ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ {GW15}

Kεφάλαιο 43

-Τι σου είπε; Με ρώτησε ο Jordan εκνευρισμένος.

-Τίποτα. Μου πρότεινε να καθίσω μαζί με την παρέα του.

-Και συ τι θα κάνεις; Θα πας μαζί του;

-Δεν ξέρω. Εσύ γιατί αντιδράς έτσι;

-Γιατί δεν τον εμπιστεύομαι. Μου απάντησε απότομα και ένιωθα κάθε μυ του κορμιού μου να τσιτώνεται.

-Ο Petran (Πετράν) έχει κοιμηθεί σχεδόν με όλα τα κορίτσια της σχολής. Έχει όποια ακριβώς θέλει. Τυχερός! Μου είπε o Bernabé και μαζί με τον Edgar κοίταξαν απογοητευμένοι προς το μέρος τους.

-Είναι έξυπνος, όμορφος, με λεφτά... λογικό δεν είναι να τον θέλουν όλες; Για αυτό και καμιά σιγά μην κοιτάξει εμάς. Συμπλήρωσε στον ίδιο τόνο ο Philip.

-Hey! Τι είναι αυτά που λέτε; Γιατί τόση μιζέρια; Είστε όλοι υπέροχα παιδιά, με φοβερούς τρόπους, ευγενικά, αξεπέραστο χιούμορ και με πολλές γνώσεις. Δεν έχετε κάτι να ζηλέψετε.

Στα λόγια μου και οι τρεις με κοίταζαν συγκινημένοι. Τους είχα φτιάξει την διάθεση. Ο Jordan με αγκάλιασε γλυκά.

-Tu es merveilleuse! (Είσαι υπέροχη!) μου ψιθύρισε στο αυτί και πείρα ένα μικρό χαμόγελο.

-Merci.

Βγαίνοντας από την αγκαλιά του Jordan παρατήρησα πως όσα άτομα καθόντουσαν στα γύρω παγκάκια με κοιτούσαν μα κυρίως ο Πέτρος, που κάθε φορά οι ματιές μας συναντιόντουσαν χαμογελούσε.

Την ώρα του μεσημεριανού την πέρασα στο δωμάτιο. Όπως κατάλαβα το σημερινό μενού είχε «Silverside boeuf à la moutarde». Στα ελληνικά «Νουά Μοσχαριού με μουστάρδα» , άρα πάλι σήμερα νηστική θα μείνω. Ευτυχώς που πείρα αρκετές μπαγκέτες και θα την βγάλω τις επόμενες ημέρες. Ο Jordan, o Bernabé, o Edgar και ο Philip είχαν κάτσει στην τραπεζαρία και γω στο δωμάτιο μόνη ακούγοντας μουσική και στέλνοντας μηνύματα με την Ελπίδα. Αυτή η κοπέλα ώρες- ώρες θέλει να με τρελάνει. Ένα απαλό χτύπημα στην πόρτα κάνει την εμφάνισή του καθώς εγώ έχω μείνει με την δαγκωμένη μπαγκέτα. Αφήνω το υπόλοιπο του φαγητού μου και μασάω όσο πιο γρήγορα μπορώ.

-Allo! Είπα κάπως πνιγμένα, παλεύοντας με την μπουκιά στο στόμα.

-Ζωή. Ενοχλώ; Με ρώτησε ο Πέτρος με ένα γλυκό χαμόγελο.

-Όχι. Πέρασε. Του απάντησα και κάθισε δίπλα μου.

-Δεν σε είδα στην τραπεζαρία και ήρθα να δω αν είσαι καλά.

- Σε ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον. Είμαι μια χαρά. Απλά ας πούμε ότι εγώ και η γαλλική κουζίνα δεν αγαπιόμαστε. Του είπα και γέλασε.