Once upon a time

Κεφάλαιο 7

Είμαι κλεισμένη εδώ και ώρα στο μπάνιο, προσπαθώ να βάλω το μυαλό μου και τις σκηνές από το προηγούμενο βράδυ σε μια τάξη. Τα πράγματα περιπλέκονται, δεν μπορώ να τον αντικρίσω καν μετά το χθεσινό, ντρέπομαι μόνο στην ιδέα του να τον κοιτάξω μέσα στα μάτια και ειλικρινά δεν ξέρω και πως ο ίδιος θα αντιδράσει.

Ένιωσα οικειότητα, τρυφερότητα και ένα μεγάλο και έντονο αίσθημα εμπιστοσύνης για εκείνον το οποίο ποτέ μου δεν έχω νιώσει για κανέναν άλλο άνθρωπο, ούτε καν τους γονείς μου, τον Αλέξη... Δεν ντράπηκα να ξεγυμνωθώ στα μάτια του, να ντραπώ για το σώμα μου το οποίο βρέθηκε εκτεθειμένο μπροστά του. Τον άφησα να με γευτεί, να με αγγίξει σαν να ήμασταν χρόνια εραστές. Το σώμα μου τον αποδέχθηκε θερμά, λες και είναι φτιαγμένο για να συναντάει το δικό του. Κάθε ώθηση του ένας μεγάλος αναστεναγμός από τα χείλη μου για την όλη μαγεία που χάρισε.

Τα μάτια του δεν έπαψαν να συναντούν τα δικά μου, όπως και εγώ βέβαια δεν έπαψα να τα αναζητώ. Ο τρόπος που είχαν αγριέψει, το πόσο έντονα με κοιτούσαν μου ήταν αδύνατο να μην ανταποκριθώ στην ματιά του. Τα χείλια του έκαιγαν κάθε σπιθαμή του κορμιού μου, παρέα με τα χέρια του, τα οποία χάιδεψαν κάθε μου σημείο ώστε να μην μείνει παραπονεμένο. Ένιωσα, υπέροχα. Παρόλο που δεν έχω αρκετές εμπειρίες στο θέμα του σεξ, δηλαδή, εκτός του Αλέξη δεν υπήρξε κάποιος προηγούμενος, ήταν καλός, πολύ καλός.

Ήταν όμως και ένα μεγάλο λάθος. Είμαστε και οι δύο δεσμευμένοι, άσχετα αν στα χαρτιά θεωρούμαστε νόμιμο ζευγάρι. Ο γάμος μας είναι και θα παραμείνει λευκός, ώσπου να καταφέρουμε να βγάλουμε το πολυπόθητο διαζύγιο. Γιατί να μπερδευτούμε τόσο; Πως θα τον αντικρίσω, να αντιδράσει το ίδιο με εμένα ή θα του περάσει απαρατήρητο το χθεσινό;

«Ελπίδα, είσαι καλά;» η φωνή του με ξυπνάει.

Σηκώνομαι από την άκρη της μπανιέρας και σφίγγω γύρω από το κορμί μου το σεντόνι. Ο τρόπος που προφέρει το όνομα μου, ακούγεται τόσο μελωδικό ενώ από πίσω φαίνεται να κρύβει τόσο μυστήριο, κάτι σαν αίνιγμα θαρρώ. Κουνάω δεξιά και αριστερά το κεφάλι μου και επικεντρώνω το βλέμμα μου και την σκέψη μου στο τώρα, στο ότι θα έρθουμε αντιμέτωποι ύστερα από κάτι πολύ προσωπικό... μια πολύ ιδιαίτερη σκηνή μας μαζί.

Ανοίγοντας την πόρτα τον αντικρίζω σχεδόν ντυμένο. Φοράει μια γκρίζα βερμούδα, ενώ το πάνω μέρος του κορμιού του είναι γυμνό, οι γυμνασμένοι κοιλιακοί του βρίσκονται σε κοινή θέα και αυτόματα το μυαλό μου ανατρέχει στην χθεσινή βραδιά και το πώς τους άγγιζα και έσφιγγα με τα χέρια μου... με βρίζω σιγανά και ανασηκώνω το βλέμμα μου στα μάτια του. Λάθος, χειρότερος πειρασμός είναι αυτά. Εμπεριέχου μια δόση αθωότητας, αλλά ταυτόχρονα και πειρασμού. Ο τρόπος που με κοιτάνε, ο τρόπος που προσπαθεί να καταλάβει τι πάει λάθος μαζί μου...