DENGESİZ

BAŞ BELASI

Masal'ın yanına gittim. Onun olanlardan haberi yoktu. Ama bende bir tuhaflık olduğunu farketmişti. Senin neyin var? Bir durgunsun. Ve hayırdır Arda falan dedi.

Ne Arda'sı? Ne diyorsun? Dedim.
Arda'yla aranızda ne oldu dedi.
Nasıl yani? Ne olabilir ki? Ne anlatmaya çalışıyorsun? Dedim.
Yoksa siz...
Yok artık Masal işin gücün fesatlık düşünmek. Yok öyle sandığın gibi şeyler. Boşver anlatıp canını sıkmak istemiyorum. Dedim.
Israr etti.Anlatmadığım her saniye başımın etini yedi. Daha fazla dayanamayıp Deniz beni buldu! Dedim.
Haykırarak;
Neeee!diye bağırdı.
Duydun işte. Ve beni Arda kurtardı dedim.
Arda'nın orada ne işi varmış acabaa. Dedi imalı imalı.
Masal artık fesatlığı bırak da derse gidelim geç kaldık. Dedim. Hala yüzüme bakıyordu. Sanki bakışlarımda bir şey sezmek istiyordu.
Falan filan derken. Gün bitti ve eve geldim.kapıyı açtım ve içeri girdim. Annem elinde bir bavulla kapıya doğru geliyordu.

-Anne hayırdır yolculuk nereye? dedim.
-Kızım ben İzmir'e dönüyorum. Demesin mi?
-Anne neden? Gitme lütfen beni burada yalnız bırakma dedim. Gözlerimden yaşlar akmaya başladı.
Kızım merak etme yalnız kalmayacaksın. Ece gelecek. Dedi.
-Anne Ece kim hem ben seni istiyorum. Lütfen gitme. Dedim.
Ama nafile bir kez kafasına koymuştu gitmeyi.
Çok üzülüyordum. Saat 20:15 gibi evden çıktı.
Anne saat çok geç ne zaman varacaksın İzmir'e hem ne gerek var otobüse. Uçakla gidersin yarın dedim. Ben zaten otobüsle gitmeyeceğim. Dedi.
Nasıl yani? Kiminle gideceksin? Dedim.
Sevda teyzenle dedi.
Sevda teyzemle gidersen sıkıntı yok ama seni çook özlerim ben. Dedim.
Artık yola çıktı ve gitmeye başladı. Sevda teyze henüz gelmemişti. Bana eve git. Dedi gitmem konusunda bayağı ısrarcıydı. Mecburen gittim ama aklım hep ondaydı. Beni aradı ve sevda teyzeyle yola çıktığını söyledi. Sevda teyzeyle konuşmak istediğimde araba kullanıyor sonra konuşursun dedi. Ve kapattı.