Still Dirty || Zayn Malik (#1)

#4

Nigdy nie byłam zwolenniczką spijania się do nieprzytomności. Ale nie da się tego uniknąć, kiedy twoim przyjacielem jest Harry Styles. Mimo że na początku ledwo znosiłam widok jego twarzy, w jedno popołudnie zostaliśmy najlepszymi przyjaciółmi pod słońcem. Nie mam pojęcia jak do tego doszło, ale jedno pozostawało faktem:siedzieliśmy u Louisa i Harry'ego, graliśmy w karty, rozlewaliśmy resztki wina i ledwo rozumieliśmy siebie nawzajem. Tylko jedna osoba pozostawała przytomna: Liam Payne.

Poznałam go tego samego dnia w okolicznej knajpie. Harry, Louis i Zayn postanowili się z nami spotkać jak normalni znajomi. A przynajmniej Harry i Louis chcieli się z nami spotkać, bo Zayn po prostu chciał się trochę zrelaksować, a wpadł na nas i już nie mógł uciec.Było mi go nawet trochę żal. Wracając do tematu, w którymś momencie na Harry'ego rzuciła się jakaś wytatuowana dziewczyna,która miała na sobie tylko skórzaną kamizelkę i krótkie dżinsy,i zaczęła emocjonalnie witać się ze Styles'em. Amy wpadła we wściekłość, Louis i ja musieliśmy ją przytrzymać. Wytatuowana laska okazała się Blue, dawną znajomą naszych nowych przyjaciół. Mimo całego tego imidżu 'bad girl' była jedną z najbardziej promiennych osób jakie znam. Długie jasne włosy wiązała w wysoką kitkę, i chociaż była mojego wzrostu, emanowała od niej powalająca pewność siebie. Zaraz po niej wśród nas pojawił się Liam. Był najnormalniej wyglądającym facetem, jakiego udało mi się poznać w ciągu ostatnich kilku lat (to chyba nie świadczy zbyt dobrze o moich znajomych). Reszta chłopaków co chwila się z niego naśmiewała, ale Liam był poczciwym gościem i nic sobie ztego nie robił. Siedział z nami tylko przez swoją dziewczynę,czyli wcześniej wspomnianą Blue.

Kiedy Blue przegrała kolejną kolejkę w rozbieranego pokera (nie mam pojęcia dlaczego w to graliśmy) i zamierzała podrzeć wszystkie karty, Liam zarządził koniec imprezy.

-Idziemy, skarbie – podniósł z ziemi swoją prawie nieprzytomną dziewczynę, przerzucił ją sobie przez ramię i skierował się w stronę drzwi.

-Leeeeyuuuum! – jęknęła Blue niewyraźnie. – Dopiro zaczła siimprzzzzzza...

-Odwieź ją bezpiecznie – uśmiechnęłam się ciepło do Liama.

Chłopak przewrócił oczami, po czym pożegnał się z nami i wymaszerował ze swoją dziewczyną.

-Harry... - zamierzałam o coś spytać mojego nowego przyjaciela, ale właśnie był bardzo zajęty konsumowaniem twarzy mojej przyjaciółki.

Odsunęłam się od nich na bezpieczną odległość. Rozejrzałam się po pokoju. Nie był on w najlepszym stanie, ale bywało gorzej. Louis leżał rozwalony w fotelu i spał z głową w dół. Trochę kręciło mi się w głowie i niezbyt ufałam własnym nogom, dlatego musiałam podeprzeć się o ścianę, żeby wstać. Mimo tego straciłam równowagę i leżałabym z twarzą na podłodze, gdyby w ostatnim momencie nie chwyciły mnie czyjeś silne, wytatuowane ręce.Owionęła mnie chmura perfum i moje zawroty głowy jeszcze się nasiliły. Zayn działał na mnie gorzej niż jakikolwiek alkohol.Przymknęłam oczy, rozkoszując się tym dziwnym stanem.

Obrócił mnie w swoją stronę i badawczo zmierzył moją twarz. Chociaż nie wylewał za kołnierz, na jego twarzy nie było żadnych śladów upojenia. Może z wyjątkiem przesadnie błyszczących oczu i delikatnych rumieńców. Nie powiedział ani słowa, tylko wpatrywał się we mnie, jakby szukał jakiegoś potwierdzenia.

-Co ty robisz? – spytałam w końcu. Nie wiem na ile wyraźnie udało mi się to powiedzieć.

-Nic – puścił mnie i odsunął się pół kroku, ale znowu zachwiałam się na nogach, więc chwycił mnie za ramię i utrzymał w pionie. – To chyba koniec imprezy.

-Chyba tak.

-Alkohol ci nie służy, co?

Odsunął rękę dosłownie na sekundę, a ja się zatoczyłam i przed upadkiem uchronił mnie tylko fotel, którego chwyciłam się w ostatnim momencie. Posłałam Zaynowi zranione spojrzenie, a on roześmiał się cicho.