Να μ' αγκαλιάζεις-TYS_GR

Άλλαξε

Δεν ήμουν θυμωμένη με το Γιώργο. Απογοητευμένη ίσως αλλά όχι θυμωμένη. Εκείνος στην αρχή ήταν σφιγμένος αλλά βλέποντας ότι δεν του κρατούσα μούτρα γρήγορα χαλάρωσε και αρχίσαμε να περνάμε πολύ καλά.

Το βράδυ της Κυριακής επιστρέψαμε Αθήνα, με το αμάξι του, αφήνοντας τον Στράτο πίσω μαζί με ότι θα μπορούσε να έχει ξεκινήσει ανάμεσα σε μένα και τον Γιώργο.

Την Τετάρτη μετά την επιστροφή μας, αφού κανόνισα με την Μελίνα να πάω σπίτι της για καφέ. Καθόμασταν στο δωμάτιο της και χαζεύαμε στο διαδύκτιο όταν μπήκε μέσα η μητέρα της.

«Καλημέρα Λυδία τι κάνεις;» με χαιρέτησε.

«Καλά κυρία Στέλλα, εσείς;»

«Καλά παιδί μου, όπως πάντα στο τρέξιμο. Είστε μικρές ακόμα για να καταλάβετε. Απολαύστε τη ζωή σας τώρα που δεν έχετε υποχρεώσεις» είπε εκείνη χαμογελώντας.

«Ήθελες κάτι μαμά;» την πρόλαβε η Μελίνα μην αρχίσει πάλι τα φιλοσοφικά της. Παρ' ότι η φίλη μου βαριόταν να ακούει όσα έλεγε η μαμά της πρέπει να ομολογήσω ότι είχε δίκιο. Οι συμβουλές της έκρυβαν την πείρα και την εμπειρία που αποκτήθηκε μέσα από λάθη χρόνων και καλά θα κάναμε να την ακούγαμε την κυρά Στέλλα σε όσα έλεγε.

«Πετάξου μάτια μου μέχρι το φαρμακείο να φέρεις τα φάρμακα του μπαμπά, τελείωσαν και το απόγευμα είναι κλειστά»παρακάλεσε.

«Γιατί δεν πάει ο Γιώργος;» παραπονέθηκε εκείνη.

«Δεν τον πρόλαβα να του πω να τα φέρει και πρέπει να τα πάρει ο μπαμπάς, ειδικά της πίεσης»

«Καλά θα πάω. Θα' ρθεις μαζί;»

«Πειράζει να σε περιμένω εδώ; Πονάει λίγο το πόδι μου σήμερα.»

«Εντάξει δεν θα αργήσω» είπε η κολλητή μου και έφυγε.

Κάθισα στον υπολογιστή και χάζευα στο ίντερνετ ακούγοντας μουσική. Σιγοτραγουδούσα τους στίχους τον τραγουδιών και ήμουν τόσο αφηρημένη που δεν είχα καταλάβει το Γιώργο που στεκόταν στην πόρτα με τα χέρια σταυρωμένα μπροστά και με χάζευα. Γύρισα περισσότερο από την αίσθηση ότι είναι εκεί παρά γιατί τον άκουσα.

«Γεια» είπε

«Γεια, δεν σε κατάλαβα»

«Το ξέρεις ότι έχεις ωραία φωνή;»

«Ναι καλά» αποκρίθηκα.

«Όχι αλήθεια στο λέω. Τραγουδάς πολύ καλά» συνέχισε εκείνος.