Οίνος Ευφραίνει Καρδίαν

Κεφάλαιο 9

"Και εσένα τι σε νοιάζει;"

"Αν εσύ θέλεις να προκαλείς δικαίωμα σου, όμως έξω από εδώ, στην εταιρία και στο αμπέλι θα είσαι κόσμια ντυμένη...κυκλοφορούν άντρες και θέλω ένα αξιοπρεπές ντύσιμο...και τώρα βάλε αυτό" είπε και μου πέταξε το σακάκι του

"Όχι δεν το βάζω" είπα με πείσμα

"Όπως θέλεις" είπε και μου έβγαλε την μπλούζα αγριεμένος και μου έβαλε το σακάκι του με βιαστικές κινήσεις

"Μην τολμήσεις και το βγάλεις, γιατί θα γίνει χαμός" είπε και με τράβηξε έξω, με έσυρε στο αυτοκίνητο και κε πέταξε κυριολεκτικά μέσα..Μέτα από λίγο φτάσαμε σε ένα αμπέλι και κατεβήκαμε κάτω. Με τραβολογούσε από πίσω του και είχα αρχίσει να εκνευρίζομαι.

"Σταμάτα επιτέλους" είπα και τον έσπρωξα μακριά μου

"Προχώρα" είπε άγρια και περπατούσε με μεγάλα βήματα προς τους εργάτες, τον ακολούθησα και όταν σταμάτησε στάθηκα δίπλα του

"Καλημέρα παιδιά, όλα καλά εδώ;;" Ρώτησε

"Ναι αφεντικό, όλα μια χαρά" απάντησε ένας

"Να σας γνωρίσω την κυρία Στεργίου, είναι η καινούργια οινολόγος μας , ήρθε για να σας γνωρίσει και να δει και τα αμπέλια" είπε και μου τους γνώρισε όλους ένα ένα...Όλοι είναι νεαροί σε ηλικία και φαίνονται καλά παιδιά, εκτός από ένα, κάτι έχει πάνω του που εμ φοβίζει, ο τρόπος που με κοιτάει..

"Βαγγέλη πάρε την κυρία Στεργίου και δείξε της τα αμπέλια" είπε ο Άγγελος και έδειξε εκείνο τον τύπο

"Άγγελε, μπορώ να σου μιλήσω λίγο;;" Τον ρώτησα, και τον πλησίασα

"Τι συμβαίνει;"

"Μην με αφήσεις μόνη μαζί του, τον φοβάμαι"

"Θα είμαι εδώ" είπε θυμωμένα

"Σε παρακαλώ, δεν μου αρέσει αυτός ο τύπος"

"Δεν θα αφήσω κανένα να σου κάνει κακό, έλα πάμε μαζί" είπε και προχωρήσαμε

Μου έδειξε όλο το αμπέλι και όλες τις ποικιλίες, ήταν τεράστιο και μας πείρε ώρα για να μου το δείξει όλο...Για κάθε ποικιλία μου έλεγε και μερικές πληροφορίες, μου μιλούσε και τον χάζευα, φαίνεται πόσο αγαπάει αυτό που κάνει και το πάθος που μιλάει για τα αμπέλια και τα κρασιά...

"Για να βγει ένα καλό κρασί, χρειάζονται τρία πράγματα, μια καλή γη, ένας καλός αμπελουργός και πολύ αγάπη.....όσο περισσότερη αγάπη δώσεις σε ένα αμπέλι, θα σου ανταποδώσει με ένα καλό καρπό..." Με είχαν μαγέψει τα λόγια του...."Με ακούς;;"με ρώτησε και συνήλθα..

"Ναι βέβαια, συνέχισε.."

"Τώρα που τελειώσαμε... Η μέτρηση των κρασιών μπορεί να περιμένει..θέλω να κάνεις κάτι άλλο.."

"Όπως;;"

"Για μια βδομάδα θα ερχόμαστε εδώ μαζί, τα παιδιά θα μαζεύουν τα σταφύλια που πρέπει να κοπούν, εσύ θέλω να πάρεις μερικά δείγματα από αυτή τη ποικιλία και να τα πάρουμε για έλεγχο στο εργαστήριο"

Έτσι και κάναμε μια βδομάδα τώρα ερχόταν μαζί μου στα αμπέλια και ο Άγγελος και με βοηθούσε...η στάση του άλλαξε ήταν πολύ ήρεμος και δεν είχαμε αρπαχτεί ούτε μια φορά...Ήταν Παρασκευή και τη Δευτέρα θα επέστρεφα στο οινοποιείο.. ο Άγγελος δεν μπόρεσε να έρθει σήμερα στο αμπέλι και έτσι ήμουν μόνη με τους εργάτες...είχε μείνει μονό μια σειρά για να κόψουν οι εργάτες και να τα πάνε στο εργοστάσιο...Τελείωσαν γύρο στο μεσημεράκι, τα φόρτωσαν στο αυτοκίνητο και πήγαν όλοι για να τα πάρουν...έτσι νόμιζα τουλάχιστον

Μπήκα στην αποθηκούλα να πιω λίγο νερό, και τότε ένα χέρι με αρπάζει και με κολλάει στον τοίχο...

"Μην μιλήσεις" και μου έκλεισε το στόμα με την παλάμη του.. άρχισε να με χαδεύει και να γλύφει το λαιμό μου.. τον έσπρωξα μα ήταν αδύνατον να τον απομακρύνω από πάνω μου..

"Άσε με ρε"

"Δεν ξέρεις πόσο καιρό προσπαθώ να σε πετύχω μόνη σου, και τώρα που έχω την ευκαιρία δεν θα μου την γλιτώσεις"

"Είσαι γελοίος, μην με ακουμπήσεις"

"Αφού ξέρω πως το θέλεις και εσύ" είπε και δεν ξέρω πως θα ξέφευγα..

"Βαγγέλη άσε με και δεν θα πω τίποτα" τον φοβόμουνα πολύ.