Μυστήριο πράγμα ο Έρωτας

''ΠΟΙΟΣ;''

Μακάρι να είναι καλά και να την βρήκαν θεέ μου...Άνοιξα την πόρτα...

"Τι κάνεις εσύ εδώ;"

"Έμαθα τι έγινε.." τον άκουσα να λέει και τον έπιασα από το πουκάμισο...

"Λέγε ρε που την έχεις;;Μίλα.." είπα και του έδωσα μια μπουνιά...

Ο Στέφανος ήρθε και με τράβηξε πίσω και με κρατούσε..Βγήκε και ο πεθερός μου μαζί του..

"Ηρέμησε παιδί μου.."μου είπε και με ακούμπησε στον ώμο..Γύρισε προς την μεριά του άλλου..

"Τι θέλεις εδώ Φίλιππε;;"

"Κύριε Γιώργο την Λυδία την αγαπάω ..Δεν θα της έκανα ποτέ κακό...Θέλω να βρεθεί και εγώ όπως και εσείς...Πιστέψτε με...." τον άκουσα να λέει και έσφιξα τις γροθιές μου...Ένιωσα τον Στέφανο να με σφίγγει και να μου ψιθυρίζει..

"Ηρέμησε..Άστον να δούμε που θέλει να το πάει..Αν είναι αυτός πρέπει να τον έχουμε από κοντά.." δεν απάντησα αλλά ήξερα πως έχει δίκιο...Θα έκανα τα πάντα για να βρω την Λυδία..Ακόμα και να το παίξω φίλος σε αυτό το καθίκι...

"Ευχαριστώ Φίλιππε,και συγνώμη για την ταλαιπωρία αλλά καταλαβαίνεις όλοι θα έπρεπε να περάσουν από ανάκριση.." είπε ο Γιώργος 

"Μην ανησυχήτε..Καταλαβαίνω...Είχα μιλήσει με την Λυδία και ήξερα τι γινόταν.."απάντησε και απορώ πως συγκρατούσα το εαυτό μου και δεν τον έκανα τόπι στο ξύλο...

"Σε ευχαριστώ που πέρασες ..Καλό βράδυ" είπε ο Κ.Γιώργος και μπήκε μέσα στο σπίτι..

Εμείς οι τρεις κοιταζόμασταν χωρίς να λέμε τίποτα..Κούνησε το κεφάλι του και έφυγε...

"Θέλω να τον σκοτώσω, όχι να τον αφήσω να φύγει.." ψιθύρισα στον Στέφανο..

"Το ξέρω..Το ίδιο πράγμα θέλουμε αλλά προς το παρών πρέπει να τον παρακολουθήσουμε..Αν την έχει αυτός αργά ή γρήγορα θα μας πάει σε εκείνη..." μου είπε και έβγαλε το κινητό και πήγε πιο πέρα να μιλήσει...

Πέρασαν αρκετές μέρες και ακόμα δεν είχαμε μάθει τίποτα....Παρακολουθούσαν τον Φίλιππο αλλά αυτός κάθε μέρα έκανε σχεδόν τα ίδια πράγματα και ποτέ δεν πήγαινε κάπου περίεργα...

Είχα μέρες να κοιμηθώ,να φάω , να κάνω μπάνιο...Ήξερα πως δεν μπορούσα να κάνω τίποτα,είμαι με τα χέρια δεμένα...Προσπάθησα και εγώ να την βρω μόνος μου,πήγα σε πολλά μέρη αλλά δεν υπήρχε κανένα ίχνος της...Δεν ήξερα πια τι να κάνω..Είχα αρχίσει να απελπίζομαι...Δεν ήξερα αν ήταν καλά,αν της έχουν κάνει κάτι κακό...Δεν μπορούσε καν να περάσει από το μυαλό μου ότι κάποιος θα της είχε αγγίξει έστω και μια τρίχα από τα μαλλιά...