GÜLİZAR

Plan!

Murat'ın kelimeleri beyninde zonkluyordu. Kendine gelmesi biraz zaman aldı. Demek kapının kilit sistemi bu yüzden devredeydi. Demek Murat bir plan yapmıştı. Çirkin ahlaksızca bir plan. Demek bunca zaman ona farklı bir gözle bakmıştı. Demek Gül ona en saf,en temiz duygularla sevgi beslerken  Murat onu yatağa atmanın derdindeydi. Demek ,demek,demek...
Demeklerle başlayan onlarca cümle kurdu. Ancak hiç biri kalbindeki ağrıyı gidermeye,gözündeki yaşı kurutmaya yetmedi. Eğildi yerdeki kutuyu aldı ve odasına yöneldi. İçeri girdiğinde yaşadığı hayal kırıklığı ile Murat'a beslediği aşk  patlamaya hazır bir bombaya dönüştü. Elinde ki kutuyu güçlü bir şekilde duvara fırlattı. Hızla duvara çarpan kutu açıldı.İçindeki gecelik ve sabahlık havada dans ederek yavaşça yere doğru süzüldü. Yatağa oturdu. Bir an Sema'yı kaşısında hayal etti. Ve gözyaşlarıyla içini döktü arkadaşına.
"Evet Sema sen haklı çıktın"
Hıçkırıkları konuşmasını bölse de aynı samiyetle devam etti.
"Murat,bana aşık hem de sırılsıklam."
Tekrar burnunu çekti,
"Öyle bakma arkadaşım Murat'ın aşktan anladığı bu. Onun aşkları gece başlar sabah biter. Bu geceki aşkı benim. Oysa ben onu..."
Cümlesini bitiremeden tekrar hıçkırıklara boğuldu. Bir müddet ağlamaya devam etti. Sonra kafasını kaldırdı. Sanki Sema'nın hayali bir şey demiş gibi,
"Ne?,ne dedin sen?kaçmalı mıyım?Hayır Sema,hayır kaçamam nereye gitsem bulur beni. İstediğini almak hususunda çok hırslıdır engel tanımaz. Hem borcum var ona,benim için bir servet harcadı. Borcumu ödemeliyim."
Tekrar hayali dinledi.
"Onu hala seviyor muyum?İşte şimdi yanıldın,şuan ona beslediğim nefret beni katil bile yapabilir."
"Yok yok korkma, öyle bir niyetim yok. Nefretimi  içimde tutup borcumu ödeyeceğim. Nede olsa benim için servet harcadı."
Tekrar hıçkırıklara boğuldu.
"İşin acı tarafı ne biliyor musun? ben ondan böyle bir talepte bulunmadım ki. Üniversite için başka bir şehri tercih edecektim müsaade etmedi. Defalarca ayrılmak istediğimi dile getirdim.
sen bana Allah'ın emanetisin dedi. Sema delirmek üzereyim."
Tekrar hıçkırıklara boğuldu.Son damlada gözünden düşene kadar aralıksız ağladı. Nefesi tükendi. Sonra tekrar hayaline döndü.
"Evet haklısın ağlamamalıyım. Cesur olmalıyım. Dik durmalıyım. Borcumu ödemeli,bu evden de bu şehirden de sonsuza dek ayrılmalıyım. Ama önce borcumu ödemeliyim, sonuçta benim için bir servet harcadı."
İçine oturan,kalbini ruhunu paramparça eden cümleleri sürekli tekrarlıyor,her defasında da hıçkırıklara boğuluyordu. Ancak son cümleden sonra ağlamadı. Göz yaşlarını sildi. Saate baktı. Murat'ın tanıdığı süre daralmıştı. Bir an önce bu gece bitmeliydi. Bir an önce sabah olmalıydı.Bir an önce bu şehirden uzaklaşmalıydı. Yerdeki gecelik ve sabahlığı aldı ve banyoya girdi.

Yaklaşık 20 dakika sonra banyodan çıktı. Gözlerinde hafif bir kızarıklık vardı. Tabi birde nefret. Murat'ın nezdinde tüm erkeklere karşı hissettiği bir nefret. Artık Mustafa da umrunda değildi. İçindeki nefret o kadar büyümüştü ki  bir ara bütün insanlıktan nefret ettiğini sandı.

Titreyen eliyle sabahlığın ipini beline bağladı ve odadan çıktı. Koridoru geçti.Ağır adımlarla merdivenleri tırmandı. Odanın kapısına geldiğinde durdu. Derin bir nefes aldı.  Ancak aldığı nefes bir türlü ciğerlerini doldurmuyor, bir türlü oksijene doymuyordu. İkinci  defa nefesini aldı ve kapıyı tıklattı. Gel sesini beklemeden içeri girdi. Genç adam tek koltukta oturmuş dışarıyı seyrediyordu. Hemen arkasını dönmedi. Gül öylece kapının önünde sessiz sedasız beklerken o da gökyüzünü izlemeye devam etti. Bir müddet sonra derin bir nefes sesiyle ayağa kalktı ve geri döndü. 
Baştan ayağa süzdü genç kızı. Muhteşem görünüyordu. En son gözlerine odaklandı. Bu defa başka birşey vardı Gül'ün gözlerinde. Şimdiye kadar görmediği  şeyler.Kin,nefret,öfke...

Gül hiç eğmedi başını. Dik durdu.Başını eğmesi gereken,utanması gereken biri varsa oda Murat'tı. Dik dik baktı Murat'ın gözlerine, hiç kaçırmadı gözlerini. Murat  kendisine doğru adım atmaya başlayınca,bütün duyguları birbirine karıştı. Korku,heyecan,sevgi,öfke,nefret...
Ama bir tanesi baskın geldi, öfke...