EHL-İ AŞK (Askıda)

4.Hissetmek..

( Üflenen her nefes huzur verir ! Ney sesi! ) İYİ OKUMALAR

  Gözlerim görmediği için okuyamazdım. Kitaplara sadece dokunabilirdim. Bütün satırlarda parmak uçlarım gezerdi. Sorun şahittir tüm satırlar, hepsinde parmaklarımın izi var.
İçimde hep bir ukte olarak kalmıştı kitap okuma sevgisi ki babam bana kabartmalı kitaplar alıp getirdi.
İşaret parmağımın ucu Nasırlıdır. Gezdirdiğim her satırdaki kelam parmak ucumdan damarlarıma oradan kalbime ve beynime sıçrıyor adeta.

Günler günleri kovalıyordu. Liseyi bitirdikten sonra okumadım. Haramın eşiğinde bir ahir Zaman'da sokaklarda küfür yağmur gibi yağarken.
Bir Hz.Hatice , bir Rabia 'tül  Adeviyye olmasakta, bir Hz. Fatıma olmasamda. Onlar o dönemde Nasıl korunup sakındılar ise bizde şimdi bu dönemde korunup sakınmalıydık. Küfürün eşi olan okullardan, üniversitelerden, sokaklardan,Cafer'lerden , çarşı, pazardan..

***

Görmeyen bir kız hayatını Nasıl geçirecekti. Bütün günüm kitap okumakla geçiyordu. Yaptığım başka hiç bir etkinlik yoktu. İçimde bir mana vardı aradığım. Arayıpta bulmak istediğim. İnsan bu manaları ya kitaplarda, ya şiirlerde ,ya bir satır sözde, ya bir kelamda, ya bir bakışta bulurdu. 
En büyük manayı bulmuştum tabikide. En güzel mana RABBİMDİ.

Elhamdulillah İslam İle şereflendirilmiş , tesettür ile süslenmiş, hayırlı bir aileye hayırlı bir evlat olmak için yeryüzüne gelmiştim.
İslam üzere yetişip büyümem için ailem elinden geleni fazlası ile yaptı.
Maddi imkanları neye yetiyorsa bana o kadarı verdiler. Bazen daha fazlasını vermek istediler. Ama ben istemedim, bilirdim ki anne baba Hakkı benim görmeyen gözlerim gibi görülür bir hak değildi.

***
Yinede bir boşluk vardı içimde. Yinede  bir mana arıyordu ruhum. Sevdiğine, sevildiğine ulaşmak için güzel bir mana.

İnsanın gözlerinde bir perde olsa dahi gönlünde bir perde varsa asıl o Zaman karanlıkta kalmış demektir.
Görmeyen gözlerle yaşanır ama görmeyen gönül gözüm benim körlüğümün asli simgesidir.

Yarattığını görmeyen göze katlanabilirim  ama seni göremeyen, bilmeyen gönül gözüm gör olursa gönlümü ameliyat etsin evliyaullahlar. Nimetullah gözüme dokunmadan doktorlar.

***
Alt katımızdan hoş bir ses geliyordu. Sanki rüzgar vurup onu kulaklarıma getiriyor ben duyayım diye.
Daha önce böyle bir ses duymamıştım. Bir süre dinledim. Melodiler hafiften hafiften sertleşiyordu. Bazen tam hafifleyecek derken bir sertleşiyordu.

Tıpkı insanın rabbini tanıyıp sevme aşaması gibi. İnsan rabbini yavaş yavaş tanır. Ama tam hafif hafif seveceğim derken Rabbin sevgisini bir bahşeder gönle anında erir, kül olursun..

***
Merdivenleri çekingen çekingen iniyordum. Zaten Adımlarımı hep dikkatli atıyordum. Basamakların sayısını ezberlemiştim , sayarak ve korumalıklara tutunarak indim. Ellerimle duvarları yoklayıp önce kapıyı sonra zili buldum.

Zili buldum ama çalamadım. Ya insanlar benimle dalga geçerse diye düşündüm. Duyduğu hoş ses için kapımızı çalan bu delide kim derlerse diye düşündüm.
Ama merak ediyordum çalan o müzik aletini merak ediyordum.
Duyduğum her ses bana Rabbimi, Sevgi'yi hissettiriyordu. Ama cesaretim yoktu kapılarını çalmaya.

Merdivenlere doğru yöneldiğimde kapı açıldı. Sanki birisi benim cesaretsiz olduğumu hissedip kapıyı ben çalmadan açtı.