* KUMA ÇOCUĞU *

klüp

Savaştan...

3 gündür evden dışarı çıkmadım daha doğrusu çıkamadım. Hastalık,annemin oda hapsi vs.vs. ama bir yandan da iyi olmuştu nefesle ateş kes yapmıştık. Artık birbirimize laf sokmak,hayatı zindan etmek gibi hobilerden vazgecek,herkesin yanında evli rolü yapıp dışarda kendi hayatlarımıza devam edecektik. Ona sude'den bahsettiğim de hiç şaşırmadığını hatta nasıl sadece bir kişiyle birlikte olduğumu sordu her ne kadar cevap alamasa da. Bu üç gün de bana annemden daha iyi bakmıştı hatta bana sadece o bakmıştı annemin böyle bir takıntısı vardı. Hasta olan birine değil bakmak aynı havayı solumak bile ona eziyet gibi gelirdi. Benim annemde böyle bi kadın ışte.Neyse.

Bizim sarı ortalıklarda gözükmüyordu ama hap saatin diye her an bi yerden çıkar o yüzden sorun yoktu. Tahmin ettiğimden iyi pes oynuyordu bana 3 gol atmasınında ona geçtiğim torpillerin payı büyük yoksa değil bana 3 gol 1 tane bile atamazdi ama hakkını yememek lazım iyi oynuyordu. Oyunu kaybetmiş olsada istediğini yapacak onu gece kulübüne götürecektim sonuçta benimle o kadar ilgilendi onca yaptığım şeye rağmen. "Hap saatiiiiii......" Ahh!! Yine başlıyoruz. "Hazırlan yemekten sonra seni korayin klübüne götüreceğim seninle tanışmak istiyormuş"dediğim de ağzı kulaklarına varmıştı bile. Bu tamam oluyor sanırım. Kendimi bi an çocuk bakıcısı gibi hissettim.

Akşam yemeğinde erkenden kalkıp hazırlanmak için odaya çıktı. "Aa ! Nefesin nesi var böyle kaç aydır ilk defa bu kadar mutlu görünüyor"diye sordu babam. "Yoksa aklımdan geçen şey mi oluyor savaş"diye panikledi hemen annem."sakin ol anne! zannettiğiniz gibi birşey yok aramız da ateş kes ilan ettik o kadar baktık böyle bir yere varamıyoruz bir de böyle deneyeceğiz. Lütfen artık sizde ona bu evde yaşadığını bir demirkan olduğunu hissettirin ve işimi kolaylaştırın olur mu ?"

"Aa! Biz ne yapıyoruz ki oğlum ne yapıyorsa kendi yapıyor."diye savunmaya geçti. Annem"Neyse ne ben uyarimi yaptım başıma bi dert saldiniz bunun cefasini hepbirlikte cekicez ha bu arada yemekten sonra korayin mekana gideceğiz haberiniz olsun."deyip yemeğe döndüm ama hiç iştahım yoktu, "neyse doydum ben size afiyet olsun "deyip masadan kalktım.Odaya geldiğim de bizimki ortalıkta görünmüyor ama banyodan sesler geliyordu. O hazır olana kadar ben çoktan hazırlanmıştım bile siyah tişört koyu renk kot pantolon bitti gitti ışte.

"Bugün hazır olacak mısın acaba? Biraz daha beklersem vazgeçicem gibime geliyor"diye seslendim. Eli saçında " görende 3 saattir bekletiyorum zannedecek"diye çıka geldi. Kafasına siyah çember gibi birşey geçirmiş çok mu aradı acaba o saçma şeyi,üzerinde siyah salaş,askılı vardı. Önü düz sırtı AÇIK birşeydi e hiç giymeseydin be kızım bu ne ! altınaysa o ince uzun bacaklarını komple saran siyah deri pantolon giymişti,sırtının açıklığı yetmiyor muş gibi birde göbeği hafif de olsa açılıyordu. Allahım yaa! Götürmesem mi acaba ? Vazgeçtim mi desem ? Bi kaç gün surat asar en fazla yok ya güveni sarsılır şimdi gerek yok böyle şeylere hem yazık sevaptir. Off!! Ne diyorum ben ya !

"Hazırsan çıkalım artık"

"Çanta mı alıp geliyorum"

Arabaya bindikten sonra sessizliği nefes bozdu "kimler olacak orda ?"

"Bizimkiler"

"Ne demek bizimkiler? görende her gün sizinle takılıyorum zannedecek"

"Off! Gidince görürsün ışte"diye kestirip attım. Anlam veremediğim bi şekilde hevesin de kaçmıştı zaten bir de böyle soruları çekemem. Cevap vermek yerine gözlerini devirdi. Mekana geldiğimiz de kapıda gazetecileri görünce kaçan hevesim sinir olarak geri geldi desek yeridir bir bunlar eksikti.

Bizi görünce çekirge sürüsü gibi üzerimize çöktüler. "Savaş bey nasılsınız? "Nefes hanımla balayında fransa ya gittiğiniz doğru mu efendim? " Fransa mı? Balayı mı yok artık ebesininki bi insan sallarda bu kadar mı sallar be kardeşim.