My Favorite Game

CHAPTER 35

Hi again guys! May FB group po tayo baka gusto n'yo sumali? Here oh..

https://www.facebook.com/groups/1637873256464007/?pnref=story or try to search xMissYGrayx' Stories. Bond us there, mwa!

Naghahanap din pala ako ng ADMIN 'yung active palagi saka friendly. :)

Anyway, commenter for today goes to... @msserendipity dahil sa kanya, napagawa ako ng draft para i-remind 'yung sarili ko sa mga roles ng characters ko. Hahaha. Enjoy!

****

"Buhay s'ya, buhay s'ya. Hindi nila pinatay. Buhay s'ya. Nakita ko. Buhay nga s'ya." huminga ng malalim si Ericka at patuloy na sinusuklayan ang Tiya Judith n'ya.

Just like the usual, she kept bubbling non-sense things. Yes, you read it right. She is mentally ill.

"You have to behave really well, Judith." she said to her. "I will be gone for awhile, may kailangan lang ako tapusin." she told her kahit hindi ito nakikinig sa sinasabi n'ya.

Nakayuko lang ang Tiya n'ya habang pinaglalaruan ang kuko.

"Basta buhay s'ya. Umiiyak nga s'ya. Wala ka. Buhay s'ya."

Hinaplos ni Ericka ang mukha nito at iniangat ang baba. "She's dead." she lowered down to her ear. "Dead. Dead. Dead. Stop saying it."

Tumingin ng masama ito sa kanya. "Tanga! Buhay s'ya! Wala kang silbi!"

Napangiwi na lang si Ericka. Like her, hindi rin ito makalimot sa namatay na anak. Kaya ang laging pinagtatambayan nitong lugar iyong pinagawa n'yang kwarto para sa magiging anak n'ya sana. But then, she's dead too.

Biglang sumikip ang dibdib ni Ericka. That's her cue to leave, hinalikan n'ya muna sa noo si Judith at tumayo. Before she leave, pinasadahan n'ya ulit ang punong-puno ng dekorasyon na kwarto ni Hope ---ang namayapa n'yang anak.

Katulad ni Judith, nawawala rin s'ya sa katinuan pag-iisip kapag nasa loob s'ya ng kwarto nito. Tuluyan nang lumabas si Ericka before she lost herself.

"Game na? Aalis kana talaga?" nalulungkot na bungad sa kanya ni Martha.

"As if naman hindi ka sanay na umalis ako." irap ni Ericka dito.

"Iba parin kapag nandito ka. Nababantayan kita."

"Hindi mo na ako kailangan bantayan. I can handle myself. You know that."

"Huh?" pangjojoke nito. Niyakap s'ya ni Martha ng marahan. "Pagkatapos ng lahat, you need to take a rest. You need to forgive yourself, susuportahan kita just like Greg said, hanggang sa matapos mo ito. But after that, we need to move on at aalis na tayo ng tuluyan dito. Okay, Merlat?"

"Yes," mahinang tugon ni Ericka. "That's all I need so I can have a peaceful life."

"Basta kapag kailangan mo ako o may ipapagawa ka sabihin mo lang agad. I'm still willing to do everything just for you, Quinn." hinalikan n'ya rin ito sa noo. Martha isn't just a friend to her, but a family too. May kinuha ito mula sa likod ng pants at iniabot a kanya. "James' letter again."

Kinuha n'ya iyon agad at ipinasok sa bag n'ya. "No need to have that dramatic goodbye, Martha. Babalik naman ako, hindi naman siguro nila ako pagbabawalan na lumabas ng bahay o bumisita dito. If ever man, no one can't stop me from doing what I want."

Tumawa si Martha sa kanya. "I know you do, gusto ko lang mag-ingat ka."

"I always am." she answered at nagpaalam na muli dito.

**

Taliwas sa napagusapan nila ni Rake, hindi s'ya sinundo nito. He said pinagbabawalan s'ya ni Laura. She didn't even want her to live with him ngunit dahil iyon ang gusto ni Sonya, wala nang magawa  si Laura.