Οίνος Ευφραίνει Καρδίαν

Κεφάλαιο 12

Άγγελος

Σε όλη τη διαδρομή μέχρι το εστιατόριο δεν σταμάτησα να την κοιτάζω, το φόρεμα που φορούσε της πήγαινε πάρα πολύ... Στο εστιατόριο μιλήσαμε για την ζωή μας και έμαθα περισσότερα πράγματα για αυτήν...Όταν μου είπε για την πρόταση που της έκανα από το ερευνητικό κέντρο στην Νέα Υόρκη, ταράχτηκα, δεν ήθελα να φύγει, όταν την ρώτησα αν θα πάει μου απάντησε ότι δεν είχε αποφασίσει και ότι έχει καιρό να το σκεφτεί... Της λέω με έμμεσο τρόπο ότι θα μου λείψει και καταλαβαίνω ότι νιώθει άβολα...Μου ζητάει να φύγουμε, πληρώνω και οδηγάω μέχρι το διαμέρισμα μου, στη διαδρομή με ρωτάει που πάμε αλλά δεν της λέω...Φτάνουμε κάτω από την πολικατοικία μου και σταματάω το αμάξι, κατεβαίνουμε και ανεβαίνουμε στον όροφο μου, ανοίγω την πόρτα και μπαίνουμε μέσα...θυμώνει που την έφερα εδώ, όμως από εδώ δεν φεύγει αν δεν μιλήσουμε πρώτα

"Από εδώ μέσα δεν φεύγεις αν δεν ακούσεις αυτά που έχω να πω"έκατσε στον καναπέ και με κοίταξε... "Τα μεγάλα λόγια, και οι πρόλογοι δεν μου αρέσουν...Χωρίς πολλά πολλά...Σε θέλω, σε γουστάρω, θέλω να είμαστε μαζί, θέλεις ναι ή όχι;;;" Ρώτησα και με κοιτάζει αμίλητη...

"Άγγελε τι λες;;; Τι είναι αυτά που λες;;" Ρώτησε μπερδεμένη..

"Λέω ότι θέλω να είμαστε μαζί" είπα αποφασιστικά

"Δεν θα πετύχει" είπε και έσκυψε το κεφάλι, την πλησίασα και την έβαλα στην αγκαλιά μου "Ας προσπαθήσουμε και ότι βγει"της ψιθύρισα και την φίλησα γλυκά σα χείλη...

Την πείρα στην αγκαλιά μου και την πήγα στο δομάτιο, της έκανα έρωτα αργά, δεν βιαζόμουνα ήθελα να νιώσει τις κινήσεις μου, το πάθος μου γι' αυτή, ότι δεν είναι απλά ένα πήδημα για εμένα και ότι θέλω πολλά περισσότερα... Όταν τελειώσαμε την έβαλα στην αγκαλιά μου και την έσφιξα πάνω μου..."Άγγελε φοβάμαι" μου ψιθύρισε, και τη έσφιξα περισσότερο πάνω μου...."Όλα θα πάνε καλά μωρό μου, κοιμήσου τώρα" είπα και της έδωσα ένα φιλί στο μέτωπο..

Όπως κοιμόμουν, δεν την ένιωσα μέσα στην αγκαλιά μου, την έψαξα με το χέρι μου αλλά δεν ήταν πουθενά...Άνοιξα τα μάτια μου και ήταν πέντε τα χαράματα, σηκώθηκα την έψαξα στο μπάνιο και στην κουζίνα αλλά δεν ήταν πουθενά...Το βλέμμα μου έπεσε πάνω στο τραπέζι, ήταν παρατημένοένα χαρτάκι... Το πείρα στα χέρια μου και το διάβασα..

"Άγγελε, σε ευχαριστώ για όλα αυτά που έκανες για εμένα, όμως αυτό που έγινε δεν θέλω να ξαναγίνει ας το ξεχάσουμε...ΣΥΓΝΩΜΗ"