Just stop and scream it out

5.3K 173 5
                                    

Hee! echt super bedankt iedereen voor de vote's en comments, daar krijg ik steeds meer motivatie en zin om te schrijven van! ik zal proberen om de volgende hoofdstukken langer te maken, zoals beloofd :) Xxx

----

Eenmaal aangekomen bij Luke zijn huis kijk ik omhoog de felle zon in. De lucht is blauw, een perfecte zomerdag. Maar deze dag is helemaal niet perfect, afschuwelijk gewoon. Ik knipper mijn tranen weg en ik loop naar de voordeur over het grindpad. Als een echte man opent Luke de deur voor me, en wijst mij de weg. Lief lach ik naar hem, en ik geef een kusje op zijn mond. Ik voel hoe zijn mondhoeken opkrullen. Ik wordt helemaal warm vanbinnen. Luke duwt mij zachtjes op de bank. "Wil je misschien wat drinken?" "Graag.." ik slik en ik kijk de kamer rond. Het is een kleine, maar gezellige kamer. De muren zijn crème gekleurd en er zijn schilderijen opgehangen. De banken zijn donkerbruin gekleurd en de tafel heeft een lichte kleur. De open haard knettert zachtjes, en het geeft ongemerkt warmte af. Heerlijk! Luke komt aanlopen met twee glazen in zijn handen en zet ze op de tafel neer. "Wil je vertellen wat er gebeurd is?" Luke heeft een bezorgde blik in zijn ogen. Voorzichtig kijk ik hem aan. "Eh.. ja" zeg ik onzeker en ik vervolg mijn verhaal. "Ik ging naar beneden toe om wat eten te pakken, ik zag dat mama sliep op de bank dus ik deed zachtjes. Na dat ik mijn eten ophad, ging ik weer naar beneden toe en zag ik dat ze niet meer op de bank lag, en ik dacht dat ze gewoon ergens anders naartoe was ofzo. Maar toen ik naar de keuken liep zag ik wat ik niet had verwacht..." Tranen komen weer op, maar dit keer kan ik ze niet tegen houden. Langzaam glijden de tranen over mijn wangen en ik val in Luke's armen. Hij streelt liefdevol over mijn rug. "Vertel verder.." fluistert hij verder. "Ik zag mama liggen in die grote bloedplas en ik wist niet wat er gebeurd was, ik zag alleen een mes en een steekwond, dus uit instinct heb ik de wond zo hard mogelijk dichtgedrukt, en mama gesmeekt om het te halen. Ik heb wel honderd kusjes gegeven..." langzaam sterft mijn stem weg en ik snik luid. "Ik mocht niet eens mee met de ambulance! verdomme!" Zachtjes laat ik mij achterover op de bank vallen en Luke buigt zich over mij heen. Hij geeft langzaam een kusje op mijn wang. "Het komt wel goed, echt waar. Dat voel ik." even kijken we elkaar aan en dan wendt ik mijn blik af.

De stilte word doorbroken door mijn rinkelende telefoon, het is een onbekend nummer. Snel neem ik op. "Met Britt" "Hoi, je spreekt met het ziekenhuis, met dokter Sanders, ik bel je over je moeder. Ze is nu in stabiele toestand." Ik zucht. Een zucht van opluchting. "Echt waar! dat is zo goed nieuws! wanneer mag ik naar haar toe?" "Ja ik dacht dat je dat wel geweldig nieuws zou vinden. Je kan haar morgen komen opzoeken." Ik tover een glimlach op mijn gezicht. "Prima! ik kom dan zeker langs! Bedankt!" met die woorden verbreek ik het contact en ik kijk Luke lachend aan. Ik vlieg hem om de hals en Luke knuffelt mij extra hard terug. "Volgens mij gaat het goed met je moeder?" vraagt hij met een knipoog. "Ja inderdaad!" ik lach vrolijk. "Zullen we dat gaan vieren? vanavond is dat feest, ga je mee?" vraagt Luke nieuwsgierig. Ik zie aan hem dat hij het al te graag wilt, en ik kan het niet laten om hem te plagen. "Nou... eigenlijk" ik kijk hem ondeugend aan. Zijn blik is teleurstellend. "Nee tuurlijk gek! ik ga echt wel mee!" Luke heeft niet eens tijd om te antwoorden want ik duw mijn lippen op de zijne en hij zoent mij terug. Zo staan we een tijdje, en ik zet een stapje terug. "Laten we omkleden." Luke knikt. "Dat moeten we inderdaad even doen." Luke pakt mijn hand vast en sleurt mij mee naar boven. Ik plof op zijn zachte bed neer en ik kijk zijn kamer rond. Het is wel een grote kamer, maar gezellig. Links kan ik een douche ontdekken en er recht tegenover een inloopkast. In het midden aan de zijkant staat een bureau, en rechts de deur. Hij heeft een groot houten bed die heerlijk ligt. Ik glimlach en ik pak wat kleren uit mijn tas die ik aan doe. Een zwart kort rokje en een mint kleurig luchtig bloesje. Ik doe mijn zwarte vans aan en een panty. Als ik klaar ben roep ik Luke om te gaan. Samen lopen we naar beneden toe, ik open de voordeur en Luke loopt vooruit. Ik sluit hem voorzichtig en loop achter Luke aan. We stappen in zijn auto en ik keek hem aan. "Ik heb er zin in.." ik merk dat ik bloos en ik kijk snel de andere kant op. Ik voel de hand van Luke op mijn been en ik draai mijn hoofd naar hem toe. Ik frons, ik zie een blik in de ogen van Luke die ik nog nooit heb gezien..

Liefde maakt blindWhere stories live. Discover now