Το Ημερολογιο

28

-Θα ηθελες να μας πεις;

-Λοιπον.. ακουστε.

|Ημερολογιο του Zayn|

Αγαπημενο μου ημερολογιο,

Zayn εδω. Τα πραγματα ειναι πολυ πιο περιπλοκα αναμεσα στην οικογενεια μου και στην οικογενεια της Rose. Στην αρχη πιστευα οτι η γνωριμια μου μαζι της ηταν απλα για να γινουν οι οικογενειες μας συμμαχοι, αλλα ποσο λαθος ημουν.

Που να ηξερα οτι το μελλον των δυο επιχειρησεων βρισκοταν στα χερια μας. Απ'οτι φαινεται οι δουλειες των γονιων μας δεν ειναι τοσο νομιμες οσο θα θελαμε να πιστευουμε. Πισω απο καθε πραξη και καθε πωληση που κανουν, βρισκεται και ενα παρανομο οπλο. Ναι, λαθρεμποριο οπλων. Και να πεις οτι το περιμενα απο τους δικους μου, αλλα απο τους γονεις της Rose ποτε.

Οταν τα ειχαμε φτιαξει τα πραγματα για αυτους ηταν καλα. Μολις ομως χωρισαμε και εκανα οτι εκανα, αρχισαν να φοβουνται. Γι'αυτο και αλλαξαν τακτικη. Ηξεραν οτι η Rose δεν θα ηταν ποτε ικανη να συνεχισει την οικογενειακη επιχειρηση και φυσικα ουτε η αδερφη της. Αλλα εγω μπορουσα. Ετσι και εφτιαξαν το σχεδιο τους.

Με αναγκασαν -οχι οτι δεν ηθελα- να κανω οσα εκανα στη Rose , με σκοπο να φτασει η στιγμη που να θελει να εξαφανιστει. Η να πεθανει. Αλλα οταν τους προτεινα κατι τετοιο, αμεσως διαφωνησαν. Ετσι και αποφασιστηκε να σκηνοθετησουμε το θανατο της. Με την οικονομικη δυναμη και επιρροη τους, η ερευνα για την αυτοκτονια της σταματησε ετσι οπως αρχισε και κανενας δεν ενδιαφεροταν κιολας να τη συνεχισει. Βλεπεις, ολοι πληρωθηκαν καλα.

Μετα, αφησαν εμενα να ασχοληθω μαζι της. Η Rose παρεμενε εγκυος. Καλα να παθω. Βεβαια, ποτε δεν ηθελα να τη βιασω, αλλα ημουν τοσο εκνευρισμενος μαζι της που δεν εκατσα καν να σκεφτω. Την ειχα ολη δικη μου. Στο ελεος μου. Στην κατασταση της δεν μπορουσε να κανει και πολλα. Κατα περιοδους ηθελα να της θυμισω ποιος παραμενει ακομα το αφεντικο, οποτε γινομουν πιο αποτομος μαζι της. Σε ορισμενες περιπτωσεις γινομουν εξαλλος και αν δεν ηταν η αδερφη μου για να τη σταματησει, τοτε ποιος ξερει τι θα γινοταν.

Εκανα ομως το τρομερο λαθος να υποτιμησω την εξυπναδα της Rose. Ετσι μια μερα, καταφερε να μου ξεφυγει. Αλλα τρακαρε. Το αυτοκινητο το βρηκα σε απαισια κατασταση, ομως καποιος πρεπει να την πηγε σε καποιο νοσοκομειο, γιατι η ιδια δεν βρισκοταν μεσα. Οσο ομως και να εψαξα σε κοντινα νοσοκομεια, δεν βρηκα κανενα σημαδι της.

Ετσι και επεστρεψα στο ενα μερος που φυσιολογικα θα πηγαινε σε κατασταση κινδυνου.

Στον Harry.

Μολις η Felicity τελειωνει με την αφηγηση της, καθομαστε για αρκετη ωρα σιωπηλοι προκειμενου να αφομοιωσουμε αυτα που μολις ακουσαμε. Δεν ηταν και λιγα.

-Δεν το πιστευω. Οι ιδιοι μου οι γονεις, να μου εκαναν τοσο κακο. Πως μπορεσαν να με πληγωσουν ετσι; Νοιαζονταν τοσο για τα λεφτα τους, που δεν.. δεν.. βασικα δεν εχω ιδεα τι να σκεφτω.

-Rose, ηρεμησε. Τωρα που εχουμε αυτο στην κατοχη μας, εχουμε αποδειξεις. Μπορουν να μπουν ολοι στη φυλακη.

-Αυτο ειναι Harry. Φυλακη. Πρεπει να μπουν στη φυλακη. Για ολα οσα μας εκαναν. Πρεπει να τελειωσει ολο αυτο.

-Και αυτο ακριβως θα κανουμε. Αυριο, εγω και ο Harry θα παμε στην αστυνομια. Δεν θα εχουν αλλη επιλογη απο το να μας πιστεψουν. Ετσι;

-Felicity, ξεχνας κατι. Επι χρονια, τροφοδοτουνται απο τους γονεις μου. Μπορουν πολυ ευκολα να μας βγαλουν τρελους και να μας διωξουν λες και τους κανουμε καμια φαρσα.

-Τοτε θα τους εκθεσουμε. Ολο και καποιο καναλι η δημοσιογραφος θα ενδιαφερθει για το θεμα μας. Ακομα και αν δεν το πιστεουν, θα δημιουργησουμε μια κακη φημη. Θα τους μπουν υποψιες πως να το πω.

-Λες;

-Λεω.

-Τοτε Felicity, αυτο θα κανουμε.

-Ωραια.

-Ωραια.

-Ωραια.