2. Siyahi...

1.6K 161 12
                                    

Selamün Aleyküm

Bazen fark etmeden bir anda her şey simsiyah olur ya işte öyle bir bölüm sizi bekliyor.

Hayırlı Okumalar

***

(Ruhun siyah rengi )

02:01:2014
Bugün karanlık dünyam aydınlığa dönebilir. Sürekli siyahı izleyen gözlerim şimdi bütün renkleri bilebilir.

Benim dünyam siyahtan ibaretti adeta.
Ameliyat masasındaydım. Belki görecektim, açılacaktı gözlerim belkide asla bilmeyecektim sevdiklerimin yüzlerini.

Dibinde oturduğum ağacımı görmeyecektim.

Bilmediğim görmediğim bir renk pembe ye boyattığım odamın duvarlarını görmeyecektim.

Bugün siyahtan başka renge sahip olmayan dünyam ve gözlerim ya sonsuzluğa kapanacak ya mutluluğa açılacaktı.

Ailemi merak ediyorum. Annemin şefkat dolu sesini duyduğum gibi gözlerine bakmak istiyorum.

Babamın sert sözlerini duyan kulaklarım aslında onun narin bir beyefendi olduğunu görmek istiyordu gözlerim..

Yanımda olmayan bedenleri merak ediyordum.

En sevdiğim arkadaşım Sema'yı görmek istiyordu gözlerim.

Her pazar dibinde oturduğum çınar ağacında beni yalnız bırakmayan gizli hayranımı merak ediyordum.

Aslında en çok onu merak ediyordum. Ayak seslerini hep duyuyordum çünkü sürekli arkamdan yürüyüp beni takip edişini duyardı kulaklarım.

Ne zaman düşecek olsam koşar adım beni tutuşu ona olan merakımı daha çok artırırdı.

En çok onun yüzünü merak ediyorum.
Bir ameliyata bağlı kalmak beni incitiyor. Umutlarımı ameliyata değil, Rabbime bağlamalıydım. O dilerse görmeyen gözleri açar gören Gönül'leri kapatırdı.
Gören gönlümü açtığım gibi görmeyen gözlerimide aç Rabbim.

Yarattıklarını görüp sana daha çok şükretmek istiyorum.
Açılmayanları açan Rabbimin kudretine sığınmak istiyorum.

Ameliyat bitmişti.

Saatlerce uyudum. Hatta uyanmak istemedim çünkü korkuyordum uyandığımda yine her yer siyahın en koyu tonunda olacak diye.
Bir el hissettim yüzümde dolaşan. Gözlerimi açmak istedim ama açamadım hala karanlıktı etraf.

Biliyordum. Umutlarımı bir ameliyata bağlamaktan ziyade Rabbime bağlasaydım karanlıklar ardını aydınlığa çevirirdi.

Şükret MİRA dedim görmeyen gözlerinden daha hayırlıdır belkide gören Gönlün, Ruhun..

Sonra bir ses geldi:

- MİRA hazır mısın? Sargıları açıyoruz..

Meğer gözlerimde bant ve sargı varmış.

Yavaş yavaş hemşire gözlerimdeki sargıyı açıyordu.

Kalbim ağzımda atıyordu adeta. Ruhum Boğaz'ıma geliyor geri yutuyordum.

Sargılar açıldı göz bantları çıkarıldı. İçimde derin bir besmele çekip gözlerimi açtığımda beyazı gördüm.

Siyahtan sonra ilk renkti benim için beyaz bir tavan.
Gönül gözümden önce Nimetullah gözlerimden yaşlar damlamaya başladı..

Şükretmenin başka bir tecellisiydi açılan gözlerim.

Karanlıkları aydınlığa çeviren sevgiliye bir başka Hamd edişti gözyaşlarım. 

***

Her gün bambaşka renklere açacaktım artık gözlerimi bundan emindim.

****

BÖLÜM SONU

EHL-İ AŞK (Askıda)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin