Özel Numara (düzenlenecek)

14. Bölüm

Merve'den

Şu an büyük bir yatağın üstünde elim ayağım bağlı bir şeklide oturuyorum. koskoca odada tek başıma üşüyor , kokuyor ve Kağan ı bekliyorum.

o bana söz verdi gelecek. biliyorum. kurtaracak beni.

***

Aniden kapını kilit sesini duyunca irkildim. uykulu gözlerim bir anda kocaman olmuştu. gözlerimi hemen kapıya yönelttim. Ertuğrul'un elinde kahvaltı tepsisi vardı. onu görünce gözlerimi tekrar kapattım o adamı görünce bütün iştahım kaçıyor ve midem bulanıyordu. ''bunları yemek zorundasın Merve!'' deyince tekrar irkildim. ama gözlerimi bir an olsun açmadım. açmak istemedim. onları yemek istemiyordum. buraya geldiğimden beri hiç bir şey yememiştim çok açtım ama yemeyeceğim. ''hayır. hayır! zorunda değilim.'' dedim. korkak ama kendime güvenen bir sesle. ''ya kendin yersin. yada ben zorla yedirtirim. emin ol ki benim yedirtmem mi istemezsin!'' Ertuğrul bir kez daha bağırmış ve tehdit etmişti. 

yatağın kenarına oturdu. arkama bir yastık koyup oturmama yardımcı oldu. kucağıma tepsiyi koyunca iğrendirici bir ifade ile hem ona hem de tepsi ye baktım. ona madem ki bir şey yapamıyordum gıcık edebilirdim değil mi? 

kucağımdaki tepsiyi bacaklarım sayesinde yere devirdim. ve bir anda Ertuğrul'un yüz hatları sertleşti. bana yavaş yavaş ve korkutucu bir şekilde yaklaştı. bana gerektiğinden fazla yaklaşmıştı. ve ne yapabileceği aklıma gelince bir anda suratına tükürdüm.

küçük bir kahkaha atıp geri çekildi. ve tekrar yüz hatları gerilince bana sert bir tokat attı. canım fazlasıyla yanmıştı. ağzımda bir tat oluştu lanet olsun! bu kandı. yemek yemem için ellerimi çözmüştü yere düşen bucağı alıp ona tuttum. şu an içimden onu öldürmek geçiyordu. canımı çok acıttı!

Bıçağı ona doğru savurmam ile bileğimden tutup yatağa yatırması bir oldu. elimdeki bıçağı alıp yere fırlattı. ''demek oyun oynamak istiyorsun!'' dedi ve üstüme çıktı. ellerimi tekrar arkamda bağladı. ve ellerini bedenimin her yerine dokunması ile ağlamaya başladım. elleri tişört'ümün içine girince bağırdım.''BIRAK! BENİ!'' bağıra bildiğim kadar bağırdım. beni duymazlıktan geldi ve susturmak için dudaklarıma yapıştı. ben ise sadece ağlaya bildim. kurtulmaya çalıştıkça daha sert öpüyor ve tokat attığı yer acıyordu.

çalan telefonu ile duraksadı. küçük bir 'siktir' çekti. ve üstümden kalktı. oda dan çıkarken kapıyı kapatmadan bana göz kırpıp çıktı. benim ise ağlamam daha da arttı. düşündüğüm şey eğer o telefon çalmasaydı daha ne kadar ileri gidebiliceği. 

yarım saat sonra bunları düşünüp ağlamaktan uykum gelmişti. zaten 1 gündür uyumuyordum sürekli inatlaştığım için bana vuruyorlardı ve bu vücudumun bazı yerlerinde morluklar vardı. ve uymak zorundaydım....