Liefde maakt blind

Together we are one

Hoi iedereen! :D ik heb echt al super lang niet meer geschreven.. ik zit nu midden in de toetsweek, (nouja donderdag begint ie) en ik ben dus heel de dag aan het leren waardoor ik geen tijd heb voor wattpad.. Moet ik trouwens door gaan met het verhaal? ik heb de indruk dat niemand hem meer echt leest.. :( als ik door moet schrijven laat dan een comment/vote achter! dankjulliewel!! xx

--------

Samen lopen we hand in hand naar huis toe. Buiten begint het al langzaam te schemeren, en er waait een koel briesje. Ik kijk hem even kort aan. ''Je gaat toch nooit meer weg zonder iets te zeggen..?'' zeg ik zachtjes. Ik zie hem omkijken vanuit mijn ooghoek. Langzaam gaat hij stilstaan, en kijkt me doordringend aan. ''Britt.. geloof jij echt dat ik jullie nog in de steek laat?'' zijn ogen staan groot, maar helder. Zijn blik is zo doordringend dat ik wel ja moet knikken. ''Ja, Luke.. maar begrijp je waarom ik dit vraag? ik wil je niet kwijt!'' zeg ik wat harder en ik loop in een rap tempo richting huis. Ik merk dat Luke niet met mij meeloopt en ik kijk even achterom. Hij staat er als een klein verslagen jongetje, met zijn hoofd hangend omlaag. Dit was niet mijn bedoeling geweest... snel ren ik terug naar hem en ik duw zijn hoofd omhoog. ''Sorry.. ik maak me veel te druk.. oké?'' zeg ik zielig. Ik zie zijn mondhoeken omkrullen en lacht dan. ''Oke, ik geloof je.. ik hou van je.'' Hij pakt mijn hand vast en zwijgzaam lopen we naar huis toe. Samen lopen we over het grindpad in de tuin wat naar de voordeur leidt. De steentjes knarsen onder onze schoenen. Snel opend mama de deur, haar blik is geruststellend. ''Fijn dat je er weer bent! ik maakte me echt heel erg druk om je. Ik wist helemaal niet waar je uit hing!'' zegt ze. Luke geeft mama een knuffel, en ze wrijft over zijn rug. ''Sorry, ik zal het nooit meer doen.'' ''Het is al goed jongen. Gaan jullie nu maar slapen boven, het is een lange dag geweest.'' Ik kijk haar aan en ik knik zachtjes. ''Dat is een goed idee.. ik ben best wel moe.'' zeg ik zachtjes en vermoeid. Samen lopen we naar boven toe, naar mijn kamer. Luke opent de deur en ploft meteen neer op mijn bed. ''Ik ga nog eventjes douchen..'' zeg ik zachtjes maar luke is al in slaap gevallen...