Deadman Crossing

Deadman Crossing Ⅵ

✝ DC Ⅵ

Janine stond voor de spiegel en keek naar de boodschap die op de spiegel stond. Na het douchen was ze uit de cabine gestapt en zag je bent niet gelukkig staan. Het eerste wat ze deed was haar mobiel pakken en er een foto van nemen, nou had ze bewijs voor Nathan.

Ze had het ook even gecheckt of er op de foto nog echt die tekst stond, aangezien de dode dieren ook mysterieus verdwenen waren net als de meelwormen. Maar het stond er nog en gelijk had ze hem doorgestuurd via de app, nou was ze aan het wachten op een antwoord. Ondertussen was de tekst verdwenen want ze wilde het zien verdwijnen, daarna was ze er met een natte doek overheen gegaan zodat ze het niet weer zou zien.

Eventjes keek ze naar zichzelf, ze had zich nog niet eens aangekleed op haar ondergoed na. Haar mobiel begon te trillen toen ze wat binnen kreeg, ze opende de app en zag dat Nathan had gereageerd met boze poppetjes en andere vervloekingen.

'Het komt allemaal goed, we gaan kijken hoe dit kan' stond er ook bij. Ze kleedde zich daarna aan en begon aan de huishoudelijke taken en ging wat Halloween versieringen ophangen die ze de vorige dag gehaald had. Tegen de middag had ze alles gedaan en versierd, kwam Nathan thuis.

'Ik heb helaas slecht nieuws' begon hij gelijk toen hij binnenkwam. Meteen dacht ze dat er wat was gebeurt op het werk, een collega of iets wat gevolg had voor iedereen die bij hem op het kantoor werkte. 'Ik moet straks weg voor een aantal dagen' zei hij, haar schouders zakte naar beneden.

Vorig jaar was het zo leuk met Halloween, snoep uitdelen aan kinderen, daarna was het enge films kijken en de rest van het snoep opeten totdat ze bijna misselijk werden. Daar had ze stiekem weer op gehoopt maar dat ging nou dus niet door.

'Oké, geen ramp, andere feestdagen dat je er dan weer bent' zei ze hoopvol, en dat klopte ook wel, niet alle feestdagen hoefde hij of zij te werken. Het was of die of die, niet en en.

'Gelukkig, ik dacht even dat je het niet leuk zou vinden, helemaal na wat er allemaal gebeurt is de afgelopen dagen' zei hij. 'Wat die foto betreft, slim van je om het vast te leggen. Als er weer zoiets gebeurt, weer doen, dan hebben we bewijs als het echt uit de hand loopt' gaf hij aan. Daar zat ze nou ook niet echt op te wachten dacht ze. Daarna lunchten ze samen en moest hij al zijn spullen pakken voor het vertrek.

'Doe alles op slot zodra ik weg ben, gewoon voor de zekerheid' zei hij terwijl hij zijn jas aantrok. 'Zal ik doen, ik red me wel, echt. Ik laat me niet gek maken' zei ze. 'Zo mag ik het horen, Halloween of niet, dit kan jij, dit kunnen wij' zei hij zeker en hij gaf haar een kus. Ze liep met hem mee naar de voordeur en zwaaide hem uit, vervolgens ging de deur op slot en liep ze terug naar de woonkamer en nestelde zich in de overheerlijke bank die ze hadden.

'Het brengt je wel gelijk in de sfeer van Halloween' Janine keek naar het appje die ze had ontvangen en reageerde terug met wat hij bedoelde. 'Er hangt overal mist in het dorp'. Meteen wees ze hem erop dat hij moest stoppen met appen, maar ze ging wel even naar het raam om te kijken of de mist er al was. Er hing een lage mist maar iets zei haar dat er nog wel meer zou komen.

Voor ze het wist lag ze in bed en dacht aan wat ze morgen ging doen. Morgen was het Halloween en ze had daarvoor vrij gevraagd maar nou moest ze die dus in haar eentje doorbrengen.

.

'Happy Halloween, bewaar je nog wat lekkers voor me?;)' ze was bezig met wat werk toen dat appje binnenkwam. 'Tuurlijk, ga jij je werk nou maar doen want je houd mij er vanaf;)' en ze voegde er nog wat andere poppetjes bij.

De rest van de dag verliep rustig en ze appten wat heen en weer als hij even tijd voor zichzelf had. Ze bleef overigens de hele dag wel buiten de boel in de gaten houden, de mist was inderdaad erger geworden maar het nam ook niet meer af. Erg prettig vond ze het niet, ze voelde zich opgesloten, ze begon toe te geven aan de angst. Ze herinnerde zich de steen nog van Margaret, gestorven op Halloween.

Nathan had haar nog wat willen vertellen maar dat wilde ze niet weten, bang dat er meer bevestiging kwam op wat ze zelf al gelezen had. Dat gevoel probeerde ze van zich af te schudden. Ze maakte eten voor zichzelf en stopte een horror in de blu-ray speler en maakte een selfie voor Nathan met haar onder een deken en haar bord eten.

Voor de rest deed ze niet veel op wat schuil werk na onder het deken als het haar te eng werd. Uiteindelijk had ze het wel gezien en ging ze naar bed toe, het was een wat andere Halloween dan ze had gehoopt maar goed.

Ze dacht te dromen toen ze wat gebonk hoorde, toen het maar niet ophield deed ze haar ogen met moeite open. 'Wie in hemelsnaam....' begon ze toen ze zag dat het half twee was en liet haar mobiel op de dekens vallen die ze automatisch had gepakt.

Ze kwam onder de dekens vandaan en kreeg het gelijk steenkoud, ergens moest er wat openstaan dacht ze. Eerst ging ze op zoek naar een badjas voordat ze naar beneden ging, het gebonk was ondertussen gestopt. Behoedzaam liep ze naar beneden en zag dat de voordeur open stond. Hoe dat mogelijk was was haar een vraag want alles zat dicht, en een minuut of wat geleden had iemand er op lopen bonken.

Ze liep er naartoe om hem dicht te doen toen ze verderop op de oprijlaan twee gedaantes in de mist zag staan. Haar hart ging tekeer van angst maar ze vond het nog veel enger worden toen er woorden gefluisterd werden. Nooit gelukkig, meenemen en Margaret verstond ze. Snel deed ze de deur dicht en draaide hem weer op slot. Ze keek door het raampje wat ernaast zat en zag dat er een derde figuur bij stond. Wie zijn dat? Ze wreef in haar ogen in de hoop dat ze het niet goed zag en toen ze weer keek waren ze weg.

Gebonk ergens anders was hoorbaar en ze keek geschrokken om. Wat is dit? En ineens stopte het. Ze rende naar alle deuren en controleerde of die op slot zaten wat zo was, daarna ging ze snel naar boven en net dat ze boven was hoorde ze beneden weer gebonk.

'Ik ga daar echt niet naartoe' mompelde ze. Vlug controleerde ze de andere kamers want ergens moest die kou vandaan komen en zag dat bij beide logeerkamers de ramen wagenwijd open stonden. Dat had zij niet gedaan en Nathan al helemaal niet. Daarna ging ze naar hun eigen kamer toe om zich soort van te verstoppen onder de dekens toen ze zag dat daar nu ook een raam openstond.

'Stelletje ...' maar dat maakte ze niet af want ze wou dat het raam zo snel mogelijk dicht ging. En toen ze dat deed merkte ze op dat het volle maan was, was er niet ook iets met volle maan? Iets wat Nathan haar verteld had voordat ze hier naartoe verhuisde? Ze kon het zich niet meer herinneren.

Kippenvel verscheen uit het niets overal op haar lichaam, er voelde iets verkeerd nu ze het raam dicht had zitten. Ze spitste haar oren maar hoorde niks, het gebonk was opgehouden en verder was het doodstil. Voorzichtig draaide ze zich om en haar adem stokte in haar lichaam toen ze wat zag staan in haar kamer.

Een vrouwelijk halfvergane lijk in een witte nachtjapon. Ze griste naar haar mobiel op bed en probeerde te bellen toen ze hem had, geen gehoor. 'Wie ben jij, wat ben jij' zei ze hard. Ze hoorde niks maar ze stond er wel. Ongemerkt maakte ze een foto van haar, hopelijk was er wat te zien want er was niet veel licht.

'Ik ben het huis, ik was het huis. Ik ben Margaret, ik was Margaret' ze kwam dichterbij en Janine probeerde bij haar uit de buurt te blijven. Ze had wat zwarte plukken haar die vochtig leken en slap naar beneden hingen, het bedekte haar gezicht een beetje. 'Geen enkele vrouw is gelukkig in dit huis' zei ze.

'Dat is niet waar, ik ben gelukkig' bracht Janine er tegenin. Ze kwam bij haar nachtkastje te staan en greep achter haar en vond haar wekker. Snel gooide ze die naar Margaret maar het ging er dwars doorheen. 'Jij bent niet echt' zei Janine, 'ik droom dit'.

'Waar is je man?' vroeg ze ineens. 'Aan het werk' zei Janine. 'Geen enkele vrouw is gelukkig in dit huis' herhaalde de geest. 'Ik ben gelukkig!' riep Janine. 'JIJ BENT NIET GELUKKIG!' schreeuwde Margaret en het klonk heel onaards, heel misvormd. 'GA WEG!' schreeuwde Janine. 'Ongelukkige vrouwen gaan met mij mee'. En voor ze het wist kwam Margaret haar kant op gevlogen.

'NEE!'.

--------------------------

Ik plaats dit eigenlijk te laat aangezien Halloween gister was, maar kreeg het niet voor elkaar om t af te krijgen:S

Hoe dan ook, hoe zal dit eindigen, happy of niet happy?