Οίνος Ευφραίνει Καρδίαν

Κεφάλαιο 10

Η Ερατώ είχε πέσει στα γόνατα και έκλεγε με λυγμούς, την σήκωσα στα χέρια μου και πέρασε τα χέρια της γύρω από τον λαιμό μου και την έσφιξα πάνω μου ...Την άφησα να πατήσει στα πόδια της και την αγκάλιασα

"Σε πείραξε μωρό μου;;"είχε κρυφτεί στον λαιμό μου και έκλεγε περισσότερο. Αν την έχει αγγίξει, θα τον σκοτώσω στα σίγουρα...

"Συγνώμη" της είπα και απομακρύνθηκε για να με κοιτάξει..

"Για πιο πράγμα;" Με ρώτησε

"Που δεν ήμουνα εδώ" της είπα και κρύφτηκε στην αγκαλιά μου

"Είσαι τώρα" είπε και την έσφιξα πιο πολύ πάνω μου

"Έλα πάμε σπίτι" της είπα και περπατήσαμε μέχρι το αμάξι

Σε όλη τη διαδρομή, ήταν κουλουριασμένη στο κάθισμα και το κεφάλι κολλημένο στο παράθυρο...είχε τρομάξει πάρα πολύ, είχε χάσει τον δυναμισμό της...Σταμάτησα έξω από το σπίτι της και μπήκαμε μαζί μέσα..

"Σε ευχαριστώ που με έφερες" είπε και της χαμογέλασα

"Αν δεν με χρειάζεσαι κάτι άλλο, μπορώ να πηγαίνω"

"Όχι είμαι εντάξει" είπε και ήμουν έτοιμος να ανοίξω την πόρτα όταν με σταμάτησε η φωνή της "Άγγελε μείνε μαζί μου το βράδυ" είπε και σήκωσα το φρύδι μου..." Αν δεν έχεις κάτι να κάνεις" συνέχισε..

"Θα μείνω" είπα απλά και κάθισα στον απέναντι καναπέ.." Λοιπόν, τι θες να κάνουμε;;"ρώτησα απορώντας

"Πείνασα" είπε και την κοίταξα..."Πήγαινε να κάνεις ένα μπάνιο και θα φτιάξω κάτι για να φάμε" είπα και χάθηκα μέσα στην κουζίνα...Μετά από λίγη ώρα το φαγητό ήταν σερβιρισμένο στο τραπέζι και την περίμενα να έρθει...έκανε την εμφάνιση με κάτι πιτζαμούλες που είχαν αρκουδάκια πάνω και ήταν πολύ χαριτωμένη και γλυκιά..κάθισε απέναντι μου και αρχίσαμε να τρώμε την μακαρονάδα που έφτιαξα

"Είναι υπέροχο, μπράβο"

"Χαίρομαι που σου αρέσει, δεν ξέρω να κάνω κάτι καλύτερο" είπα και μου χαμογέλασε γλυκά

"Είμαι λίγο κουρασμένη, πάω να ξαπλώσω, σαν το σπίτι σου, κάνε ένα μπάνιο να χαλαρώσεις"

"Εντάξει, θα κοιμηθώ στον καναπέ, πήγαινε να ξεκουραστείς"

Έβγαλα τα ρούχα μου και μπήκα κάτω από το ζεστό νερό, και ένιωσα να χαλαρώνω, και να φεύγει από πάνω μου όλη η πίεση της ημέρας. Βγήκα και τύλιξα με μια πετσέτα γύρω από τη μέση μου και μπήκα στο σαλόνι..

"Άγγελε σου έφερα μια φόρμα να βάλεις, δεν ξέρω αν σου κάνει αλλά νομίζω θα βολευτείς" είπε και γύρισα να την κοιτάξω, δεν έπαιρνε τα μάτια της από το σώμα μου και την άκουσα να αναστενάζει και χαμογέλασα ειρωνικά

"Μπορώ να μάθω σε ποιον ανήκει αυτή η φόρμα, γιατί δεν νομίζω να είναι δική σου"

"Παλιού γκόμενου μου" είπε αμέσως και ανασήκωσα το φρύδι μου και την έβαλα...

"Μην με κοιτάς έτσι, τι ήθελες να σου πω ότι είναι του αδελφού μου αφού δεν έχω"

"Καληνύχτα Ερατώ" είπα και ξάπλωσα, την άκουσα να ξεφυσά και να πηγαίνει στο δωμάτιο

Αργά το βράδυ, άκουσα να ουρλιάζει και πήγα μέσα στο δωμάτιο κοιμόταν και φώναζε.. Έκατσα στο κρεβάτι δίπλα της και προσπάθησα να την ξυπνήσω χωρίς να την τρομάξω, άνοιξε αργά τα μάτια της και με κοίταξε..

"Τι έγινε;;" Ρώτησε

"Φώναζες, έβλεπες εφιάλτη"

"Ναι.. έβλεπα το σκηνικό ξανά" είπε και τα μάτια της βούρκωσαν, την πείρα στην αγκαλιά μου και ακούμπησε το κεφάλι της στο στέρνο μου "Είμαι εγώ εδώ τώρα, μην φοβάσαι" είπα και με έσφιξε περισσότερο " Κοιμήσου μαζί μου, φοβάμαι" είπε, την ξάπλωσα σιγά πίσω και ξάπλωσα δίπλα της , έβαλε το κεφάλι της στο στέρνο μου και την τράβηξα περισσότερο πάνω μου, την αγκάλιασα και κοιμηθήκαμε..

Το επόμενο πρωί ξύπνησα και δεν την βρήκα δίπλα μου, άνοιξα την πόρτα του μπάνιου και η πετσέτα που είχε τυλιγμένη στο σώμα της έπεσε, έμεινα μερικά δευτερόλεπτα να την κοιτάζω και έπιασα την πετσέτα από κάτω, με κοίταζε στα μάτια έσκυψα και της άφησα ένα φιλί στο λαιμό "Άγγελε σε παρακαλώ.." Είπε και πέρασα την πετσέτα γύρω από το σώμα της.

Μπήκα στην κουζίνα και έφτιαξα καφέ, μετά από μερικά λεπτά την ένιωσα πίσω μου, όμως δεν έκανα κίνηση να γυρίσω.. Ήμουν μόνο κε την φόρμα και το βλέμμα της ήταν καρφωμένο πάνω μου...

"Βάλε αυτό, γιατί θα πάθω καρδιακό με εσένα" είπε και μου έδωσε μια μπλούζα... "Και πριν ρωτήσεις είναι του αδελφού μου" είπε και μου έκλεισε το μάτι..

"Δεν θα τα πάμε καλά κυρία Στεργίου" είπα και την κοίταξα θυμωμένα.." Χαίρομαι που είσαι καλύτερα σήμερα" είπα και της έδωσα το φλιτζάνι με τον καφέ..

"Άντε τελείωνε με τον καφέ, και θα αργήσουμε" είπε και απόρησα, δεν υπάρχει περίπτωση να έρθει στην δουλειά σήμερα..

"Εγώ θα αργήσω, εσύ μένεις εδώ" Είπα και σηκώθηκε πάνω θυμωμένα "δεν θα μείνω σπίτι, θα έρθω για δουλειά" την πλησίασα "Μείνε σπίτι για σήμερα και την Δευτέρα έρχεσαι...σε παρακαλώ μωρό μου.." Είπα και μου έγνεψε καταφατικά "το λύσαμε και αυτό, πάω και θα έρθω το βραδάκι"..." Άγγελε δεν είμαι μωρό, δεν χρειάζεται όλη την ώρα να είσαι μαζί μου" είπε απογοητευμένη, "στις εννιά θα είμαι εδώ, να είσαι έτοιμη θα πάμε για φαγητό"

Μόλις μπήκα στο αυτοκίνητο πήρα τον Φίλιππο και με ενημέρωσε ότι ο Βαγγέλης είναι στο νοσοκομείο και είναι πολύ χτυπημένος..

"Καλά του έκανα του μαλάκα" σχολίασα και το έκλεισα