Παραμονή Πρωτοχρονιάς, ετοιμαζόμαστε για την βραδινή ρεβεγιόν στο σπίτι του κύριου Θεόδωρου ή μάλλον του πεθερού μου. Μόλις τελείωσα το μπάνιο μου και μπαίνοντας στο δωμάτιο αντικρίζω τον Άρη να στέκεται σκεπτικός πάνω από τα ρούχα που του έχω ακουμπήσει πάνω στο κρεβάτι.
«Τι συμβαίνει;» τον ρωτάω απορημένη.
«Μήπως θα είμαι πολύ φλώρος με το κουστούμι και την γραβάτα; Να βάλω κάτι απλό, άλλωστε εμείς και εμείς θα είμαστε, οικογενειακά.» μου λέει και στριφογυρίζω τα μάτια μου. Άνδρες, τι να πεις.
«Δεν έχει σημασία ποιοι θα είναι στο τραπέζι, άλλωστε δεν ντυνόμαστε για τους άλλους, αλλά για να αισθανόμαστε εμείς οι ίδιοι όμορφοι και άνετα με τα ρούχα μας.» του λέω ύστερα και στριφογυρίζει και εκείνος τα μάτια του αυτή την φορά.
«Είδες; Το είπες και μόνη σου, να νιώθουμε άνετα... Εγώ με το ζόρι τα φοράω καθημερινά για να πηγαίνω στην δουλειά, θα τα φορτωθώ και τώρα επειδή αλλάζει ο χρόνος; Έχω που έχω τον πατέρα μου να μας περνάει από σκάνερ τι πρέπει να φοράμε και τι όχι, τώρα θα κάνεις και εσύ το ίδιο;» παραπονιέται σαν μικρό παιδί το οποίο δεν βρίσκει το δίκιο του πουθενά, διότι όλοι οι ενήλικες έχουν κάνει κόμμα απέναντι του.
«Λυπάμαι Άρη μου, δεν μπορώ να κάνω κάτι...» ανασηκώνω τους ώμους μου και αφαιρώ την πετσέτα μου μένοντας γυμνή.
Του γυρνώ την πλάτη, μπορώ όμως να νιώσω την έντονη ματιά του πάνω μου. Η ανάσα του σιγά, σιγά βαραίνει ώσπου τα βήματα του μου δίνουν σήμα πως με πλησιάζει και οι αισθήσεις μου είναι πραγματικά ολόσωστες διότι τα χέρια του τυλίγονται γύρω από την μέση μου, ακουμπώντας την πλάτη μου στο γεροδεμένο του στήθος.
«Σταμάτα να το κάνεις αυτό!» ψελλίζει δίπλα από το αυτί μου.
«Τι εννοείς; Δεν σε καταλαβαίνω...» δήθεν ανήξερη του λέω.
«Μην παίζεις μαζί μου Ελπίδα, καταλαβαίνεις πολύ καλά.» η φωνή του όσο μιλάει γίνεται ολοένα και ποιο βραχνή.
«Δεν παίζω μαζί σου Άρη.»
«Σε θέλω.»
«Τώρα;» τον ρωτάω χαμένη από την αίσθηση των χεριών του στο κορμί μου.
«Τώρα, μετά, αύριο... για πάντα.»
«Αχόρταγος.»
«Ο πειρασμός μωρό μου, ο πειρασμός είναι αυτός που με κάνει αχόρταγο.» σχολιάζει.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Once upon a time
RomanceΔεν υπάρχουν κάστρα και βασίλεια. Δεν υπάρχουν άλογα και άμαξες. Δεν υπάρχουν πρίγκιπες και πριγκίπισσες. Υπάρχουν όμως τα παραμύθια. Όλοι δικαιούνται μια ζωή σαν παραμύθι, όλων η ζωή ξεκινάει με το ''Μια φορά και έναν καιρό...'', η μαγκιά είναι να...
