Λυδία, Μελίνα, Γιώργος. Μια φιλία κι ένας έρωτας δοκιμάζονται. Περίληψη στο 1ο κεφάλαιο.
Text copyright Ευαγγελία Κελαϊδή.Όλα τα δικαιώματα ειναι νομικα κατοχυρωμενα. Κανένα μέρος του κειμένου δεν μπορεί να αναπαραχθεί σε οποιαδήποτε μορφή ή οποιοδή...
«Το ξέρει ότι θα πάμε;» αναρωτήθηκα και έστρεψα την ερώτηση στον Γιώργο.
«Όχι.» είπε και κατάλαβα.
«Θα έφευγε αν ήξερε έτσι ;»
«Λυπάμαι Λυδία.» είπε μόνο ο Γιώργος. Τι νόημα είχε να πει περισσότερα; Τίποτα δεν θα με έκανε να νιώσω καλύτερα ή χειρότερα. Δυστυχώς. Έτρεφα βέβαια μια μικρή ελπίδα πως όλα αυτά ήταν υπερβολές του φίλου μου, μόνο και μόνο για να διαψευστώ πανηγυρικά. Τα πράγματα αποδείχτηκαν πολύ χειρότερα όταν πια φτάσαμε στο σπίτι του.
Πάρκαρε στον χώρο της πυλωτής, που του αναλογούσε και με έπιασε από το χέρι για να ανέβουμε τις λιγοστές σκάλες μέχρι την είσοδο. Από την αγωνία με είχε πιάσει ταχυπαλμία και αισθανόμουν πως η καρδιά μου θα άνοιγε μια τρύπα στο στήθος και θα πεταγόταν έξω. Τα μάγουλα μου άρχισαν να καίνε και είμαι σίγουρη πως είχαν πάρει ένα ρόδινο χρώμα. Ο Γιώργος έβαλε το κλειδί στην υποδοχή και άνοιξε. Σιωπή από το εσωτερικό.
Μπήκα και προχώρησα διστακτικά προς το υπνοδωμάτιο της κολλητής μου. Χτύπησα και καθώς δεν πήρα απάντηση έσπρωξα ελαφρώς την πόρτα. Το δωμάτιο ήταν άδειο. Τόσο γνώριμο και άγνωστο ταυτόχρονα. Αυτό που δεν μπόρεσα να μην παρατηρήσω ήταν ο κενός χώρος πάνω από το γραφείο της Μελίνας. Εκεί που άλλοτε υπήρχαν δεκάδες δικές μας φωτογραφίες τώρα δεν υπήρχε τίποτα. Θλίψη σκίαζε την ψυχή μου. Αυτό δεν ήταν σίγουρα καλό δείγμα για το τι με περίμενε. Πάνω στην ώρα ακούστηκε η εξώπορτα να ανοίγει και οι φωνές της φίλης μου και του Στράτου. Μέχρι που με είδαν και τα γέλια κόπηκαν. Ο Στράτος με κοιτούσε έκπληκτος αλλά ήταν φανερό στην έκφρασή του πως χαιρόταν. Αντίθετα η Μελίνα πάγωσε στη θέση της και παρέμεινε ανέκφραστη μέχρι που κινήθηκα προς το μέρος της θέλοντας να την αγκαλιάσω. Πισωπάτησα και σήκωσε το χέρι της κάνοντας μου νόημα να μείνω μακριά.
«Μελίνα ;» ψέλλισα.
«Μελίνα τι ;» απάντησε εκείνη ψυχρά μετά από μια παρατεταμένη σιωπή.
«Ήρθα.» απάντησα μη βρίσκοντας κάτι άλλο να πω. Η στάση της είχε βάλει φρένο σε κάθε σκέψη που έκανε για να την πλησιάσω.
«Καλώς ήρθες Λυδία» συνέχισε στον ίδιο αδιάφορο τόνο.
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
«Μόνο αυτό έχεις να πεις ;Ήρθε η κολλητή σου μετά από τόσους μήνες και το μόνο που έχεις να πεις είναι καλώς ήρθες ;» αναρωτήθηκα πληγωμένη.
«Η κολλητή μου ; Χα, ας γελάσω.» με ειρωνεύτηκε θυμωμένη. «Δεν έχω κολλητή πια. Έπαψα να έχω τη μέρα που αποφάσισε να με βγάλεις από τη ζωή σου χωρίς να μου αξίζει.» συνέχισε.
«Μπορώ να σου εξηγήσω αν μου δώσεις την ευκαιρία.» παραπονέθηκα.
«Είχες πολλές ευκαιρίες Λυδία. Λυπάμαι.» είπε γυρίζοντας μου την πλάτη. Bάδισε προς την πόρτα, την άνοιξε και βγήκε από το σπίτι χωρίς να μου χαρίσει ούτε ένα βλέμμα.
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
Ο Στράτος ανασήκωσε τους ώμους θλιμμένα.
«Χαίρομαι που γύρισες Λυδία. Λυπάμαι μόνο που τα πράγματα είναι διαφορετικά από πριν. Ίσως αν της δώσεις λίγο χρόνο...» προσπάθησε να με παρηγορήσει κι αμέσως μετά στράφηκε κι έφυγε για να πάει να βρει την Μελίνα.
Η συνάντηση!!! Πως σας φαίνεται;;; Νομίζεται θα σας αφήσω έτσι;; Ακολουθεί η πλευρά της Μελίνας!!!
