Be Mine Ms. Brat Again (BMMB 2)

Akin lang siya!!!

Alam kong pag papanggap lang ang lahat pero masaya ako kasi nasa akin siya.

Mahal ko siya at dapat akin lang siya. Dahil simula palang akin na siya na dapat ako ang nasa pwesto ni Sam at hindi Si Sam. Ako dapat na tinatawg na mrs. Castillio at ang ina ng magiging anak namin ni Ran.

Mas bagay namang tawagin akong Mrs. Castillio diba?

Kaya hindi niyo ako masisisi, kong kunin ko ang dapat sa akin. Na kong tutuosin ay akin naman dapat sa simula palang.

Since sa tiyan palang ata kami ni Ran ay pinag kakasundo na kami. Ang akala kasi ng parents nito ay boy siya yon pala girl. Minahal ko siya simula palang ng nine years old kami.

Naging possessive ako sa kanya nong naging high school kami. Madami kasing nag kakagusto dito ng palihim at lahat ata alam na may gusto ako sa kanya maliban lang sa kanya. Sa sobrang manhid niya hindi man lang niya naramdaman na gusto ko siya.

My mom and her mom ay mag bestfriend kaya siguro naging bestfriend din kami.

Siya ang first ko sa lahat first love, first girlfriend, first kiss pero hindi niya alam kasi hinalikan ko nong time na nag vacation kami with our family tulog siya non. Siguro 10 years old kami.

At siya din nakauna sa akin kasi siya ang nakakuha ng virginity ko.

Nong nalaman kong naging sila ni Monic gumawa ako ng paraan para maging akin siya. Kahit alam kong ako lang ang gusto ng pangyayaring iyon ay masaya ako kasi sa kanya ko naibigay ang pagka babae ko. Hindi ko pinagsisihan ang araw na yon.

Bago mangyari ang lahat ng kasinungalingan at pagpapanggap na aking ginawa parin maging akin siya at isipin niyang ako ang asawa niya.

Nalaman kong her dad make a move para patalsikin si Dad sa LCN dahil sa hindi nito nagugustuhan ang ginagawang secret transaction na walang approval nito.

Ang LCN ay isang secret organization kasi isa itong mafia society na ang leader ay ang ama ni Ran. Ito rin ang mamanahin ni Ran ito rin ang pwestong hinahahangad ni Dan.

Nag dalawang isip ako if sasabihin ko kay daddy or not.

Kaya din nakipag hiwalay ako kay Ran para ayusin muna sa ang lahat. Pero akala ko maayos ko ang lahat hindi na pala.

2 days after nag decide akong makipag hiwalay ako sa kanya. Dumating ang masamang balita sa amin ni Mom only child lang ksi ako. Namatay si Dad sinubukan daw nitong barilin and dad ni Ran. Pero naunahan ito ng mga bodyguard ng dad niya at dead on the spot ito.

Naka cremate na ito ng ibigay sa amin that day sumunod namang namantay si mom inatake ito sa puso.

Hindi ako makapag salita na parang pakiramdam ko ay pinag bagsakan ako ng langit at lupa. Luha lang ang tanging alam kong mag papabawas sa nararamdaman ko.

Dahil walang dapat maka alam ng nangyari pinag bantaan ako ng LCN kaya walang nakaka alam na patay na sila.

Kaya I decide to take revenge. Ang plano ay kidnapin si Ran at ipa ransom. OO kahit mahal ko siya nagawa ko yon dahil sa sobrang galit ko. Pero hindi ko inaasahan mas maganda ang kinalabasan ng mangyayari.

Nahulog ito sa bangin pinakuha ko ito sa mga tauhan ko. Mahal ko siya ayaw ko siyang awala sa akin.

Saktong naka layo na sila ng sumabog ang kotse kaya nag ka idea ako. Inutusan kong kumuha sila ng katawan sa morgue.

Nag lagay kami ng fake na katawan ng patay na tao sa malapit sa ilog. Inilagay ang mga gamit ni JM sa katawang yon. Para pagmukhaing patay na ito.

Ang balak ko lang ay turukan ito ng gamot para makalimot. Pero hindi ko inaakalang magiging mabait sa akin ang tadhana at maging akin siya.

___________________________

Hinaplos ko ang mukha nito na mahimbing na natutulog. "Babe gusto kong maging ina ng mga anak mo at malapit ng matupad yon." Hinalikan ko ito sa labi.

Humiga ako sa tabi niya at niyakap siya. " Kahit anong mangyari akin ka lang at hindi ko hahayaang mawalay ulit sayo." ipinikit ko ang mga mata ko.

Akin ka lang Ran! Akin ka lang!

Tuluyan ng bumigat ang talukap ng mga mata ko.

"Mmmmmmmm." Nagising ako ng marinig kong umuungol si Ran.

Kaya napaupo ako tinapik tapik ko ang pisngi nito. " Babe! Babe! wake up!" Sigaw ko sa kanya.

" Wag!!!" Sigaw nito ng magising.

" Are you okay?" Tanong ko sa kanya.

" Yah!!" Sagot niya habang minamasahe ang sintido nito.

"Nightmare again?" I said na may panganmba sa boses.

Pangambang baka dahil sa paulit ulit na panaginip nito ay bumalik ang memories niya.

" Yes and same dream nanaman."

"Uminom ka ba ng gamot mo kanina?" Tanong ko umiling lang ito.

Pinapa inom ko siya ng gamot na makakaipikto sa memories niya para makalimot siya or pipigil para bumalik ang memories siya.

Tumayo ako at papuntang wardrobe namin. Kinuha ko ang isang box na may laman na gamot. Binasa ko ang naka sulat dito. " Ambien."

Malaking tulong ito para hindi siya maka alaala. Isa itong sleeping pills that causing memory loss.

Ibinigay ko ang isang tablet at pinainom sa kanya.

" Are you okay now?" Hinaplos ko ang likuran nito.

Humiga ito ng malalim at tumigin sa alarm clock bago sumagot. " Yes! Let's sleep na babe 2: 30 am palang antok pa ako." Hinila ako nito kaya napa hiyaw ako.

" Aiiiii.......... Ano ba Alex nakikiliti ako. Stop it hahahaha." Paano ba naman hinalikan ako nito sa leeg nakaka kiliti kaya. Pinagpapalo ko ito dahil kilitingkiliti ako.

Maya maya tumigil narin ito at itinapat ang mukha nito. Inilapit nito ang mukha niya sa kanya upang mag dikit ang labi nito sa labi ko gamit ang mga palad nito namin.

Nang magka dikit na ang labi namin nag simula ng gumalaw ang mga ito. Her tongue entered my mouth slowly at parang kinakabisado nito ang bawat sulok ng bibig ko.

"Mmmmm." Hindi ko napigilang umungol sa sensasyong ibinibigay nito sa akin.

Humiwalay ang aming mga labi na hingal na hingal. Hinalikan ako nito sa forehead at niyakap. " Tulog na tayo babe antok na ako."

Ngumiti lang ako at gumanti sa yakap nito.

" I love yon babe." Sabi nito bago ko narinig ang malalim na pag hinga nito na ibig sabihin ay tulog na siya.

" I love you too babe." Humalik ako sa labi niya at natulog narin sa tabi niya.

Bukas ko na sasabihin ang gusto kong mag ka anak kaming dalawa. Anak na mag papatibay sa kasinungalingang ginawa ko.

Anak na alam kong mag bibigay kasiyahan sa aming dalawa. Hindi ko hahayaang bualik pa ang ala-ala niya dahil akin siya.