Anders dan de rest

~ 8 ~

Perspectief Youssef

Ik lag op de bank, ik werd wakker.

Ik met mijn ogen half dicht strekte ik me armen uit en stond op.

Ik zag mijn moeder snikkend omgedraaid naar de tv, en mijn telefoon kapot op de grond.

Ik dacht aan wat er was gebeurd vandaag, paar uren geleden.

Wacht, waar is Selma???

Ik liep naar d'r toe.

'Mama wat is er? En waar is Selmaaa?! En waarom ligt mijn teleoon kapot op de grond?' schreeuwde ik.

'Selma.. Selma is..' zei ze met tranen in haar ogen en snikkend.

'SELMA IS WAAR?' zei ik met rode vochtige ogen.

Mijn vader kwam aangelopen en we draaiden allebei om.

'Selma is weggegaan, ze wou hier niet blijven. Ik heb haar zovaak gevraagd om te blijven, maar ze is weggegaan.' zei mijn vader.

'Hoe kon je haar laten gaan?! Ben je wel goed in je hoofd? En hoezo sleurde je haar dan beneden de trap af, hè? Praat dan!' zei ik met tranen van boosheid.

'Ik wou alleen met haar praten in de woonkamer mijn zoon. Ik was gewoon boos, en wou ff serieus met haar praten.' zei mijn vader.

Ik gooide met spullen, van vazen naar bekers. Wat ik zag maakte ik kapot. Ik voelde me zo slecht, zo verdrietig. Ik kon dit niet meer aan. Waarom heeft Selma mij laten gaan?

'HOE KON JE!!!! ZE HEEFT NIEMAND, NIEMAND!! WAAR MOET ZE NU NAARTOE!? NAAR EEN 1 OF ANDER TEHUIS?! ZE HEEFT GEEN GELD, NIETS!' zei ik met tranen van boosheid en verdriet.

Waarom heeft ze me laten gaan, waarom.

Mijn moeder was in tranen en veegde haar tranen weg.

Ik plofte naast haar neer.

Ik zat met mijn handen in mijn haar.

'Mama, ik hou van Selma.. Ik hou van haar, ik kan niet zonder haar leven. Wat moet ik nu doen, wat?!' zei ik snikkend.

'Ik-Ik kon haar niet tegenhouden, ze was te snel. Ik heb er alles aan gedaan mijn zoon. Ik wil dat ze terug komt, ze is net als mijn dochter. Ik mis haar, waar zal ze nu zijn? Het is allemaal mijn schuld..' zei mijn moeder met tranen in haar ogen.

'Nee Mama, dat is het niet..' zei ik.

Ik veegde haar tranen weg.

Ik gaf mijn moeder een knuffel.

'Ik ga haar vinden. Ik beloof het Mama, ze komt weer terug. Ik vind haar hoe dan ook.' zei ik vastberaden.

Ik stond op.

Ik pakte mijn jas.

'Waar ga je naar toe?!' zei mijn vader.

'Selma zoeken.' zei ik.

Ik smeet de deur dicht en sprong op mijn vespa.

Ik zal en moet haar vinden.

-

Perspectief Selma

Ik zwerfde maar wat straten rond.

Ik had het koud, heel koud.

Ik kon nergens naartoe.

Mijn enigste optie is de oma van Youssef genaamd Yemina.

Ze mag mij heel erg, en ziet mij als haar dochter.