Zor Adamlar İmkansızı Sever #Wattys2016

GERİYE SADECE YANMAK KALMIŞTI...

İSTANBUL

İş adamlarını hayran bırakan zekası, dik duruşu ve daima karanlık bakan gözleri ile Alaz Atahan yine bir toplantıdan galip gelmenin sevinci ile evine yol alıyordu. Bu genç adam İstanbul da ki Atahan şirketlerinin tek varisi aynı zamanda Mardin'in korkulu ağası idi. Mardin ve İstanbul arasında mekik dokuyan Alaz Atahan yarın öğle civarlarında görüşeceği bir diğer önemli toplantısının ardından tekrar Mardin' e baba ocağına geri dönecekti. Tabi Mardin'e dönüşünde onu hangi sürprizin beklediğinden bir haber idi.

MARDİN

Mardin sokaklarında bu gün şenlik vardı. Koca koca tencerelerde türlü et yemekleri pişiyor, kadınların bazıları temizlik yapıyor, bazıları da gelin odasını düzeltiyordu. Meydan da ise davullar zurnalar çalıyor ve Mardin halkına Atahan aşiretinin düğünü haber veriliyordu. Evet birkaç gün sonra Atahan aşiretine bir gelin gelecekti. Alaz Atahan'ın kendisi kadar cesur, zeki bir o kadarda yakışıklı kardeşi Baran Atahan evleniyordu. Normalde önce abisinin evlenmesi gerekirken Alaz Atahan'ın izni ile sırası kardeşine devir edilmişti. Behiye Hanım ise içine içine sığmıyordu. Oğlunun mürüvvetini görecekti. Tüm hazırlıklarla yakından ilgilenen Behiye hanım aynı zamanda gelini İnciyi de pek sevmişti. İnci İstanbullu olduğu için önceleri sıcak bakmasa da tanıdıktan sonra gelinini sevmiş kızı yerine koymuştu. Behiye hanım avlu da ki kızlara türlü emirler yağdırırken içeri oğlu Baran geldi. Annesinin telaşını gören baranın aklına muzip bir fikir gelmişti. Yüz ifadesini değiştirerek annesinin yanına gitti. Behiye hanım oğlunun yanına geldi. Oğlunda bir haller vardı.

Behiye hanım: Baranım, oğlum ne bu yüzünün hali.

Baran: sorma anne ya canım çok sıkkın.

Behiye hanım: oğlum delirtme beni kötü bir şey mi var?

Baran: anne ben istemiyorum evlenmek falan durdurun hazırlıkları.

Behiye hanım oğlunun sözlerini tam idrak edemeden konuştu.

Behiye hanım: aman oğlum bende bir şey var sandım. Kızlar durun bakalım düğün iptal

Etrafta oradan oraya koşuşturan kızlar ve diğer çalışanlar hanım ağalarının sözleri ile çakılıp kaldılar yerlerine. İçten içe "bunlar delirdi mi tüm bu hazırlıklar boşa mı gidecek" diye sormayı da ihmal etmediler. Baran kahkaha atmamak için kendini zor tutuyordu. Annesi Behiye hanım bir anda söylediklerini düşündü yüzü değişti daha sonra oğlunun suratına baktı. Oğlu karşısında pişmiş kelle gibi sırıtıyordu. Behiye hanım sinirle

" eşek sıpası seni. Bir de dalga geçiyor. Onca işimin gücümün arasında gelmiş benimle kafa buluyor. Çekil şuradan almayayım ayağımın altına"

Etraftakiler gülüşerek işlerine devam ettiler. Baran ise annesinin gazabından ve söylentilerinden kurtulmak için geri geri kaçıyordu ki biran da bir şeye çarpmasıyla durdu kaldı. Yavaş yavaş arkasını dönüğünde tüm heybetiyle karşısında babasını Halit Atahan'ı gördü. Halit Atahan oldu olası hep ürkütücü hem derin bakmıştır. Fakat şimdi Baran'a çok daha değişik bakıyordu. Galiba az önceki annesi ile olan sohbeti duymuştu. Baran Atahan hemen kendine gelip üzerine çeki düzen verdi ve babasının karşısında saygı pozisyonuna geçti. Babası ellerini arkasına koydu ve bir iki adım oğluna yaklaştı. Halit Atahan aile bağlarına her zaman önem veren, saygın, terbiyeli, ileri görüşlü aynı zamanda sevgi dolu bir adamdı. Dışarıdan bakıldığında pek böyle gözükmese de hiçbir zaman ne karısı Behiye hanıma ne de çocuklarına el kaldırmamıştır. Baran bir az sonra işiteceği azara kendini hazırlarken Halit Atahan söze başladı.