Wrong || H.S. [DISCONTINUED]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9ο

Με έχει κολλήσει πάνω στο δέντρο εμποδίζοντάς με να κουνηθώ. Τα σιχαμερά χέρια του αγγίζουν όλο μου το σώμα και τα χείλη του κινούνται κατά μήκος του λαιμού μου. Δάκρυα έχουν πλημμυρίσει το πρόσωπό μου. Χτυπάω με τις γροθιές μου το στήθος του κάνοντάς τον να με αφήσει να φύγω. Κλαίω κι ουρλιάζω σε μια προσπάθεια να με αφήσει να φύγω. Αλλά μάταια. Δεν υπάρχει κανένας εδώ κοντά.

''Σκάσε επιτέλους!'' γρυλίζει χωρίς να πάρει τα χείλη του από το δέρμα μου. Σηκώνει το χέρι του και το τοποθετεί πάνω στο στόμα μου, κλείνοντάς το. Τα χέρια του πλησιάζουν τους μηρούς μου και τους χαϊδεύουν ανεβαίνοντας σταδιακά όλο και πιο ψηλά. Κλαίω πιο πολύ και προσπαθώ να ξεφύγω από το κράτημά του.

''Σε παρακαλώ, άσε με.'' Κλαψουρίζω. Ένα βραχνό γέλιο ξεφεύγει από τα χείλη του. Πλησιάζει ακόμη πιο κοντά, ώσπου η λεκάνη του ακουμπάει τη δικιά μου. Αρχίζω μουγκρίζω μέσα από το χέρι του ακόμη πιο δυνατά. Κάνω μια απότομη κίνηση και τον πετυχαίνω με το γόνατό μου στην περιοχή του.

Διπλώνεται στα δύο και βγάζει επιφωνήματα πόνου. Ελευθερώνομαι από το κράτημα του κι έτσι βρίσκω την ευκαιρία να ξεφύγω.

''Σκύλα!'' φωνάζει. ''Έλα πίσω!'' τον αγνοώ κι αρχίζω να τρέχω. Δυστυχώς όμως λίγα μέτρα πιο κάτω σκοντάφτω σε ένα χοντρό ξύλο. Δεν πέφτω, αλλά ώσπου να ξαναβρώ την ισορροπία μου, ο άγνωστος άντρας με έχει φτάσει. Μ' αρπάζει από τον καρπό και με γυρνάει προς το μέρος του. Το χέρι του προσγειώνεται στο πρόσωπό μου βγάζοντας ένα δυνατό ήχο. Πιάν τα μάγουλό μου κι αρχίζω να κλαίω.

''Δε θα κάνεις τέτοιες μαλακίες σε εμένα!'' φωνάζει '' Θα κάνεις ότι σου λέω!''

Δεν απαντάω. Δεν έχω κουράγιο να μιλήσω. Ούτε πλέον να ουρλιάξω για βοήθεια. Με ξανακολλάει σ' ένα δέντρο και κάνει τις ίδιες κινήσεις με πριν. Αλλά αυτή τη φορά πιο βίαιες και πιο επίπονες.

Ξαφνικά ακούω από μακριά να με καλούν. Είμαι σίγουρη ότι φώναξαν το όνομά μου! Και φαίνεται ότι το άκουσε κι ο άντρας που με έχει εγκλωβισμένη, καθώς σταματάει απότομα τις κινήσεις του. Κοιτάζει πίσω του και κάνω κι εγώ το ίδιο. Δεν υπάρχει κανένας. Δε δίνει σημασία και συνεχίζει.

Ακούω το ίδιο άτομο να με καλεί ξανά. Αυτή τη φορά ακούγεται πιο κοντά απ' ότι πριν. Μπορώ να καταλάβω ποιος με ψάχνει. Είναι ο Harry. Θεέ μου ευτυχώς δεν έφυγε! Αρχίζω να μου μουγκρίζω δυνατά και να χτυπάω τα πόδια μου προσπαθώντας να κάνω θόρυβο ώστε να μ' ακούσει.