινα
Δεν ξέρω.. με αγχώνει πολύ αυτή η συνάντηση, είχα ξεχάσει κάπως το όλο θέμα που έγινε με τον Θανάση και την Πηνελόπη, όλα όσα έγιναν με τον Αλέξη..που ευτυχώς τελειωσαν όλα καλά.. ας πούμε..γιατί τον σκότωσα.. δεν ξέρω πως το έκανα, πως σκότωσα έναν άνθρωπο.. αλλά αν δεν το έκανα ο Μάνος δεν θα ήταν μαζί μου τώρα και προφανώς δεν θα ζούσα ούτε εγώ.. όταν πάτησα την σκανδάλη ένιωσα την καρδιά μου να χτυπά υπερβολικά γρήγορα..! Δεν το είχα ξανακάνει... δεν είχα ξαναπιασει όπλο στα χέρια μου.. και ούτε είχα σκοπό να πιάσω ποτέ μου, αλλά πολλές φορές τα πράγματα δεν πάνε όπως τα θέλεις.. και έτσι αναγκάζεσαι να κανείς αυτό που δεν θέλεις! Και έτσι έκανα και εγώ.. σήκωσα το όπλο και σκότωσα έναν άνθρωπο.. ο οποίος είναι θεωρητικά! Άνθρωπος.. γιατί για εμένα δεν ήταν... σκότωσε τον πατέρα του Μάνου, τον Θανάση.. και εξαιτίας του η Πηνελόπη αυτοκτόνησε...
Και έχει σκοτώσει και ένα σωρό άλλους ανθρώπους! Δεν νιώθω καλά για αυτό που έκανα.. αλλά είμαι χαρούμενη που δεν έπαθε τίποτα ο Μάνος.. και είμαστε μαζί τώρα μακριά από αυτά.. τις σκέψεις μου διέκοψε η φωνή της κοπέλας που μας μιλούσε..
-Μπορείτε να περάσετε στον γραφείο του Κυρίου Χριστόπουλου είπε ευγενικά κάνοντας μας νεύμα προς την πόρτα που ήταν ήδη λιγάκι ανοιχτή
-έγινε! Ευχαριστούμε είπε ο Μάνος και σηκώθηκε από τον καναπέ και ακολούθησα και εγώ από πίσω του
-καλησπέρα σας.. με συγχωρείται για την καθυστέρηση είπε ευγενικά ο κύριος Χριστόπουλος
-γεια σας, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα μην ανησυχείτε είπα και κάθισα στην καρέκλα δίπλα στην Μελίνα που είχε ήδη καθίσει...
Ο δικηγόρος ήταν ένας κύριος μέσης ηλικίας γύρω στα 52 με σοβαρό στυλ, κουστούμι,γραβάτα και ακριβό ρολόι, το γραφείο του αντιπροσώπευε επίσης το ακριβό του στυλ, υπήρχε μια μεγάλη βιβλιοθήκη με πολλά βιβλία, ένα γραφείο μεγάλο με πολλά χαρτιά και φακέλους στοιβαγμένους και οι τοίχοι είχαν ένα επιβλητικό μπεζ χρώμα..

-λοιπόν.. σας κάλεσα εδώ σήμερα για να ανοίξουμε την διαθήκη του Θανάση βανδουλακη..
-μάλιστα είπα τριβωντας νευρικα τα χέρια μου
- λοιπόν.. η διαθήκη γράφτηκε δύο μήνες πριν και μέχρι στιγμής δεν έχει βρεθεί κάποιο άλλο έγγραφο να αναιρεί αυτό που κρατάω στα χέρια μου άρα η επίσημη διαθήκη είναι αυτή! Είπε με σοβαρό τόνο ο δικηγόρος και λέει πως αφήνει στην Μελίνα Παπαδάκη το σπίτι και στον Μάνο μανουσακη έναν χώρο που είναι κατάλληλο να λειτουργήσει ως μαγαζί, επίσης υπάρχουν κάποια χρήματα στην τράπεζα τα οποία είναι στο όνομα του Κυριου βανδουλακη και σύμφωνα με τον νόμο αφού εσείς είστε οι δύο νόμιμοι κατοχή της περιουσίας μπορείτε να μεταφέρεται τα χρήματα σε κάποιον δικό σας λογαριασμό στην τράπεζα
Ο δικηγόρος μας κοιτούσε έντονα στα μάτια και κανείς από τους δύο μας δεν μιλούσε... επικράτησε μια άβολη σιωπή για μερικά λεπτά.. ώσπου την έσπασε ο δικηγόρος και πάλι..
-με συγχωρείται για το θάρρος απλός θα ήθελα να προσθέσω ένα δικό μου σχόλιο, χωρίς να σχετίζεται με την διαθήκη ίσως δεν πρέπει να επεμβω διότι είναι προσωπικό θέμα αλλά θα ήθελα να σας κάνω μια ερώτηση δεσποινίς Μελίνα.. είπε ο δικηγόρος και σταύρωσε τα χέρια του πάνω στο γραφείο κοιτώντας έντονα την Μελίνα...
-εε πείτε μου.. είπε διστακτικά η Μελίνα η οποία προσπαθούσε νευρικά να βολευτεί στην ξύλινη καρέκλα που καθόταν..
-γνωρίζω πως ο Θανάσης βανδουλακης δεν είναι ο βιολογικός σας πατέρας... ούτε η Πηνελόπη, είστε υοθετημενη σωστά; ρώτησε ο δικηγόρος πίνοντας λίγο από το τσάι του
-σωστά.. είπε η Μελίνα διστακτικά κοιτώντας με με απορία, πρόσφατος έμαθα ότι είμαι υοθετημενη και η αλήθεια είναι πως στην αρχή..δεν το πίστευα και ήταν μια πολύ άσχημη εμπειρία.. όμως το ξεπεράσαμε αυτό με την Πηνελόπη και τον Θανάση.. αλλά δυστυχώς έγινε αυτό που έγινε... είπε κοιτώντας το πάτωμα
-καταλαβαίνω απόλυτα πόσο δύσκολο είναι να ζεις μια ολόκληρη ζωή με κάποιους ανθρώπους και να θεωρείς δεδομένο ότι είναι γονείς σου και τελικά να μαθαίνεις πως δεν είναι..αλλά θα ήθελα να σε ρωτήσω.. έχεις ψάξει ποτέ για τους βιολογικούς σου γονείς;

Μελινα
Τα πόδια μου κόπηκαν και η χτυποι της καρδιάς μου άρχισαν να χτυπάνε πολύ γρήγορα.. ο δικηγόρος είχε δίκιο! Ποτέ μου δεν σκέφτηκα να βρω τους βιολογικούς μου γονείς.. θα ήθελα να τους γνωρίσω,να μάθω γιατί με άφησαν... μήπως έχω και αλλά αδέρφια; πως μπορεί να μην το είχα σκεφτεί αυτό; θα ήθελα παρά πολύ να γνωρίσω την γυναίκα που με έφερε στον κόσμο και τον πατέρα μου επίσης.. θα τους βρω όμως; ένας κόμπος δέθηκε μέσα στο στομάχι μου..και αν δεν θέλουν να με γνωρίσουν; αν δεν βγει σε καλό όλο αυτό; τις σκέψεις μου διέκοψε ο Μάνος που με σκουντιξε.. γύρισα το βλέμμα μου και είδα τον δικηγόρο να με κοιτάει με απορία και να περιμένει απάντηση στην ερώτηση που μου έκανε!
-συγγνώμη αφαιρέθηκα.. εε όχι η αλήθεια είναι πως όχι! Δεν έχω ψάξει ποτέ για τους βιολογικούς μου γονείς..
-κακός! Πολύ κακός.. τώρα πέρα από δικηγόρος σου μιλάω σαν ένας άνθρωπος που έχει μια τέτοια εμπειρία.. ούτε και εγώ δεν είχα ψάξει! Και όταν έψαξα..ήταν πλέον αργά.. για σένα όμως δεν είναι αργά.. είσαι νέα κοπέλα και πιστεύω πως θα ήταν καλό για σένα τώρα ειδικά που έχασες τους θετους σου γονείς να βρεις τους βιολογικούς σου! Είπε σημειώνοντας κάτι πάνω στα έγγραφα που είχε μπροστά του
-ίσως έχετε δίκιο.. είπε η Μελίνα σκεπτικα..
-είναι μια καλή ευκαιρία είπα χαϊδεύοντας την Μελίνα στην πλάτη
-λες να ψάξουμε για τους γονείς μου; είπε η Μελίνα με τα μάτια της να γεμίζουν ελπίδες..
-δεν έχεις να χάσεις τίποτα κοριτσάκι μου! Είπα και χαμογέλασα μπροστά στα υπέροχα μάτια της που με έκαναν να χάνω ήταν γη κάτω από τα πόδια μου...

-λοιπόν θα ήθελες να σε βοηθήσω να τους βρεις; είπε με σοβαρό ύφος ο δικηγόρος..
-ναι! Αν μπορείτε θα ήθελα την βοήθεια σας είπε η Μελίνα με ένα ευγενικό χαμόγελο
-πολύ ωραία λοιπόν.. χρειάζομαι το πιστοποιητικό υιοθεσίας για να ξεκινήσω την διαδικασία!
-δεν το έχω μαζί μου, αλλά ξέρω που βρίσκεται, θα σας το φέρω αύριο
-κανένα πρόβλημα είπε ο δικηγόρος δίνοντας μας το χέρι του για μια χειραψία, σηκώθηκαμε από τις καρέκλες, υπογράψαμε μερικά χαρτιά και έπειτα βγήκαμε από το γραφείο και προχωρήσαμε μέχρι την έξοδο του κτηρίου.. πήρα αγκαλιά την Μελίνα και γυρίσαμε σπίτι
-λες να τους βρούμε; είπε η Μελίνα και τα μάτια της ήταν γεμάτα ελπίδα
-μακάρι κοριτσάκι μου! Μακάρι είπα και την έσφιξα στην αγκαλιά μου και εκείνη έβαλε το κεφάλι της στο στήθος μου, άρχισα να της χαϊδεύω απαλά τα μαλλιά, δαγκώσα δυνατα το κάτω χείλος μου και έπειτα φίλησα την Μελίνα αργά αργά και ύστερα με πάθος,κρατούσα τα μαλλιά της στην δεξιά μου παλαμι και τα τραβούσα ελαφριά, την σήκωσα στα χέρια μου και την οδηγησα στο υπνοδωματιο μας, καλύψαμε τα σώματα μας με ένα σεντόνι και το σώμα μου έτρεμε πάνω στο δικό της,παραδινοταν σε εμένα και εγώ σε εκείνη.. τα χέρια της καλύπτουν την πλάτη μου και εγώ της ψιθυρίζω στο αυτή με βαριά ανάσα "σ'αγαπαω", "και γω σ'αγαπάω" είπε όσο πιο ήρεμα μπορούσε.. της κάνω έρωτα ξανά...
-έλα κοιμήσου κοριτσάκι μου να ξεκουραστείς είπα και την άφησα να ακουμπήσει το κεφάλι της πάνω στο γυμνό μου στήθος και της χαϊδεύα τα μαλλιά ώσπου αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά μου,την χαζεψα για λίγο και ύστερα αποκοιμήθηκα και εγώ...