Το Ημερολογιο

4

Τα πρωινα ειναι παντα μελαγχολικα. Βεβαια παντα απολαμβανω την ηρεμια του δωματιου, οταν φυσικα λειπει ο συγκατοικος μου ο Louis. Οχι ομως και σημερα. Αν και ειμαι μονος μου στο δωματιο, καποιος εχει προφανως ξυπνησει αξημερωτα και χτυπαει με δυναμη την πορτα μου. Το παπλωμα ειναι πιο ζεστο απο ποτε, ομως οσο και αν δεν θελω να σηκωθω, αν δεν το κανω, τα χτυπηματα δεν θα σταματησουν ποτε.

Ανοιγω την πορτα και βλεπω τον Λιαμ με ενα χαμογελο μεχρι τα αυτια. Φαινεται οτι αυτος ο ανθρωπος δεν σταματαει να χαμογελαει ποτε. Κυριολεκτικα.

-Καλημερααααααααα.. τι καααααανεις;;

Νομιζω επιτηδες τραβαει τις λεξεις για να μου σπασει τα νευρα.

-Υπηρξα και καλυτερα.

-Παντα με αυτη την ορεξη βρε Harry θα ξυπνας; Η ζωη συνεχιζεται και δυστυχως ή ευτυχως εσυ εισαι μερος της.

Η ζωη συνεχιζεται. Μετα απο αυτο που συνεβη στην Rose, οι περισσοτεροι που συναναστρεφομουν επαναλαμβαναν αυτη τη φραση. Μονο ο Liam ομως φαινοταν να την εννοουσε πραγματικα. Η αληθεια ειναι οτι δεν ξερω τι θα εκανα χωρις τον Liam ολη αυτην την περιοδο. Αυτον και τον Niall. Ειχαν απεριοριστη υπομονη μαζι μου και μπορω να πω χωρις υπερβολες οτι αν δεν τους ειχα κοντα μου μπορει και να μην βρισκομουν κοντα σας για να σας  λεω ολα αυτα.

-Εχω αυτη την ορεξη Liam γιατι με ξυπνας απο τα χαραματα μερα Κυριακη. Στο ονειρο σου με ειδες;

-Καταρχας δεν ειναι χαραματα. Κοντευει μεσημερι. Εμ βεβαια, τοσες ωρες ομως που εισαι κλεισμενος εδω μεσα, κοντευεις να ξεχασεις πως ειναι το φως του ηλιου.

-Ενταξει μαμα, μηπως τωρα να κατσω να κανω και τα μαθηματα μου;

-Κοψε την ειρωνεια Harry. Ηρθα να σε παρω να παμε για κανα καφε. Εχω πει και στον Niall και θα μας περιμενει.

-Καλα, καλα ετοιμαζομαι. Χαρτζιλικι δεν εχει;

-Χα χα. Τελειωνε. Περιμενω απ'εξω.

Μεσα σε 10 λεπτα εχω ετοιμαστει και φευγουμε για τη γνωστη καφετερια που παντα συναντιομαστε. Η διαδρομη ειναι μικρη και ευτυχως δεν συνανταμε κανεναν στο δρομο. Ο Niall βρισκεται ηδη εκει και μας μολις μας βλεπει μάς χαριζει ενα απο τα διασημα χαμογελα του.

- Καλημερα αγορια.

-Καλημερα Niall,   λεμε ταυτοχρονα ο Liam κι εγω.

-Τι χαμπαρια; Ωραιο καιρο δεν εχει σημερα;

Πραγματικα, για μεσα Νοεμβριου ο καιρος ειναι υπερβολικα καλος. Λιγα συννεφα και λιγο κρυο, οχι βροχες και παγωνια οπως ειναι ενας συνηθισμενος Νοεμβρης στο Λονδινο. Η ωρα περναει ευχαριστα και συζηταμε για διαφορα θεματα, οχι πολυ σημαντικα ευτυχως. Συνηθως τις βαριεμαι κατι τετοιες εξοδους, αλλα σημερα μια βολτα σαν κι αυτη μου φαινεται λυτρωτικη.