Liefde maakt blind

Tell me that you need me...

Woehoeeee ik kan weer volop gaan schrijven, ik hou van jullie :D x

----

'BRITT?!' ''BRITT?! wat doe je?'' ik hoor Luke zijn stem steeds scherper worden en in een keer krijg ik vol de kamer in zicht, en Luke die boven mij hangt. Voorichtig knipper ik in mijn ogen, en kijk dan Luke scheef aan. 'ik had een droom..' zeg ik vermoeid. Luke zijn gezicht staat weer ontspannen. 'Je was zo hard aan het lachen, ik schrok me dood' zegt hij met een extra overdreven stem. Ik grinnik zachtjes. 'Het was niks..alleen maar een hele mooie droom.' zeg ik zachtjes. Ik ga rechtop zitten tegen de achterkant van het bed aan en ik trek de lakens omhoog. 'Ik ga een ontbijtje maken, voor ons twee. Daar heb je vast wel zin in?' Zegt Luke met een glimlach. Ik knik. Zachtjes hoor ik hem de trap af lopen,  om mijn moeder niet te storen die vast nog heerlijk ligt te slapen. Ik kijk de kamer rond, het is een zooitje, maar wel gezellig. Ik weet precies waar alles ligt als het een troep is, maar als het netjes is ben ik alles kwijt. Ik grinnik in mezelf.. wat een raar figuur ben ik toch ook. Snel grijp ik mijn mobiel van mijn nachtkastje, en bekijk mijn berichtjes. Ik zie dat het er drie zijn van Bente, mijn beste vriendin. Ik ken haar al vanaf de kleuterklas alleen de laatste tijd heb ik haar niet meer gezien of gesproken.. ''Hee Britt, hoe gaat het? en met je moeder?'' zegt ze. ''Wel goed... maar er is zoveel gebeurd! we moeten snel maar weer eens afspreken want je mist een hoop.x'' schrijf ik snel en ik verzend het. Snel check ik nog even mijn twitter, niet zoveel bijzonders. Al snel hoor ik Luke de trap op komen, met een dienblad in zijn handen. ''Heerlijk! wat ben je toch ook lief'' zeg ik gelukkig. Luke glimlacht maar zegt voor de rest niks. ''Wat zit je geheimzinnig te glimlachen?'' vraag ik ondeugend. Luke laat niets merken en gaat zwijgzaam naast mij zitten op het bed. Ik prik hem irritand in zijn borstkast en hij kijkt mij aan, ik kan mijn lach niet inhouden en Luke laat ook een glimlach ontsnappen. Net voor ik een broodje wilt pakken trekt Luke mijn arm terug en drukt zijn mond op de mijne. Ik ben nogal verrast door hem en zoen snel terug. Langzaam duwt hij mij naar achter toe, en ik ga snel liggen. Mijn handen houden zijn nek stevig vast en ik zoen hem hevig terug.  Luke zijn handen verdwijnen onder mijn shirt en mijn handen onder de zijne. ''Ik hou van je'' fluistert hij zachtjes. Ik glimlach, en geeft een kusje in mijn nek. Vanbinnen tintel ik helemaal van geluk..