My Mannequin Boyfriend(COMPLETED)

Chapter 10: Unusual Feeling

Yes I'm quite back? LOL. Gusto ko ng tapusin to before I start again with the rest of my books and before anything else (like story plots. AGAIN.) comes into mind. :P

Here goes!

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

FLASHBACK...

Medyo humaharot nga si Darra sa inosenteng si Raphael and even gave her calling card to him which he gradually accepted. Nagtrabaho na nga si Raph sa modelling company na pinagtatrabahuan rin ni Cassandra at Darra. 

Raph asks Cassandra what a kiss was pero hindi niya na gets and so he showed her by planting a kiss on her cheek.

At the end of the day, nagtagpo ang landas nina Cassandra and Matt and he begs for forgiveness and a second chance. Being a women that she is who's full self is controlled by an organ called HEART, she gave in. 

One last chance it is. 

CONTINUATION...

Cassandra's POV

Matapos ang eksenang iyon namin ni Matt, nag-dinner kami sa isang restaurant bago niya ako hinatid sa bahay. Hindi ko rin naman sinabi sa kanya na nasa bahay nakatira si Raphael dahil panigurado, magagalit siya. The car came to a halt dahil andito na kami sa tapat ng bahay ko.

"So, goodnight?" nakangiting sambit niya sakin. Ngumiti rin ako pabalik.

"Good night Matt." and then he was about to lean in for a kiss pero agad ko siyang pinigilan.

"Not now. Not yet. Bye, Matt." tsaka ko binuksan ang pinto ng sasakyan at pumasok na sa loob ng gate. Naabutan ko si yaya.

"Oh, hija. Bakit ngayon ka lang? Kanina pa nag-aalala si Raphael sa iyo. Hindi pa nga iyon kumain kasi sabay raw kayo. Alam mo bang pinagluto ka niya? Nagpaturo pa siya sakin. Nako, ang bait na bata." masayang tugon sakin ni Yaya. 

"Talaga po Ya? Sige po. Puntahan ko lang." 

Tumango naman siya sakin kaya nagmadali akong umakyat patungo sa kwarto niya na katabi nung sakin pero wala siya. Siguro nasa kwarto ko. Hindi na ako kumatok at pumasok agad.

"Raph--- oh.." 

Mannequin na siya. Tumingin ako sa relo ko. 8:45pm. Lampas na pala. Kakausapin ko nalang siya bukas pero pupunta muna akong kusina para tikman man lang ang luto niya.

***

Raphael's POV

I'm human again at nandito pa pala ako sa kwarto ni Cass kakahintay sa kanya. Speaking of, she's sleeping so soundly with a very serene face. I sat on her bed side.

"Cassie, hey. Wake up." I slightly nudged the side of her pretty face. 

"Mm.." then she slowly opened her eyes and so I smiled at her. 

"Good morning Cassie!" 

"Morning to you too Raph." she yawned and stretched out both her arms. 

"Anong oras ka nakauwi? I got worried. I thought of finding you but it would be risky for me when the clock reaches 7pm."

"Almost 9pm. Pasensya ka na at napag-alala kita and by the way, you can really cook."

"Really??"

"Yup!" 

"Thanks. Pambawi ko sa'yo eh. Teka, paano ka nakauwi? Tsaka bakit ang tagal mong nakauwi??" sunod-sunod na tanong ko. I just want to know otherwise, I'd be thinking about it until I figure it out.