The Dhampir's Daughter

Chapter 32

Chapter 32

Dinala ako ni Mason sa isang parang gubat sa likod ng malaking bahay..

Meron palang ganito dito?

Tumigil siya sa kakalakad nung nakarating sa isang deep na part ng forest. Medyo may kalayuan na kami sa mansyon.

Edi syempre, tumigil din ako.

Bakit ba niya ako pinalabas ng kulungan? Di ba dapat sa loob na lang para di ako makatakas?

Sabagay, I'll risk my life to save Erick and the others who are still inside whenever I have the chance to get away.

Okay. Tama na muna yan.

"Bakit mo ako dinala dito?" tanong ko sa kanya. Pero di siya sumagot. Nakatalikod lang siya sa akin.

Pumunta siya sa may malaking boulder. His body was shaking, in a way. I saw his fists tighten. As in parang susuntukin niya yung boulder..

"Alam mo ba kung sino ang ipapakasal sayo ng pinuno namin?" tanong niya. Nakatalikod pa din siya.

That's when I realized. Siya ba yun? I mean, di pa naman ako sure dun pero.. bakit di ko naisip na may posibility na si Mason yun? I've forgotten about him. At naisip ko, mas lalo akong mahihirapan pag siya ang ipapakasal sakin. Kasi siya, gusto niya ako. Lahat gagawin niya para magustuhan ko din siya. Kumpara sa fact na pag hindi niya ako gusto, di kami mahihirapang ipilit ang mga sarili namin sa isa't isa.

"H-hindi." sagot ko.

Nakaamba nanaman siya na susuntukin ang malaking bato. Nako, buti ang bato ang tinatarget niya. Wag lang ang puno na katabi kasi baka masira naman ang kalikasan. ^___^V

Ay ano ba itong pinagsasabi ko. -.-

Nakatungo lang ako. Nakatingin lang ako sa bagong bili na white doll shoes ko na nadumihan in just *counting* 3-5 days.

Nagulat na lang ako nung may narinig ako na malakas na kalabog galing sa direction ni Mason. Sinuntok na talaga niya ang bato. Nakita kong lumipad yung mga maliliit na pieces nito sa kung saan-saan.

Hala! Nako baka mapano naman siya. >.<

I went to his direction with my super human speed. Pag tingin ko sa knuckles niya, wala namang galos.

Ay oo nga noh. Werewolf siya. Meaning he's got super strenght and speed. Ay nako..

"AYOKO NA NITO!" sigaw ni Mason. Hala? Ano na nangyayari dito?

In a flash, hawak na niya ang dalawang balikat ko. His grip was a little too tight, pero di naman aabot sa point na mababali na ang shoulders ko.

Nagpapawis siya. Di naman mainit eh, sa katunayan nga ang lamig ng klima dito sa gubat.

Syempre malamig. GUBAT nga eh.

Nako. Nagpapanic na ako. >.<

Pahigpit ng pahigpit ang pagkahawak niya sakin. Hala. Baka madurog na ako. Ang sakit na nung mga balikat ko eh.

"Mason.. na-sasak-tan ako."

Binitawan niya ako. Muntikan na akong mahulog sa lupa, buti napigilan ko. Ang sakit sa buto. >.<

"Ano bang problema mo?!" sigaw ko sa kanya.

"Sasabihin ko na." sabi niya. Nanginginig siya. Naku, nababasa ko kasi sa mga story na kapag nanginginig and umiinit yung isang taong-lobo na nasa human form, magiging wolf na siya.

"Ano ba kasi ang sasabihin mo?"

"Hindi ako si Mason."

HUUUUH?!