The Wall

The Wall [6]

Demons side:
Pov. Daniël

Ik sta voor het raam in mijn appartementje. Ik kijk uit over de puinzooi van de stad. Dat niemand dit ziet is niet te geloven. Of waarscheinlijk zien ze het wel maar boeit het ze niks.
Ik moet zo gaan werken. Ik heb een baantje als assistente voor een handelaar hier. Het verdient prima en het is niet het ergste werk wat er is. Het is niet geweldig maar het gaat. Ik haal mijn hand door mijn haar en laat hem dat weer langs mijn lichaam vallen. Pfff, ik heb echt geen zin in mijn werk vandaag, maar ik heb het geld nodig. Dit appartement bevalt me wel en ik zou het niet willen laten gaan omdat ik geen zin heb in werk. Ik loop de hal in en trek mijn jas aan. Ik kijk nog heel snel even in de spiegel en keur mezelf goed. Daar gaan we dan.

--------------------------------

Ik stap het gebouw uit waar ik werk en loop langs de muur naar huis. Ik loop normaal door de stad maar ik wilde nu langs de muur. Bij dit stuk van de muur kom ik namelijk nooit. Ik hou de muur goed in de gaten als ik er langs loop en leg mijn hand er tegenaan. Ik loop door tot ik ergens een deuk voel en stop direct. Ik draai me langzaam om naar de plek waar ik mijn hand heb en wrijf en nog eens overheen. Mijn ogen vergroten zich en ik staar naar de plek. Is dit echt? Is dit een droom? Zit er nu echt een gleuf in de muur?! Een brede glimlach verschijnt op mijn gezicht, het is echt te lang geleden dat ik echt heb gelachen. Ik probeer er doorheen te kijken maar daar is de gleuf te smal voor. Ik moet er toch op de een of andere manier achter komen wat hier achter is? Ik haal mijn hand door mijn haar en wrijf over mijn ogen. Pfff... En hoe ga ik deze gleuf ooit weer terug vinden in deze gigantische muur. Kom op Daniël, je weet dit. Ik laat mijn rugzak zakken en begin er in te graaien. Kom op je hebt toch wel een papiertje en plakband ofzo?! Ik gooi alles over het dode onverzorgde gras en zoek tussen de spullen. Zodra ik een blaadje vind leg ik het apart en begin tape of plakband te zoeken. Ik gooi alles in het rond tot ik daar eindelijk een rolletje plakband zie liggen. Er speelt een grijns rond mijn lippen en ik begin aan het plakband te pulken. Man hé, ik haat dat begin zoeken. Als hij eindelijk los is plak ik het blaadje bij de gleuf en plak het vast met zo'n beetje het hele rolletje plakband. Ik mag deze plek absoluut niet kwijt raken! Als ik tevreden ben met hoe het blaadje aan de muur zit begin ik naar mijn appartement te lopen. De glimlach rond mijn lippen kan er niet meer af vandaag. Ik kan wel schreeuwen en rondrennen van blijdschap. Eindelijk! Ik heb eindelijk een gat in de muur gevonden!

Comments please♥♥