D. Ability Academy

05 Red and Blue

REIMPISH

I can't even move my lips nor eyes when our eyes met. She—no—He, he's just staring at me while floating. He introduced himself and my head started to hurt. A flash of images that I saw. Unknown images that I think he did.

"Ahh!" I shouted as he closes his eyes at agad akong napa-hawak sa aking ulo. I can now move because of it. It hurts like hell!

I saw a young girl and a young boy hugging each other.

"Purple, let me protect you." He whispered.

Then nagiba ang senaryo na ngayon ay nagi-isa na lamang ang batang babae.

"White, please help me." She said while hugging her knees and trembling in fear. A man came and squat in front of her, he patted her head. "Let me do it." The man said and the little girl slowly look up the man.

Ngumiti ang lalaki na halos hindi na makita ang mata.

Nag-iba muli ang senaryo at ngayon ay nasa harapan ako ng castle. Luma ngunit napaka-ganda.

"Y-you're h-here.." Napalingon ako sa nag-salita na nasa aking likuran.

She's kind a familiar. "Who are you?" I asked. She cried and run towards me. Napa-atras ako ng kaunti nang ako'y yakapin nito. I can feel my shoulder's get wet because of her tears.

"I'm s-still waiting," she said. "What do you mean?" Tanong ko rito.

Ang kaniyang hikbi ay unti-unti naging halakhak kaya naman ay kumalas ako sa yakap nito ngunit hinigpitan niya ang kaniyang pagkaka-kapit sa akin.

"You should've stay in your place, Reimpish." Nakaka-kilabot nitong saad. Pilit akong kumakawala sa yakap nito nang makaramdam ako ng sakit sa aking likuran.

Nanlaki ang aking mga mata nang ito'y diniinan. "I'm a back stabber, if you still remember." Then she laughs evilly.

I WOKE up panting habang sapong-sapo ang aking likuran dahil sa sakit na aking naramdaman.

"I-it's just a d-dream..." I told myself and sigh. Tulala akong inaalala ang mga napaginipan ko at hindi makapaniwalang makita kung sino ang babaeng iyon.

I-it's m-me...

"You, okay?" Napalingon ako sa nag-tanong. Isang lalaking naka-all red ang aking nakita na naka-upo sa single sofa habang naka-dekwatro.

"Who are you?" Matapang kong tanong rito. He clicks his tongue at tumayo sa kinau-upuan nito. Naka-pamulsa itong nag-lakad sa aking harapan, yumuko ito upang pantayan ang aming tingin.

"You've been through, a lot." He meaningfully said. Tumayo ito nang maayos at nag-lakad papunta sa pinto. Ngayon ko lang na-realize na wala ako sa aking kwarto, bahay I mean. Kanino kaya ito kwarto? I asked myself.

"Come, we'll explain it to you." Sabi nito bago lumabas ng kwarto.

Sinundan ko na lamang ang sinabi nito at doon ko lang din nalaman na nasa bahay ako nina Tita Zary.

I saw them sa sala na seryosong nagu-usap. May i-ilang tao rin na hindi ko kilala at dalawa sa kanila ay i-isang kulay lang ang suot, isa na roon iyong lalaki kanina sa kwarto.

Napa-lingon silang lahat nang humakbang ako sa unang baitang ng hagdan. Tila hinihintay nila ang aking pag-dating kaya naman ay binilisan ko na ang aking pagbaba at inalalayan naman ako ni Tita Zary nang ako'y makababa na ng tuluyan.

She caresses my back and hold my arms towards them.

"Don't worry, you'll be fine." She assured and smiled. I just sigh deeply at doon ko lang napagtanto na pigil hininga ako simula noong pag-labas ko ng kwarto.