Ένας Αναρχικός

Κεφάλαιο 49

Το στόμα μου ανοίγει από την έκπληξη για την λέξη που χρησιμοποιεί και τον κοιτάζω. Το στομάχι μου γεμίζει πεταλούδες και η καρδιά μου φτερουγιζει στο άκουσμα αυτών των λέξεων από το στόμα του. Εκείνος μου δίνει ένα γοητευτικό μισό χαμόγελο και δεν μπορώ να μην το ανταποδώσω.

Ξαφνιάζομαι όταν η γιαγιά του έρχεται προς εμένα και με αγκαλιάζει, τόσο σφικτά που σχεδόν δεν αναπνέω, μα δεν παραπονιέμαι φυσικά, και την αγκαλιαζω κι εγώ.

"Φτάνει θα την σκάσεις γιαγιά", λέει εκείνος και την τραβάει ελαφρά. "Είμαι η γιαγιά Ευθυμία, χαίρομαι που σε γνωρίζω", μου λέει, το βλέμμα της είναι τόσο ειλικρινής.

"Κι εγώ χαίρομαι. Έχω ακούσει πολλά για εσάς", στην δήλωση μου, κοιτάζουμε και οι δύο τον Αλεξ.

"Τρως κεφτεδακια; Και μπριζόλες; Και πατάτες;", με βομβαρδίζει με ερωτήσεις κι εγώ απαντάω ναι σε όλες.

Καθόμαστε στο τραπέζι, εγώ δίπλα του και η γιαγιά απέναντι μας.

Ξεκινάμε να τρώμε, το φαγητό είναι υπέροχο κι όταν της το λέω εκείνη κοκκινίζει κι ο Αλεξ την κοροϊδεύει, μα σταματάει όταν τον τσιμπάω στο πόδι κάτω από το τραπέζι.

"Πες μου Αμελια, πόσο χρονών είσαι;", με ρωτάει εκείνη. "Καμελια γιαγιά", την διορθώνει ενοχλημένος και δέχεται άλλο ένα τσίμπημα για τον απότομο τόνο του.

"Είμαι 17 και θα πάω τρίτη λυκείου", απαντάω.

"Άρα ο Αλέξανδρος σε περνάει 4 χρόνια.", το πιρούνι μου πέφτει από τα χέρια και παγώνω. Μόλις είπε 4 χρόνια; Εντάξει, ίσως κάνει λάθος έτσι;

Τον κοιτάζω περιμένοντας να διορθώσει την γιαγιά του, μα δεν το κάνει, επιβεβαιώνοντας την.

"Αλλά τι σημασία έχει. Αφού ταιριάζετε τόσο πολύ", η γιαγιά σπάει την ησυχία διότι παρατήρησε την τεταμένη ατμόσφαιρα.

Οπότε μου έχει πει ψέματα για την ηλικία του; Αυτό σημαίνει ότι είναι 21 και όχι 18; Αυτό αλλάζει πολλά...

Τελειώνουμε το φαγητό, ενώ η κυρία Ευθυμία με ρωτάει διάφορα για εμένα, κι όσο κι αν προσπαθώ να είμαι ήρεμη και χαμογελαστή, δεν μου βγαίνει κάτι τέτοιο.

Εκείνη επιμένει να κάτσουμε κι άλλο, οπότε δεχόμαστε. Περνάμε στο σαλόνι και καθόμαστε στους άνετους καναπέδες. "Επιστρέφω αμέσως", λέει η κυρία Ευθυμία και πηγαίνει σε ένα δωμάτιο.

"Μου έχεις πει ψέματα για την ηλικία σου;", ρωτάω θυμωμένη.

"Μπορούμε να το συζητήσουμε αργότερα;", ψιθυρίζει. Πριν προλάβω να απαντήσω, η γιαγιά του εμφανίζεται, κρατώντας στα χέρια της δύο άλμπουμ.  ''Ρε γιαγιά...'', λέει εκείνος ενοχλημένος. ''Σουτ'',κάνει αυτή παιχνιδιάρικα κι εγώ κρυφογελάω.