Anders dan de rest

~ 6 ~

Perspectief Youssef
Ik werd wakker met een hevige hoofdpijn van het huilen. Selma is de enige waar ik van hou , heel mijn leven al. Zij is anders dan de rest... Niemand die haar plekje in mijn hart kan vervangen. Echt niemand...

Ik ging recht zitten en keek naar mijn telefoon , ik keek naar de foto van Selma en mij.

Ik gooi mijn telefoon hard tegen de muur aan. Ik ben zo boos, ik kan me niet inhouden.

Ik ben bang , bang dat Selma mij verlaat.

Een paar dagen geleden waren we nog beste vrienden , en nu is alles kapot.

Ik haat Rania , ik heb nog nooit van haar gehouden. Ik zal het liefst gewoon met Selma trouwen.

Selma ik hou van je..

Ik loop naar de eettafel en ik zie dat iedereen al zit.

Ik neem plaats naast mijn zus Yasmina en heb eerlijk gezegd niet echt honger.

Ik zie dat Selma totaal niet naar me kijkt. Ze heeft mij geen enkele blik gegund.

'Youssef ga je niets eten?!' zei mijn vader Khalid verbaasd.

Met tegenzin drink ik van m'n thee.

'Wat is er nou weer mijn zoon.' zei mijn vader Khalid geïrriteerd.

Selma at amper iets en zat er gewoon gebroken bij.

Ik leun naar achter en zet mijn handen over elkaar, ik haal diep adem.

'Is er iets?' zei mijn moeder Samira.

'Mama , Papa ik moet jullie iets vertellen.' zei ik serieus.

Selma keek mij gebroken met die prachtige ogen aan , ik ging kapot.

Ik wil haar niet zo zien... Ik zie haar liever met een glimlach op d'r gezicht.

Haar lach doet mij altijd smelten , en ik moet die gauw weer zien.

'En dat is?' zei Khalid.

'Ik hou niet van Rania en ik zal nooit met haar trouwen.' zei ik.

Mijn ouders keken mij geschokt aan.

Selma keek mij verward aan en Yasmina lachte.

'H-Hoe bedoel je?' zei mijn moeder Samira stamelend.

'Ik hou van een ander.' zei ik zelfverzekerd.

Selma keek mij bang aan en schudde haar hoofd.

'Ben jij wel goed in je hoofd! We zijn al een tijdje bezig met plannen en dan kom jij hier zeggen dat je niet van haar houdt?!' schreeuwde Khalid.

'Papa , als je bent afgekoeld kan je met mij komen praten. Ik zit op het bankje in de achtertuin. Doei.' zei ik zuchtend.

Ik schoof geïrriteerd mijn stoel aan.

'Youssef! Kom snel hier!' zei mijn vader woedend.

Ik liep richting de deur en smeet toen de deur dicht.

-

Perspectief Selma
Hij heeft het gewoon zijn ouders verteld... Ik wist niet dat hij dit zal doen , want Papa Khalid is meestal erg agressief.

Ik ruimde de tafel op samen met Aïcha en ging toen naar de achtertuin.

Youssef zat daar alleen met tranen op het bankje kijkend naar zijn telefoon.

Ik voelde een steek in mijn hart. Het doet mij pijn om hem zo te zien, waar zal hij nou om huilen?

Ik heb hem nog nooit zien huilen, hij heeft zich altijd sterk gehouden.