Ένας Αναρχικός

Κεφάλαιο 33

                                                                                                                                                                                                                               

Στην φώτο η Άννα <3

Αλεξ's pov 

Έχουν περάσει δύο μήνες από την τελευταία φορά που την είδα. Από εκείνο το γαμημένο βράδυ που την έκανα να με μισήσει. Νομίζω πως μετάνιωσα. Το νιώθω τώρα, που οι επιπτώσεις της πράξης μου, είναι αισθητές στην ζωή μου.

Σχεδόν κάθε μέρα σπάμε μαγαζιά και πηγαίνουμε σε πορείες. Έχω εξασκηθεί στο πέταγμα μολότοφ. Μου θυμίζουν εκείνη την ημέρα. Που ένα μεγάλο λάθος που έκανα, μου έφερε εκείνη στην ζωή μου. Και με άλλαξε. Περίμενα ότι η επιρροή της θα σταματούσε όταν έφευγε. Βασικά σταμάτησε. Γύρισα πίσω στην καθημερινότητά μου, ως αναρχικός. Όμως την σκέφτομαι συνέχεια.

Τα βράδια όταν μεθάω, πηγαίνω έξω από το σπίτι της. Δεν κάνω τίποτα, πάω απλά για να θυμάμαι αυτά που περάσαμε. Και κοροϊδεύω τον ίδιο μου τον εαυτό που κάνω σαν καμιά ηλίθια γκόμενα.  

Κρατιέμαι να μην στείλω ένα μήνυμα ή να μην πάω στο σχολείο της. Ήξερα ότι θα μου ήταν δύσκολο, αλλά ρε πούστη, δεν περίμενα τόσο. 

Και ο φίλος μου ο Άρης, αναρχικός που παλιά ερωτεύτηκε μια κοπέλα, μου έδωσε μια ιδέα για να την ξαναδώ. Είδε που δουλεύει ο πατέρας της κι έτσι πρότεινε ένα σχέδιο.

Παρκάρω έξω από το μαγαζί ανταλλακτικών και βγαίνω. Για πρώτη φορά, δεν φοράω μαύρα. Δεν θέλω να υποψιαστεί κάτι.

Μόλις τον είδα θυμήθηκα την μέρα που τον παρακολούθησα να βγαίνει από το σπίτι και να πηγαίνει στην τράπεζα που δούλευε. Έτσι ήξερα που να χτυπήσω.

''Γεια σας'', λέω όταν μπαίνω χαμογελώντας. Αυτός με κοιτάζει και απλά γνέφει. Φαίνεται πόσο στεναχωρημένος είναι, με αυτό που έγινε. Ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα, που νομίζω λέγεται 'τύψεις', με γεμίζει. Όχι δεν μπορεί. Δεν παίζει να νιώθω εγώ τύψεις για κάτι που έκανα!

''Θέλω ένα λάδι κινητήρα'', λέω και αφού του περιγράφω την μάρκα, μου δίνει στο χέρι αυτό που ζήτησα. Πληρώνω με τα λεφτά που ευτυχώς μου δίνει η γιαγιά μου.

''Πόσο καιρό δουλεύετε εδώ;'', προσπαθώ να γίνω φιλικός, κάτι που δεν συνηθίζω, ώστε να πετύχω τον σκοπό μου. ''Έναν μήνα'', απαντάει ξερά.

Αρχίζω να του κάνω διάφορες γενικές ερωτήσεις. Θα με περάσει για περίεργο αλλά δεν πειράζει.