the mortal Instruments - maar dan anders

hoofdstuk 5.

Jace's POV

toen ik dacht dat iedereen eruit was, stak de oudere jongen zijn hand op en hielp een meisje met rode krullen uit de koets. ze kwam me bekend voor en toen ze zich omdraaide herkende ik haar. Clary.

toen ze zei dat Adrian haar Parabatai  was stond mijn hart stil. ze heeft een nieuwe vriend gevonden. maar sprak ik me zelf tegen, ik heb haar bedrogen met Jess. 

"Jace" zegt Maryse en ze geeft me haar dreigende blik. ik loop met tegen zin naar voren en flap het eerste dat in me voor komt naar buiten zonder er bij na te denken "hoi, ik ben Jace en ik was het vriendje van Clary voordat ik vreemd ging en Clary naar jullie is gevlucht." en op het moment dat ik het zeg weet ik dat ik het nu al heb verkloot.  ik zie dat iedereen een geschokte uitdrukking op zijn of haar gezicht krijgt en ik zie dat Clary begint te huilen en voor ik kan knipperen met mijn ogen is Clary al weg gerend. ik hoor Izzy en Adrian haar na roepen en Maryse en Norah tegen hun zeggen dat ze haar heel even moeten laten en dat ze de weg toch wel weet te vinden.

dan draaien Sidney en Adrian zich dreigend naar mij om. onbewust krimp ik licht in elkaar. "waarom zei je dat" roept Izzy voordat iemand ook maar iets kan zeggen. en voor ik het weet lig ik op de grond. ik hoor Adrian en Sidney vreugdeloos lachen en Izzy staat met haar zweep grijnzend boven mij. "dat is je verdiende loon!" zegt ze en nu begint iedereen te lachen. ik lig daar op de grond en wordt door iedereen, maar dan ook iedereen, uitgelachen. ik sta snel op en loop weg. 

Clary's POV

wanneer mijn moeder en ik een beetje gekalmeerd zijn en ik het hele verhaal van begin tot eind heb verteld brengt Luke ons met zijn Jeep naar het Instituut. daar aangekomen lopen we met z'n drieën naar binnen. ik zie Church en geef hem een aai over zijn bol. hij loopt ons voor waar de rest zit. zoals ik al had verwacht zit iedereen in de zitkamer. ik loop naar binnen en het gesprek valt stil. "Adrian, Sidney, Eddy, Norah en Lucas dit zijn mijn echte ouders Jocelyn Fairchild en Luke Garroway." zeg en ik ga zitten in een stoel naast Adrian. "mam, Luke dit zijn Adrian, Sydney, Eddy, de andere kinderen in het Instituut in York en dit zijn Norah Starkweather en Lucas Carstairs de leiders van het Instituut." stel ik de rest voor aan mijn ouders. 

"mam en Luke ik moet jullie wat vertellen..." voordat ik mijn zin af kan maken onderbreekt mijn moeder mij. "ben je zwanger?!!!" ik begin te lachen. "mam, rustig nee natuurlijk niet. van wie zou ik het dan moeten zijn? Adrian? haha nee hij en ik zijn sinds een half jaar Parabatai". zeg ik blij. mijn moeder valt me om de hals en feliciteert me uitbundig. Luke staat rustig op en geeft Adrian een hand. "goed bezig jonge." " Dank u wel. ik ben dan ook heel erg blij." zegt Adrian lachend. "mam en Luke er is nog iets. nee mam het iets leuks!" zeg ik voor ze me kan onderbreken en iedereen moet lachen. "je hebt waarschijnlijk gehoord dat er 2 jongeren uitgeroepen zijn tot de beste schaduwjagers van deze generatie?" "ja" zegt mijn moeder weifelend. "nou dat zijn Adrian en Ik." zeg ik en ik zie over mijn moeders en Lukes gezichten verschillende emoties glijden. eerst verbaasd, dan verward, dan overweldigd en dan als laatst trots en blij. "Clary!!!!" roept ze blij uit en ze begint tot ieders verbazing te huilen. "mevrouw Fairchild?" vraagt Norah verbaasd. "gaat het goed met u?". ach zeg tot Jocelyn en Luke zegt mijn moeder tussen de tranen door. dan pas zie ik de trotse blik in haar ogen. ik begin te lachen. dan pas heeft iedereen het door. ze huilt van geluk. iedereen moet grinniken.

dan komt Jace binnen gerend. "er is een demonen aanval aan de gang!" roept hij.