Odamdaki Katil

BÖLÜM-2

 ''Git aklımdan git lanet olsun çık git odamdan 2 senedir acı çekiyorum git artık git !! ''

''Ama gidemem ki, ben sana bağlıyım Eylül sende bana bağlısın. ''

Kendime hakim olamayıp çığlık attım annem duyar duymaz odaya koşmuştu her zamanki gibi.

''Eylül iyi misin ? Yine mi duydun sesleri ? ''

''H-hayır anne ben sadece kabus gördüm iyiyim ama beraber uyuyalım bu gece olur mu ? '' Annem hiçbir şey demeden yanıma uzanmıştı annemin kokusunu uzun süredir hiç içime çekmemiştim.Ailemle aram iyi değildi 19 yaşında olmama rağmen hala beni 7 yaşındaki Eylül ile karıştırıyorlar bazen onlardan nefret ediyorum,kavgalarından,hayatlarından,tavırlarından her şeylerinden.

Gözlerime vuran ışık ve günaydın sesiyle uyanmıştım.

''Sanada günaydın anne ''
''Ben annen değilim ki.'' Hemen yataktan fırlayıp kıyafetlerimi alıp banyoya koştum ve giyindim.Artık alışmıştım her sabah günaydın diyişine.Onu duyabildiğim tek yer odamdı ama artık derstede sanki biri camdan bana sesleniyormuş gibi geliyor sanırım gerçekten deliriyordum.Saçımı ıslatarak düzeltip çantamı aldım ve salona indim annemle babam gene kavga ediyordu yüzlerine bile bakmadan kapıdan çıktım.Arkamdan bana seslendiklerini duyuyordum ama dönmeyecektim arkama evet dönmeyecektim bu kez dönmeyecektim.Kulaklığımı takıp  gökyüzündeki bulutlara bakarak yürümeye devam ettim.Sınıfta sırama oturana kadar kulaklıklarımı çıkarmadım.Sınıfta ki herkes bana bakıyordu birden içeri Sinem'in annesi daldı ve bana doğru koşarak beni yakamdan tuttuğu gibi  duvara yapıştırdı.

''Naptın kızıma ! ''

''Ben hiçbir şey yapmadım ! her zaman kızın bana zarar veriyor ! Ben onun seviyesine düşmem''
''Kızım ölmeyi hakedecek kadar naptı ha naptı ! Bende seni öldürücem geber ! '' Boğazımı sıkıyordu yavaşça nefesim tükendiğini hissediyordum gözlerimi kapatıp artık kendimi serbest bırakmıştım ki biri üzerimden kadını çekti.

''Naptığınızı sanıyorsunuz siz hanımefendi ? Burası bir okul.''
''Bu şerefsiz  benim kızımı öldürdü siz olsanız napardınız gelip tebrik mi etmeliydim ? ''

''Ben öldürmedim haftasonu boyunca onu görmedim bile ben ona dokunmadım ! ''
''O yüzden mi boynunda 'Eylül için kurban ' yazıyordu ha ! '' O an duyduğum ses aklıma geldi ve kafamdan aşağı kaynar su döküldü.Çantamı aldığım gibi herkesin içinden ayrılarak okuldan çıktım.İçimdeki ses sanki canlanmıştı ve birilerine zarar veriyordu odamda biri olduğunu biliyordum.

Anahtarla evi açıp elime bir sopa alıp odama koştum evde kimse yoktu annemle babam işteydi akşama kadar dönmezlerdi.Odamın her yerini aramaya başladım ne kadar korksamda yapmalıydım dolaplara ve yatağımın altına baktım hiçbir şey yoktu bağırmaya başladım.

''Nerdesin lanet olası ! Gerçekten sen mi öldürdün onu ha ! Neden yaptın bunu neden ? Çık ortaya çık ! ''  Hiçbir ses yoktu tamamen sessizlik bürümüştü evin her yanını tüm gücümü kaybedip dizlerimin üstüne düştüm.

''Nerdesin yalvarırım çık artık bu kaçıncı ? 2 senedir etrafımdakileri benden alıyorsun senin yüzünden yalnız kaldım hep.Kimsin sen karabasan mısın ? Cin misin nesin ? ''

''Senin kahramanınım.'' Sesi duyar duymaz elimde ki sopayı sımsıkı kavrayıp ve ayağı kalktım gördüğüm an beynini patlatmaya hazırdım.

''Çık ortaya seni bekliyorum görün bana.''

''Kahramanlar yüzlerini göstermez.''

''Sen kahraman falan değilsin ! Sen nesin biliyor musun ? Psikopat bir katil ! Katilsin sen katil ! Beni öldür yeter artık öldür benide.

''Sana dokunamam  sana zarar verenlere dokunabilirim anca.Ben senin kahramanınım Eylül,hoşçakal yine görüşücez.'' Tekrar sessizliğe bürünmüştü oda.Artık ne buna katlanacak gücüm kalmıştı nede sabrım.Ben yaşarsam diğerleri ölmeye devam edecekti neden doğdum ki ben ? Neden büyüdüm ? Bodrumdan bulduğum halatı odamın tavanında ki demire bağlayıp derin bir nefes aldım.Bunu yapmalıydım ne kadar korksamda yapmalıydım.İpi kafama geçirip derin bir nefes aldım artık her şey bitiyordu başladığım yere dönecektim.Hiç olmadığım zamana.Umarım birdahaki hayatında mutlu olursun Eylül diye geçirdim içimden şimdi sadece geriye sandalyeyi iteklemem kalmıştı.Hoşçakal hiçbir zaman benim lehime oynamayan hayatım.Tam sandalyeye vuracakken bir ses kulaklarımın çınlamasına sebeb oldu.

''DURR !! ''