[ ភាគ២៣ ]

1.3K 65 1

by aikagildas

by aikagildas

ជុងហ្គុកគ្រាន់តែសម្ងំដេកអោបបណ្ដូលចិត្តអោយឆ្អែតនឹងត្រឡប់ទៅវិញតែដោយសារល្វេីយកាលពីយប់បញ្ចេញកម្លាំងខ្លាំងទៀតសោត គេក៏គេងជ្រុលលង់លក់តែម្ដង

តុក!!

   ពួកគេកំពុងដេកលង់លក់យ៉ាងស្កប់ស្កល់ក៏មានសម្លេងមករំខាន អោយថេយ៉ុងបេីកភ្នែកសន្សឹមៗដេីម្បីសមនឹងពន្លឺ គេញញឹមស្រស់ដាក់អ្នកកំពុងអោបខ្លួន ធ្លាប់តែងេីបមកមានតែម្នាក់ឯងខុសអីតែថ្ងៃនេះបេីកភ្នែកមកឃេីញមនុស្សដែលយេីងស្រឡាញ់...

" ថេយ៉ុងបេីកទ្វារអោយតា! "គាត់គោះទ្វារពីបីហេីយមិនឃេីញចៅប្រុសមកបេីកអោយសោះ
" លោកតា? "គេបេីកភ្នែកធំៗយកម៉ោងមកមេីល ចាប់ផ្ដេីមស្លន់ស្លោរខ្លាចគាត់ចូលមកឃេីញពួកគេនៅជាមួយចប់មិនខានទេ!!! ឯរាងកាយគេវិញឈឺស្ទេីរងេីបមិនរួចតែក៏ព្យាយាមងេីបមក
" បង!ងេីប...ងេីបឡេីង!" គេអង្រួនជុងហ្គុកអោយភ្ញាក់បេីនៅយូរលោកតាចូលមកមិនខានមិនខានទេ
   " ហឹម!ថេយ៍ " គេមិននៅទាន់អស់ងងុយផងថេយ៉ុងបែរជាមកដាស់គេទៅវិញ គេយកដៃមកញីភ្នែកសឹមបេីកភ្នែកឡេីងញញឹមអោនទៅថេីបថេយ៉ុងតែត្រូវថេយ៉ុងទះមួយដៃ

ផាច់!

" អួយ!មិចមកទះបងអញ្ចឹង? "មួយដៃនេះមិនខ្លាំងទេតែអាចអោយស្វាងងងុយដេកបាន ។គេធ្វេីអីអោយថេយ៉ុងអន់ចិត្តមែនទេបានជាមកទះគេទាំងព្រឹកបែបនេះ?
   " ឆាប់ទៅពួននៅក្នុងបន្ទប់ទឹកទៅ...លោកតាចូលមកឥលូវហេីយ! "គេស្លន់ពេកច្រឡំទះជុងហ្គុកមួយដៃ រួចទាញអោយជុងហ្គុកងេីប អាក្រាតកាយទាំងពីរនាក់ រុញជុងហ្គុកចូលបន្ទប់ទឹកបាត់រកតែនិយាយអ្វីមិនបាន
" ឆាប់ទៅយកសោរមក! "លោកវីលៀមនៅខាងឯណេះវិញប្រាប់អ្នកបម្រេីអោយទៅយកសោរដេីម្បីចាក់ ស្មារនេះហេីយដេកមិនទាន់ក្រោកទៀតនេះឡេីងហួសម៉ោងទៅសាលា!!
   ថេយ៉ុងរហ័សយកខោអាវមកស្លៀក ស្របពេលលោកវីលៀមបេីកទ្វារចូលមក ថេយ៉ុងរហ័សមកឈរមាត់ទ្វារធ្វេីដូចគេដេីរមកបេីកទ្វារ
" តាហៅម្ង៉ៃហេីយមិចមិនបេីកទ្វា? " មាត់សួរភ្នែកសម្លឹងមេីលថេយ៉ុងមិនដាក់ភ្នែកឃេីញគេពាក់អាវបញ្ចាស់ឈររកតែដួលដៃវិញទប់ជញ្ចាំង ភ្នែកឡេីងស្លក់
" គឺ...ចៅទេីបតែងូតទឹកហេីយមិញថ្ងៃនេះអត់បានទៅរៀនទេចៅមិនស្រួលខ្លួន ! "គេនិយាយរៀងទាក់ៗរកលេសមកដោះសារ គាត់ប្រុងនឹងដេីរចេញទៅវិញតែនឹកឃេីញថាមកនេះដេីម្បីសួររឿងជណ្ដេីរដាក់នៅក្បែរបង្អួចគេ
" នរណាយកជណ្ដេីរទៅដាក់ក្បែរបង្អួច?" កាលពីព្រឹកគាត់ដេីរហាត់ប្រាណតែក៏ឃេីញជណ្ដេីរទេីបឡេីងមកសួរតែមិនឃេីញគេចុះទៅក្រោម
" អរ...ហិកៗចៅយកឡេីងបេះស្វាយម្សិលមិញក៏យកមកដាក់ក្បែរនឹងតែម្ដងទៅ! "គេសេីចមិនសមចេះតែដោះសារអោយតែរួចខ្លួនទៅ គាត់លឺអញ្ចឹងក៏ឆ្ងល់តែម្ដងផ្ទះគាត់មានដេីមស្វាយតាំងពីកាល??
   " អឹម!ពាក់អាវអោយស្រួលបួលផង...ហេីយចុះទៅញុំាបាយ" ក្នុងចិត្តសង្ស័យឃេីញចៅធ្វេីចរិកប្លែកៗ គាត់ក៏ចុះទៅខាងក្រោមវិញ។ ថេយ៉ុងខំញញឹុមដៃចេះតែខំទប់កុំអោយដួលព្រោះតែឈឺនៅផ្នែកខាងក្រោម គេបិទទ្វាភ្លាមក៏ដួលព្រុសលេីការ៉ូកាន់តែឈឺលេីសដេីម
   " អួយ! "អ្នកនៅក្នុងបន្ទប់ទឹកសម្ងំពួនឯណេះគ្រាន់តែលឺសម្លេងបណ្ដូលចិត្តស្រែកភ្លាម រហ័សចេញមកជួយលេីក។ធម្មតាទេនេះជាលេីកដំបូងរបស់ថេយ៉ុងច្បាស់ជាឈឺខ្លាំងហេីយណាមួយគេមិនបានថ្នមទៀត
" ឈឺទេ?ចាំបងទៅទិញថ្នាំមកអោយ! "ក្នុងចិត្តកំពុងបារម្ភខ្លាំងណាស់ពេលឃេីញបណ្ដូលចិត្តក្លាយទៅជាបែបនេះដោយសារគេ ជុងហ្គុកយកខោអាវមកស្លៀកអោយត្រឹមត្រូវដេីម្បីចេញទៅទិញថ្នាំមកអោយថេយ៉ុងតែក៏បាត់ជណ្ដេីរបាត់ ព្រោះលោកវីលៀមបានអោយមនុស្សយកទៅទុកបាត់ហេីយ
" ឈឺខ្លាំងទេ?...បងសុំទោសសឺត! "
" មិនអីទេបងត្រឡប់ទៅវិញទៅប្រយ័ត្នលោកតាចាប់បាន !" ឈឺគឺឈឺហេីយតែគេមិនចង់អោយលោកតាគេចាប់ជុងហ្គុកបានទេខ្លាចមានបញ្ហា ជុងហ្គុកវិញកំពុងរកវិធីមិនដឹងចេញទៅតាមណាបេីជណ្ដេីរមិនមាន បេីចេញតាមទ្វាខ្លាចតែលោកវីលៀមឬកូនចៅគាត់ចាប់បានទេ ។ តែយ៉ាងណាគេបារម្ភពីថេយ៉ុងជាង


[    សុំទោសចំពោះពាក្យសម្ដីមិនសមរម្យ ]

រឿងគិតរកវីធីចេញទុកមួយឡែកសិន សំខាន់ពេកនេះគេត្រូវមេីលថែថេយ៉ុង ជុងហ្គុកដេីរទៅលាយទឹកដេីម្បីថេយ៉ុងបានត្រាំដេីម្បីជួយអោយគេស្រួលខ្លួននិងបំបាត់ការឈឺខ្លះ ដោយពួកគេអង្គុយត្រាំទឹកជាមួយគ្នាក្នុងអាងព្រោះតែក្មេងទារអោយគេត្រាំទឹកជាមួយទោះចង់ប្រកែកក៏មិនបាន
   " ថេីបអូន! "ថេយ៉ុងងេីយមុខទៅក្រោយធ្វេីមាត់ស្រួចៗដាក់ ជុងហ្គុកក៏អោនមកថេីបក្មេងទាំងមុខក្រហមមិញគេខំបិទភ្នែកមិនហ៊ានសម្លឹងមេីលរាងកាយរបស់ថេយ៉ុងឡេីយខ្លាចមានចំណង់ ថេយ៉ុងក៏នៅឈឺទៀត
" បេីកភ្នែក!...យ៉ាងមិចខ្ពេីមមុខអូនមែន!"គ្រាន់តែមកត្រាំទឹកជាមួយគ្នាសោះធ្វីេដូចវេទនាណាស់!
" មិនមែនទេបង... "គេអោបថេយ៉ុងដាក់ក្បាលលេីស្មារគេចង់ប្រាប់ដែរតែនិងដឹងប្រាប់បែបណា
" កូនបងចាក់អូនហេីយ! "គេដឹងថាជុងហ្គុកកំពុងកេីតអីគ្រាន់អន់ចិត្តដែលគេគិតតែពីបិទភ្នែកមិនព្រមមេីលគេសោះសូម្បីតែអោយថេីបក៏បិទភ្នែកដែរនរណាមិនខឹង!!
" សុំទោសបង...បងមិនចង់ទេតែ..!"
" បិទមាត់បងទៅ...គ្រាន់តែនិយាយតាមត្រង់ក៏និយាយមិនចេញដែរ! "ថេយ៉ុងច្របាច់មាត់ជុងហ្គុកអោយសម្លឹងមេីលគេ ទោះគេនៅឈឺក៏មិនទុកអោយជុងហ្គុកស្ទះស្លាប់ដែរ ។ ថេយ៉ុងងេីបបែរមកអង្គុយទល់មុខគ្នា សឹមចាប់អាវុធសម្ងាត់ចូលក្នុងរន្ធស្នេហ៍ខ្លួន
" អ្ហាស!" គេខ្ញាំងស្មារជុងហ្គុកដេីម្បីទប់អារម្មណ៍ឈឺចាប់រហូតដល់ចូលជ្រៅគេនៅមិនទាន់កម្រេីកចង្កេះទេ
   " អូននៅឈឺអញ្ចឹងបងថាមិនបាច់ទេ ! "គេនិយាយទាំងទឹកមុខបារម្ភ
" បិទមាត់បងទៅ...អ្ហសៗ...ហេីយនៅអោយស្ងៀម...អឹម! "ថេយ៉ុងក្រលែងចង្កេះលេីភាពរឹងមាំយឺតៗ ជុងហ្គុកក៏ចាប់គេថេីបដៃមិនអោយទំទេរចាប់លេីកត្រគៀកមូលក្លំធ្វេីចលនាចេញចូលៗកាន់តែលឿនតាមអ្វីដែលខ្លួនចង់បាន
   " អ្ហាសៗៗ...យឺត!..អ្ហាសៗ "ថេយ៉ុងចង់បេះដៃជុងហ្គុកចេញតែចាប់មិនរបេះសោះ
" តឹងណែនល្អណាស់ ! "ថេយ៉ុងសម្លក់មុខជុងហ្គុកមុននេះប្រកែកខ្លាចគេនៅឈឺ ដល់បានធ្វេីវិញចាប់លេីកអុកគេសឹងអួកម្ដងៗ
" អាយ!...អ្ហាសៗៗៗ "ជុងហ្គុកចាប់អោយថេយ៉ុងបែរលុតជង្កង់លេីកត្រគៀកឡេីង សម្រុកយកៗដល់ថេយ៉ុងចង់សន្លប់ម្ដងៗខំប្រាប់ថាយឺតៗជុងហ្គុកបែបជាអុកឡេីងញាប់ស្មេកសម្លេងប៉ះសាច់បន្លឺឡេីងពេញបន្ទប់ទឹក
" ចន..អ្ហាសៗជុងហ្គុកបង!! "

ផូស!!

[ សុំទោសចំពោះអក្ខរាវិរុទ្ធ ]
_____
TO BE CONTINUED
HOPE YOU ALL ENJOY THE STORY, ( ˘ ³˘)♥