Ένας Αναρχικός

Κεφάλαιο 38

Τα αίματα στο παντελόνι μου είναι σχετικά φρέσκα, όταν σηκώνομαι στα πόδια μου. Η μηχανή είναι κατεστραμμένη στον δρόμο. Τρέχω ψάχνοντας τον, φωνάζοντας συνεχώς το όνομα του.

Τελικά τον βρίσκω, πεσμένο μπρούμυτα στο έδαφος. Γονατίζω μπροστά του και μόλις γυρνάω το πρόσωπο του, δεν φαίνεται, από τα σημάδια και τα αίματα. Πιάνω τον σφυγμό του. Δεν νιώθω κανέναν παλμό. ''ΆΛΕΞ'',ουρλιάζω.

-----------------------------------------

Κλείνω τα μάτια για να διώξω αυτήν την ηλίθια, τραγική, ψυχωτική φαντασίωση. Που όμως θα μπορούσε να ήταν αληθινό γεγονός, αν ο Άλεξ δεν κατάφερνε να αποφύγει το αμάξι που ερχόταν προς εμάς.

Οδηγάει λίγο ακόμα στον κεντρικό δρόμο, με μειωμένη ταχύτητα, μα ακόμα και τώρα τα μαλλιά μου ανεμίζουν πίσω.

Μπαίνει μέσα σε ένα στενό και σταματάει την μηχανή. ''Δεν ήταν πολύ γαμάτη βόλτα;'', λέει περήφανος. ''Αν εξαιρέσεις ότι παραλίγο να σκοτωθούμε, ωραία ήταν'', του απαντάω βγάζοντας το κράνος. Εκείνος χαμογελάει ''Πάντα υπερβολική'', με πειράζει.

''Που είμαστε;'', ρωτάω, μιας και είναι η πρώτη φορά που βρίσκομαι σε αυτό το σκοτεινό στενό. ''Είναι το σπίτι της γιαγιάς μου εδώ, θέλω να πάρω το φαγητό μου για αύριο'', εξηγεί.

''Θες να ανέβεις να την γνωρίσεις;'' μου προτείνει και τα μάτια μου ανοίγουν διάπλατα από την έκπληξη. Ως τι θα με συστήσει στην γιαγιά του; Γιαγιά αυτή είναι η Καμέλια. Φασωνόμαστε  αλλά δεν θέλω σχέση μαζί της επειδή είμαι αναρχικός.

Ανατριχιάζω και μόνο στην σκέψη, έτσι γνέφω αρνητικά. ''Θα σε περιμένω εδώ'', του λέω και προσπαθώ να σταματήσω να τρέμω, αλλά είναι δύσκολο μιας και κρυώνω υπερβολικά.

Βγάζει το μπουφάν του και το φοράει στους ώμους μου, ύστερα μου δίνει ένα πεταχτό φιλί και απομακρύνεται. Εγώ χαμογελάω με το πόσο γλυκός είναι όταν θέλει. Επίσης, με ξαφνιάζει πολύ όταν με φιλάει, μιας και δεν είμαστε ζευγάρι ή κάτι τέτοιο.

Δεν πρόσεξα που ήταν το σπίτι της γιαγιάς του, μιας και ήμουν απασχολημένη στο να φορέσω κανονικά το μπουφάν του.

Κάποια αγορίστικα γέλια ακούγονται από κάποια μέτρα μακρυά, μα δεν μπορώ να δω καθαρά. Οι φωνές και τα γέλια συνεχίζονται, μόνο που ακούγονται να πλησιάζουν. Τρεις αντρικές φιγούρες σχηματίζονται μπροστά μου. 

''Επ γεια σου μωρό μου'', λέει ο ένας και με πλησιάζουν και οι τρεις. Μπορώ από εδώ που είμαι να μυρίσω το αλκοόλ που έχουν καταναλώσει.