DENGESİZ

İMDAT!!!

Hava kararmaya başlamıştı.Biz ise farkında değildik.En sonunda saate bakmak aklıma gelmişti.20:27 di.Annem 7 kez aramış.Aramaları görünce hemen annemi geri aradım

-Anneciğim Masal'la konuşmaya dalmışız.dedim.

Annem-"Haa Masal'laysan korkmam.Ama yine de eve gel.Sakın yok hava alayım.Yok yürüyüş olsun deyip yürümeye kalkma.dedi.

Bunun söylemesinin sebebi akşam olmasıydı.Ama yine de çok geç değildi.

Masal'ın bütün ısrarlarına rağmen evden çıktım.

Başıma gelecek varmış ya işte.

Yolda bir süre bekledikten sonra bir taksiye atladım ve eve gitmeye başladım.Arda'ya söylediklerim bir anda aklıma geldi.Acaba çok mu üzerine gitmiştim.Ne üzerine gitmesi!!!Oh olsun.Kaç gündür özür dilememe rağmen affetmedi.Bir de laf soktu.Hayır affetmesin de laf sokmasına gerek yok yani.Haklı olsaydım.O soktuğu lafları alır...

Böyle düşünürken taksici durdu ve-"Hanimefendi trafik çok sıkışmış.Gideceğimiz mesafe de biraz uzak.Demek istediğim çok geç olur.İstediğiniz saatte de ulaşamazsınız.dedi

Mecburen inmek zorunda kaldım.Taksiden indim ve yürümeye başladım.Evin yakınlarında dar bir sokak vardı ve kestirme yol.Ama oradan geçmezdim.Çünkü ürkütücü,karanlık ve ben karanlıktan çok korkarım. Derin bir nefes alarak o dar sokağa girdim.Hızlı adımlarla eve doğru yol aldım. Korkarak geçerken bir şey beni karanlığa çekti.Bağırmamam için ağzımı kapattı."Bağırısan seni öldürürüm " dedi
.

Bağıŕıŕsan seni öldürürüm deyişı hala kulaklarımda.Bu işi yapan psikopat sapığım Deniz'di.Kesin oydu.Kutrulmak için tekme ve yumruklarımı savurdum.Ama nafile.Hepsi boşa gitti.Bu sırada birisi beni kurtardı ve Deniz'le dövüş etmeye başladı.Deniz'in elinde bıçak olduğu için O kişinin kolunu yaraladı.Bu sırada ben Deniz'in elindenkurtuldum.Yerde gördüğüm cam bir şişeyi Deniz'in kafasında parçaladım ve Deniz bayıldı.Öldüğünü sandım.Hemen nabzına baktım.Yaşıyordu.Kendinden geçmiş bir şekilde yerde yatıyordu.

Arda'nın burada ne işi vardı?

Böyle düşünürken geldi ve bana sarıldı.Kalbim öyle hızlı atıyordu ki.

-Arda-"Korkma sana asla zarar veremez.Ben seni korurum.

Ben seni korurum derken...

Zaten heyecanlıydım.O,,bu derken kolundaki yaranın kanadığını gördüm.

-Yaa kolun kesilmişti değil mi?Hadi hadi bir hastaneye gidelim dedim.

Arda-"Hastane olmaz diye sert bir çıkış yaptı.

Israr etmeme rağmen kabul etmedi.

-O zaman bizim ev hemen şurada gel de pansuman yapalım.dedim

Biraz kem küm etti.

-Arda zaten benim yüzümden kesildi kolun...cümlemi bitiremeden işaret parmağını sus şeklinde ağzıma getirdi ve-"Şşşs...Senin bir suçun yok.Hepsi o adi herifin suçu.Asla kendini kötü hissetme.dedi.

Allah'ım bilerek mi yapıyordu bu çocuk?

-Ya kolun çok kanıyor.Kan kaybından gideceksin.Sonra ben...Yani kavgalarımı kiminle ederim.dedim.Ağzımda kaçırmıştım.Ama son anda kendimi tuttum.

Eve geldiğimizde annem uyuyordu.Beni beklerken uyuyakalmış.CANIM ANNEM...

Arda'yı oturma odasına aldım.İlk yardım malzemelerini çıkardım.Koluna pansuman yaparken göz göze geldik.Gözlerimi ondan çekemiyordum.Ama bir anda kendime geldim.

-Kolun çok acıyor mu?dedim.

-Kalbim kadar değil.dedi.

Az daha düşüp bayılacaktım.

-Eski sevgilin yüzünden değil mi?dedim.

Cevap vermedi.

-Bir süre sonra-"Sen nereden biliyorsun?dedi.

Hemen bir şeyler uydurmalıydım.

-Yaa şey yok mu şey...

.....

-Hah internet.dedim.

-"Sen ünlü değil misin?İnternette gördüm.dedim.

-Sen internette beni mi araştırıyorsun?dedi.

-Ha-hayır tabi ki Masal bakmıştı.Oradan bilyorum.dedim.

-Ben de yedim.dedi.Bunu kısık sesle söylediği için tam anlayamadım.

Pansuman bitmişti.Arda heyecanla ayağa kalktı.Ayağım Arda'nın ayağına dolandı.Cümbür cemaat yere düştük.Arda'yı iterek ayağa kalktım.O da halinden memnun gözükmüyordu.

-Arda-"Ne-neyse ben gideyim.Pansuman için teşekkürler.dedi.

Bana da arkasından hayran hayran bakmak kaldı.

Annemi kendi odasına yatırdım.Artık Arda meselesini yarın anlatırım.dedim ve kendim de yatmaya gittim.

Kendimi yavaş yavaş ona kaptırıyordum.Bu güzel bir durum değildi.Sonuçta Arda yaralıydı.Eski sevgilisi onu bırakıp gitmişti.Arda yeni birini sevemezdi.Bir an önce bu düşüncelerimden kurtulmalıydım.Çünkü ileride benim kalbimi kırabilirdi.Ayrıca sevip sevmeyeceği de belli değildi.

ERTESİ GÜN

Okula geldik.Masal'ın olanlardan haberi yoktu.Emir'i görür görmez yanına gitti.Arda ise benim yanıma geldi.

-Biraz konuşabilir miyiz?dedi.

-Konuşmasak.

Kolumdan tuttu ve beni götürdü.

-Dün çok korktuğun için sana soramadım.O adi herifi tanıyor musun?dedi.Ben ise cevap veremedim.Gerçekten o an kendimi kaybetmiştim.

-Cevap vermediğine göre tanıyorsun.Ben ona gösteririm.dedi.

-Arda sakın ona bulaşma.O çok tehlikeli.dedim

-Arda ise sinirli bir şekilde-"Kim o Bahar kim?Seni bu kadar korkutacak ne yaptı?Neden anlatmıyorsun?dedi.

-Hıçkırarak ağlamaya başladım.Arda sakın ona bulaşma.Lütfen beni dinle ve sakın ona bulaşma.Sana zarar verir.Lütfen.

Böyle ağlarken;

-Tamam tamam ağlama.Seni ağlatmak için söylemedim.diyerek bana sarıldı.Yaa bu çocuk ne meraklıymış sarılmaya.Evet Bahar Arda'dan uzak duracaksın bundan sonra...

Kendimi ileri çektim ve Arda'nın kollarından kurtuldum.

-Neyse Masal beni merak eder.dedim ve oradan uzaklaştım.