Ruhlar Barınağı: Diamond (Askıya Alındı)

RB-D 1

Multimedia da Parry Edwarsen karşımızda =)

Yere düşüşünü gördüğüm anda bulunduğum yerden hızla uzaklaşarak kaçtım.Onu iyileştiremezdim öyleyse şahit olmaya gerek yoktu.Burası böyle bir yerdi yapacağını yapardın yapamıyorsan olaylara girmezdin.Omuzuna çarptığım kişinin ne yüzüne bakmıştım nede özür dilemiştim

-Hey Becky sorun mu var dedi tanıdık ses dönüp sakin olmaya çalıştım hayır Becky sen bir savaşa şahit olmadın

-Ah bir sorun yok acelem var sadece dedim kızıl saçlarımı geri savururken

-Emin-

-Parry diye adım seslendiğinde kitabın kapağını kapattım tek parmağımla kapağın kenarını kıvırıp kenara koydum ayaklanarak odamdan çıktım

-Buradayım anne dedim merdivenlerden aşağı seslenirken

-Şuna bir bak dedi hızlı adımlarla salona inerken sweatshirtimin arkasını çekiştirdim önümüzde ki televizyona bakarken haberlerde babamın çalıştığı binadaki nedensizce çıkan yangını gösteriyordu

-Babam dedim o sırada muhabirlerden birisi babamın yanına gitti

-Tanrım yaşıyor dedi annem televizyonun sesinin yükseltip dinlemeye başladık

-Henüz içimizden kimse yara almadı fakat işimiz için aynı şeyi söyleyemeyeceğim dedi herkesin acısını hafifletirken dönüp anneme sarıldım

-İyiymiş anne dedim

-Evet dedi

-Hadi sen çık odana ben mutfaktayım dedi başımı sallayıp merdivenleri tırmandım hızla.Yatağa uzanırken komidinin üzerindeki kitabı tekrar elime aldım.

Pencereden gelen seslerle başımın kaldırıp o yöne baktım gece mavisi bir porche muydu o yoksa bana mı öyle gelmişti ? Babama alması için yalvardığım araba tamda karşımda duruyodu. İstemsizce gözlerimi devirdim.

-Ahh lanet olsası Parry yine saçmalamakta sınır tanımıyosun tabiki o sana ait bir hediye olamaz.

Arabadan aşağı inen insanları ilerken neler olduğunu anlamak için merdivenlere yöneldim.Oturduğumuz ev iki katlı ve gereksizce şirin bi dış görünüşe sahipti. Ve uzun zamandır boş olan alt kattaki daireyle gayet mutluydum. Komşuluk ilişkilerini çekicek kadar insancıl değilim malesef.

Büyükannemin sesiyle beynimdeki iç savaştan çıkmam bir oldu.

-Parry tatlım neler oluyor dışarıda ? Büyükannemin ses tonundan, gelen kalıcı misafirlerimizden hoşlanmadığını anlamıştım.

-Sanırı- Annemin lafa girmesiyle lafımı yutmak zorunda kaldım

-Evet tahmin ettiğiniz üzere artık yanlız değiliz.Bu arada Parry sevinmelisin sana yeni bir arkadaş geldi.

Annem başta olmak üzere benim tek ve en özel arkadaşımın odamdaki kütüphanem olduğunu bilmelerine rağmen ısrarla insan görünümlü arkadaşlar edinmem için çabalıyorlardı. Evet ne yazikki bu yeni arkadaş fikrine alışmak zorundaydım.

-Ben odama çıkıyorum dediğimde midemden gelen ''Beni doyurr'' seslerine kulak verme zamanının geldiğini anlamıştım.

Annemde o sesleri duymuş olacakki gülümseyerek;

-Mutfakta sana göre birşeyler var tatlım dedi.

Gülümsemesine karşılık vererek annemin leziz yemeklerinin kokusunu takip ederek mutfağa yöneldim.

ARKADAŞLAR BU HENÜZ YAZIM AŞAMASINDA OLAN BİR HİKAYE. BU YÜZDEN BELİRLİ ZAMANLARDA BÖLÜM ATICAZ. UMARIZ Kİ OKUMAKTAN ZEVK ALIR VE TAKİBİ BIRAKMAZSINIZ. İSTEKLERİNİZ,ÖNERİLERİNİZ OLURSA YORUM BÖLÜMÜNDEN VEYA MESAJ OLARAK İLETEBİLİRSİNİZ =)