Kapının kırarca çalınmasıyla konuşma sonlandı. İçeri bilim bölümünden olduğu anlaşılan bir adam girdi. Nefes nefeseydi ve heyecanla konuştu.
-Yeni gelişmeler var. Odadaki herkezi teker teker süzdü.
-Çalınan dosya yerine koyulmuş.
-NE!!(herkez). Odadaki herkez adama şaşkınlıkla bakıyordu. Şok etkisinden kurtulan Komui adama sordu.
-Hemen geliyoruz. Herkez bilim bölümünün çalıştığı odaya doğru aceleyle yürümeye başladı. Sonunda odaya geldiklerinde Reever Komui'nin yanına koştu.
-Komui dosyayı bulduk. Eski yerinde duruyordu. Dün gece bütün odayı aramıştık ama dosyayı bulamamıştık. Ama şimdi eski yerinde duruyor Jonny buldu.
-Evet Denetçi öylesine çekmeceyi açmıştım sonra dosyanın olması gereken yere bakınca kaybolan dosyayı gördüm.
-Bu nasıl oldu Reever dün geceden beri buraya kıdemli bilim bölümü elemanları ve bekçilerden başka kimsenin girmemesi gerekiyordu.
-Bilmiyorum Komui ben de buradaydım ama izin verilenler dışında kimsenin girdiğini görmedim. Ayrıca dosya çekmecesini de sadece araştırmak için açtık ondan sonra da bir daha açmadık. Reever bir an Komui'yle gelenleri inceledi. Yuki'yi görünce onun yanına gitti ve elindeki sargıyı gösterdi.
-Elimi sardığın için tekrar teşekkür ederim. Senin geldiğini görmemiştim.
-Ufak olduğu için fark edilmiyor sanırım hehe.
-Böyle şeyler söylemen hiç hoş değil Jonny sen de ufaksın.(Lavi)
-Neee?! Ben ufak değilim. Lenalee hafifçe kıkırdadı.
-Sürekli Yuki'yi koruyorsun Lavi. Çok sevimli. Hem Lavi hem Yuki kızardı.
-Ö-öyle değil Lenalee. O sadece s-savunmasız bir kız olduğu i-için sadece.
-Evet Lavi-san haklı.
-İnanalım bakalım.
Bu konuşma üzerine herkezin yüzünde bir tebessüm oluştu.
-Ş-şey o zaman ben geri döneyim çok kalırsam Başhemşire beni azarlar. Lavi başını onaylar şekilde salladı. Yuki kapıya doğru yöneldi ve odadan çıktı.
***
Komui'nin dosyasının çalınıp geri getirilmesinin üzerinden iki gün geçmişti. Lenalee bir göreve gitmişti. Lavi ve Allen yemekhaneden çıkıyorlardı.
-Hey Allen bugün Yuki'yi gördün mü? Yemeğe de gelmedi.
-Doğru söylüyosun. Bugün hiç görmedim. Lavi iyice endişelenmişti. Zaten sabahtan beri içinde bir huzursuzluk vardı.
-Ben hastaneye gidiyorum.
-Tamam. Lavi hastanenin olduğu yöne doğru gitmeye başladı. Yürürken bir yandan da düşünüyordu. Acaba bir şey mi olmuştu yada başına bir şey mi gelmişti. 'Hayır...' dedi kendi kendine. Başına bir şey gelse duyardı...değil mi?
Hastanenin kapısına yaklaşınca artık koşmaya başladığını fark etti. Hızlıca kapıyı açtı.
-Yuki! Kapıyı açması ve bağırmasıyla herkez ona baktı. Bazıları hafifçe kıkırdıyordu. Nefes alış verişi hızlanmıştı. Odaya girdi ve hızlıca içeriyi süzdü. En yakınındaki hemşirenin yanına gitti.
-Şey..Yuki buradamı acaba?
-Merak etme o baş hemşirenin yanında. İçinden bir 'oh' çekti. Rahatlamıştı. Başhemşirenin yanından gelene kadar beklemeye karar verdi ve bir köşeye geçti. Bir kaç dakikalık beklemeden sonra Yuki sonunda gelmişti.
