Liefde maakt blind

Goodlife.

Hey! ik heb eventjes niet meer geschreven, vrijdag was ik echt heel moe! en zaterdag moest ik er weer vroeg uit om te paard rijden, en daarna een dagje Amsterdam. Maar goed, in die tijd zijn er weer ontzettend veel vote's, comments en reads bijgekomen! wauw! super bedankt :) xxx

---

Heel de nacht spookte Rick door mijn hoofd. Maar ik kon geen antwoord vinden waarom hij mij dit had aangedaan. Luke heeft vannochtend heel lief een ontbijtje klaargemaakt, daarna is hij gaan schoonmaken beneden. Het is toch ook echt een schat! Net toen ik mijn laatste slok thee op wilde drinken, hoor ik Luke mijn naam roepen. Langzaam draai ik om in bed en ik sta langzaam op. Vermoeid loop ik naar beneden, ik gooi de deur open en ik kijk Luke vragend aan. "Bezoek" zegt hij kalm. Hij wijst naar de deur, en dan gaat de klink langzaam naar beneden en de deur gaat zachtjes open. Er achter verschijnt een lange man, zijn haar begint al grijs te kleuren en hij heeft felgroene ogen. Ogen die ik herken, maar ik kan niet plaatsen van wie ze zijn. Ik kijk Luke, en de man vragend aan. "Wie bent u?" vraag ik voorzichtig. De man maakt aanstalten om te gaan zitten, maar dan kijkt hij mij aan. "Ik wil je wat uitleggen, is dat goed?" vraagt hij zelfverzekerd en hij gaat zitten. Verward kijk ik Luke aan, die zijn schouders ophaald. "Waar is mama?" fluister ik zachtjes. "Helemaal boven." zegt Luke en hij ging verder met waar hij mee bezig was. Ik kijk de man vervolgens weer aan. "Britt, ik weet niet of je het wilt weten, maar ik moet dit je vertellen." hij schraapt zijn keel. Ik ga rustig naast hem zitten en ik kijk hem vragend aan. "Heeft je moeder het wel eens over je vader gehad?" "Uhm.. eigenlijk niet. Ze wilde er niet over praten." zeg ik. "Oké, dan heb ik heel wat uit te leggen.." ik kijk hem vragend aan. Wie is die man nou? "Je vader Britt, was een jonge man toen hij je moeder ontmoette. Ze gingen al heel wat jaren met elkaar om, en in de loop van de tijd werden ze verliefd. Alleen je moeder wist toen niet dat hij in het leger zat... ze ging er vanuit dat ze altijd samen zouden blijven, maar dat had ze mis. Hij stond op het punt het te vertellen, maar toen ontdekte ze dat ze zwanger was." De man zucht weer. Hoe wist hij dit allemaal? "Wilt u misschien wat drinken?" vraag ik uit beleefdheid. "Graag, wat water zou lekker zijn." Snel vulde ik een glas water, en ik ging weer naast hem zitten. De man vervolgde zijn verhaal weer. "Maar goed, ze wist dus dat ze zwanger was. Je vader stelde het steeds langer uit, maar hij moest het echt vertellen. Ondertussen werd de baby geboren, en dat was jij. Je vader werd opgeroepen om naar het buitenland.te gaan, dus er zat niks op dan het te vertellen. Je moeder was er kapot van.. toen jij 1 jaar was, ging hij weg, voor een jaar naar het buitenland. Hij heeft heel veel dingen meegemaakt, is vaak gewond geweest, en toen mocht hij eindelijk naar huis toe. Helaas ging het vliegtuig kapot waarmee hij naar huis moest. Je moeder had het verkeerd berepen, en dacht dat je vader niet meer naar huis wilde, en dat hij dood was. Ze wilde nooit meer de waarheid onder ogen zien, dus ze had iedereen vertelt dat je vader haar niet meer wilde. Maar je vader wilde wel terug, en hij leefde nog gewoon. Hij besloot het tegendeel te bewijzen." hij zucht weer. Ik kijk hem nieuwsgierig aan. "En dat is hem gelukt. Ik ben je vader, Britt..."