Anders dan de rest

~ 8 ~

De familie van Youssef heeft niet echt veel contact met haar.

Ze vinden haar meer de strenge-gemene type en gaan bijna nooit bij haar langs.

Khalid heeft ruzie met zijn moeder. En dat is dus de oma van Youssef.

Sinds ik haar ken bezoek ik haar wekelijks.

Ze is super aardig, maar ze woont super ver.

Ze woont in Limburg..

Ik besloot om haar op te bellen.

Telefoongesprek :
'Haaallooo Selmaa, benti(dochter) tijdje niet gezien! Ik heb je echt gemist. Waarom kom je niet weer een keer langs?' zei ze.

'Geltoe, kan ik bij jou komen wonen?' zei ik snikkend aan de telefoon.

'Benti, wat is er gebeurd?' vroeg ze bezorgd.

'Ik-Ik ben weggegaan, ik leg alles nog wel uit. Maar mag ik komen, alsjeblieft geltoe.' zei ik met tranen in mijn ogen.

'Natuurlijk mag je komen, pas goed op je zelf. Als er iets is, bel me. Selma let goed op voor dieven en vreemde mensen. Yallah, kom snel maar mij toe.' zei ze bezorgd.

'Shokran geltoe. Beslama..' zei ik.

'Beslama a benti.' zei ze.

Ik hangde op.

Mijn OV lag gelukkig nog in mijn broekzak, samen met wat geld.

Ik ging richting Limburg.

In de hoop op een beter leven daar.

In sha Allah.. (met Allah's wil)

-

Perspectief Youssef

Het regende keihard, maar ik ging gewoon verder met zoeken.

Ik heb nog hoop dat ik haar vind..

Ik ging een park in en parkeerde mijn vespa.

Ik rende door de straten heen en toen eindigde ik bij een plein.

Het water stroomt over mijn lijf.

Keiharde bliksem en storm.

Ik zakte op de grond neer.

'SELMAAAA WAAR BEN JE???!!' zei ik huilend.

'KOM TERUG! IK KAN NIET ZONDER JE LEVEN, SELMA. IK HOU VAN JE. LAAT ME NIET ALLEEN!' schreeuwde ik huilend door het pleintje.

Er was totaal niemand op het pleintje te bevinden...

Ik mis Selma, heel erg.

Ik kreeg steken in mijn hart, waarom heeft ze me verlaten?

Ik kan niet leven zonder haar.

-

Perspectief Selma

Ik zit in de bus.

Zoveel vragen die door mij hoofd heen gaan...

Waarom heeft Youssef mij niet gebeld of zo iets?

Is hij mij al zo snel vergeten?

Hij houdt zeker niet van me.. Hij heeft me niet eens gesms't...

Ik keek naar mijn telefoon, 2%..

En 0 meldingen.

De tranen vielen over mijn wangen.

Er waren mensen in de bus met hun ogen naar mij gericht.

Maar het kon me ff niet schelen.

Ik mis Youssef en ik mis Mama Samira..

Ik huilde geluidloos.

Het boeide niemand dat ik weg was.

Ik moet nu ook eens aan mij zelf denken.

Ik zette wat rustige muziek op.

Ik liet mijn tranen de vrije loop.

-

Perspectief Youssef

Ik reed terug naar huis, ik zal morgen verderzoeken.

Ik ga niet naar school, ik moet Selma zoeken.

Ik heb mijn moeder en mijzelf wat beloofd, en ik moet het waarmaken.

Thuis aangekomen pakte ik gelijk de telefoon van mijn moeder.

Mijne is kapot, ik weet niet wie het heeft gedaan, maar het boeide me op dit moment ff niet.

Ik belde Selma een paar keer op.

Wat zal ze nu aan het doen zijn?

Gaat alles wel goed met haar?

Haar telefoon is vast uit, want ze neemt niet op.

'Sorry Mama, ik heb haar niet gevonden. Maar ik geef de hoop niet op. Ik beloof het je, ik zal voor d'r vechten. Ik laat haar niet gaan.' zei ik tegen mijn moeder.

-

Word vervolgd...