My Uproarious Life

Chapter 6

-----After 2 Months-----

Third Person's POV

Mas lumalim ang kanilang pagkakaibigan.......este..... pagkaka-ibigan pala. Unti-unti na ring nahuhulig ang loob ni Winter sa KANYANG buwan.

AKalain mo yun? 2 months pa lang sila ang sweet sweet na ni Winter kay Twilay. Ay wait, sila na pala talaga. Haaaay, at ang mas nakakagulat ay....

MAY ENDEARMENT NA SILAAAAAAAAAAAA!!!!!!!!!!

Hubby, and wifey?? Waaaaaaahhhh!!!!!!

Okok wait lang. Inhale. Exhale.

Yun nga may endearment na sila tapos, ayun, yun na nga. Hoy author tama na. Ano paba sasabihin ko? Parang nabobored na reader mo eh. Mag lagay ka naman ng kunting cliche.

[Eheeem.... Baka nakalimutan mo. Extra kalang. Oh siya, lalagyan na nga ng cliche dibah?? Lalagyan na nga. Kapalit ng pagpatay ko sayo dito. Wuhaahahaha]

Oy, walang ganyanan. Ako na nga lang nagbibigay buhay sa story mo papatayin mo pa?

[ Tumigil ka, baka totohanin ko na talaga to. Oh wait, si Winter pala yung nasa side. Cge na baboooosh...]

Twilay's POV

Grabe di ko namalayan na 2 months na kami ng hubby ko. Waaahh, dis is it pancit. Wahhh, parang totoo nga yung sabi nila na 'True Love is worth waiting for. "

"Hubby!!!!! The Voice na!!!! Halika na, biliiisss!!!!!" Simula noon ito ang palagi naming pinapanood.

"Coming!!" Ayun, pababa na. Tumabi na siya sakin kaya niyakap ko na siya. Hmmmm.. Bangoo....

" Baka pati ako malanghap mo na wifey ha. Dahan dahan lang. " Boom sapul. Sabi ko nga. Hehehe

"Ewan ko sayo. Hahahaha" Nagulat ako ng bigla niya kong yakapin.

"Hindi ko akalain na madali ka lang pala mahalin Twilay. Siguro kasi noon hindi ko nakikita yung presensya mo." Humiwalay ako sa kanyang pagkakayakap.

"So sa buong taong magkasama tayo. Akala mo multo ako kaya ganon? Grabe ka."

"Hindi naman sa ganon. What I mean is that ngayon lang kita napansin dahil alam mo naman kung gaano ako ka inlove noon sa-"

*dingdong dingdong*

"Ako na bubukas, hintay ka lang dito."

"Ok." So all those time. Multo pala ako sa paningin niya?? Nakakaloka, pero atleast ngayon na notice na niya ang kagandahan ni akitch. Yieeeee!!!!! HAhahahhah

Winter's POV

Why is she here? Bakit pa siya bumalik? Sasaktan na naman ba niya ako?

"Winter! Sweetie, I've been looking everywhere just to find you, nandito ka lang pala. I miss you!!" Bigla niya kong niyakap. I miss her, her smell, hugs. Wait, ano na naman ba tong iniisip ko?

"Wait, ano bang ginagawa mo dito?" Ano na naman ba balak nito?

"Sweetie I'm here to fetch you. Diba sabi ko sayo na babalikan kita together with our future?"

"Wag mo kong utuin Canada. Umalis kana, tsaka gabi na. Wala na kong panahon sayo." Isasara ko na sana yung pinto pero naharaan na niya.

"Sweetie, ayan ka na OKpp eh. Wag ka na magpakipot. Teka nakakapagod magsearch sayo everywhere. Pupunta muna ako sa salas ha. Oh wait, is she your maid?" Shit, nakalimotan ko nandyan pala si Twilay. At halatang-halata sa kanyang mukha na nagulat ito pero agad naman niya itong binalik sa dati.

"Naah, she's my fiance. Now you heard me. Go away." Kung kanina si Twilay ang nagulat ngayon siya naman ang nagulat. Tsk, you deserve that.

" Tell me your kidding Winter. Sweetie, im sorry for leaving you without even telling you. Please don't do this to me." Gugulohin niya lang ulit ang buhay ko. Well, ang buhay namin ni Twilay. Speaking of Twilay there she is standing or should I say, hiding in my back.

"I will NEVER EVER tell you that I'm kidding 'cuz I never did. Lahat ng narinig mo kanina hanggang ngayon was all true. Kaya umalis kana kung ayaw mong ako ang kakaladkad sayo palabas." Nakaka inis na talaga siya. Hindi na siya nahiya kababaeng tao humahabol sa lalaki? Shame on her. Tsk.

Canada's POV

"What? Argh." Padabok akong lumabas sa bahay. Argh, nakakainis!!!!!

But don't worry sweetie. Gagawa ako ng paraan so that you'll come back to me. Maybe you forget who I am Winter. I'm Canada Auxine, the girl who doesn't surrender.

When I got home agad akong nagthink ng paraan. I know his weakness. Maybe I could use that.

"Honey, your home. Kamusta lakad mo?" Oh, I forgot. Kalive-in ko pala tong mokong nato. But, I'm so thankful because nandito sya. And besides siya rin naman yung boyfriend ko doon sa Paris. So, ok lang. Nakasanayan narin namin to kiss each other as a welcome.

"Well, it does turn out well." Dapat hindi niya malaman na gusto kong bumalik sa dati kong boyfriend. Hah, I'm that evil. I like to hurt someone.

"Buti naman, tara let's eat." Tsk, maybe e-seseduce ko nalang siya. Nah, hindi yan eepek sakanya. BAka lalayo pa siya ng tuloyan.

I have to relax my mind 'cuz tomorrow is a big day.

A/N

Sorry sa late ups ko. Busy eh, hehehe, by the way salamat sa mga nagvote at yung nagparemind sa ajin na mag ups na thanks girl. And thanks rin sa classmate king ubod ng ganda dahil ginawan niya ako ng cover para sa story na to. And also thanks kay DreiCatoera sa pagpromote ng story ko... Wait lang Drei coming na yung sayo. Gege, enough na yun. Have a nice day guys. Bye

Wait, sorry sa mga typos and many more pala