Wrong || H.S. [DISCONTINUED]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1ο

Θέλω να ευχαριστήσω από τώρα την ChillandCool για τη βοήθειά της. Χωρίς αυτή δε θα μπορούσα να κάνω τίποτα.

ΚΑΛΉ ΑΝΆΓΝΩΣΗ

---------------

Πάλι άργησα. Αυτή τη φορά δε θα τη γλιτώσω. Ούτε ο Matt θα μπορέσει να με καλύψει. Και γαμώτο, τη χρειάζομαι τη δουλειά! Μπορεί από χρήματα να είμαι εντάξει, αλλά πρέπει κάπως να ξεχαστώ. Ακόμα και με τους νευρικούς, άθλιους, απαιτητικούς πελάτες που όλη την ώρα ζητάνε, μπορώ να ξεχαστώ.

Είναι καλύτερα από την άλλη την κόλαση.

Συνεχίζω να τρέχω στο δρόμο με το κεφάλι σκυμμένο για να μην με χτυπάει ο κρύος αέρας. Ο χειμώνας φέτος προβλέπεται ακόμη πιο παγωμένος από τον περσινό. Αλλά ποτέ δε με πείραξε το κρύο. Έχω μάθει να ζω μ' αυτό και πλέον δε με επηρεάζει. Ούτε λίγο.

Φτάνω μπροστά από την καφετέρια. Σπρώχνω την πόρτα κι ο σπαστικός ήχος του κουδουνιού που ενημερώνει τους σερβιτόρους ότι ήρθε πελάτης, αντηχεί στα αυτιά μου δημιουργώντας μου πονοκέφαλο. Βλέπω τον Matt να με κοιτάει πίσω από το μπαρ, σκουπίζοντας ένα ποτήρι. Το βλέμμα του είναι ανησυχητικό και μου δείχνει ότι θα έχω μπελάδες λόγω της αργοπορίας μου.

Ξανά.

''Rosalie!;'' Η φωνή του ηλίθιου αφεντικού μου ακούγεται και μπορώ να καταλάβω ότι είναι θυμωμένος.

''Παρακαλώ;'' Η φωνή μου ακούγεται πιο τσιριχτή απ' ότι περίμενα.

''Είναι η 7η φορά που αργείς! Δε θέλω αργοπορημένους υπαλλήλους στο μαγαζί μου! Λοιπόν, σήμερα μπορείς να αποχωρήσεις νωρίτερα. Κι αύριο δεν είναι ανάγκη να έρθεις.'' Φωνάζει στο πρόσωπό μου.

Με απέλυσε;

''Δηλαδή τι, με απολύετε;'' Ρωτάω σοκαρισμένη.

''Απ' ότι φαίνεται.'' Απαντάει στεγνά

''Σας παρακαλώ, μην μου το κάνετε αυτό! Τη χρειάζομαι τη δουλειά!'' κλαψουρίζω ''Απλά δώστε μου μια ευκαιρία.''

''Σου έχω δώσει ήδη πολλές ευκαιρίες Rosalie! Δεν είναι για χόρταση!'' φωνάζει. ''Μπορείς να φύγεις τώρα.''

''Μαλάκα .'' Μουρμουρίζω και πηγαίνω γρήγορα προς την πόρτα. Βγαίνω από το μαγαζί.

''Rose!'' ακούω τον Matt να με φωνάζει. ''Rosie, περίμενε!'' λέει λαχανιασμένος φτάνοντας δίπλα μου.

''Τι θες;'' Τον ρωτάω απότομα ενώ συνεχίζω να περπατάω.

''Θα σταματήσεις να τρέχεις να μιλήσουμε;'' λέει προσπαθώντας ακόμα να με φτάσει.