BOEK 2 OUDE VERSIE

H26. Cadeau

We waren met z'n allen bij de bus. Het was al erg laat en Mark, Jude en Derran waren nog steeds niet terug van trainen. Ik stond op. 'Jongens, ik haal Darren, Mark en Jude wel even.' Ze knikten en ik liep weg. De straten van Okinawa waren leeg. Hoe zou het met de Vuist Der Gerechtigheid gaan? Ik hoop zo dat hij hem kan zodra we tegen Epsilon spelen. Ik zag verderop de lichten van het veld al branden. Ze zijn nog bezig. 'Ben je opweg naar Mark?' Ik keek op en zag Xavier verderop staan. 'Xavier!' Ik rende naar hem toe en knuffelde hem. 'Ik ben ook blij jou weer te zien.' zei hij glimlachend. Ik trok me terug. 'Wil je even een stuk je meelopen?' Hij knikte. 'Graag.' We liepen weer verder. 'Het spijt me dat ik niet goed had opgelet.' Hij zuchtte. 'Dat geeft niet. Ik wist ook niet dat hij zich als de vlammenspits zal voordoen, om jou en Mark te ontmoeten.'
'Maar ik had het moeten weten! Hij sprong zo hoog en dat schot was duidelijk van Alius, dat zag je gewoon. Ik besefte het me pas toen ik jou op de toren zag staan. En nog bedankt trouwens.'
'Waarvoor?'
'Dat je die bal van Torch voor me tegenhield.'
'Oh graag gedaan.'
We stonden achter een boom vlakbij het voetbalveld. 'Ik moet gaan.' Ik knikte. 'Wanneer zie ik je weer?' 'Vannacht?' Hij gaf me een kus en de kriebels kwamen weer tevoorschijn. Het was de bedoeling als een korte, snelle kus. Maar we gingen dichter tegen elkaar aan staan. Ik genoot van dit moment. Hij was zo rustig. Uiteindelijk liet ik los en gaf ik hem een knuffel. 'Graag, maar ik ga maar is naar de jongens.' Hij knikte en liep weg. 'Totzo, lief.' Ik bloosde en zwaaide hem uit. Zodra hij uit het zicht was, liep ik het veld op. 'Mark! Jude! Darren!' Ze keken op en zwaaiden. Ik rende snel naar hun toe. 'Het is laat, ga mee dan kan je goed slapen en morgen weer aan de slag.' 'Maar ik wi-' Ik onderbrak Mark meteen. 'Nu. Ik wil niet dat jullie morgen als een stel zombies lopen.' Jude lachte en Mark en Darren zuchtten. Ik duwde Mark richting de bus. 'Kom op.' Hij rolde met zijn ogen. 'Oke dan.'

Het was avond en iedereen in de tent sliep. Eindelijk. Ik rolde uit mijn slaapzak en liep de tent uit. Ik sloop voorzichtig langs de bus. Ze mogen natuurlijk niet wakker worden. 'Wat is er met Xavier en Charlett?' Dat was Jude. 'Ze kennen elkaar een tijdje, daar kwam ik achter toen we nog bij Cloisterdivinity waren.' En dat was Mark. Ze lagen samen op het dak! Ik ging met mijn rug tegen de bus aanstaan.
'Echt waar? Dus ze kennen elkaar langer?'
'Ja, maar weet je wat raar was?'
'Nou?'
'Toen tegen Genisis was ze heel boos op Xavier, ze leek hem echt te willen vermoorden. Maar vanmiddag, leek ze blij hem te zien. En Xavier waarschuwde haar voor die Torch. Hij beschermde haar zelfs!'
'Ja, dat is inderdaad wel vreemd, maar misschien hebben ze het goedgemaakt, ik ken Charlett. Ze is nooit lang boos op iemand.'
'Ja, maar er is volgens mij één uitzondering.'
'Ohja? Wie dan?'
'Axel. Toen we in de bus zaten vanochtend, reageerde ze heel boos op mijn verhaal.'
'Klopt. Ik denk dat het echt tot haar is doorgedrongen.'
'Wat?'
'Nou toen Axel haar verliet, maakte hij het ook uit en zei hij iets, waardoor Charlett kapot was.'
'Dus dat is er aan de hand. Maar ze moet het goedmaken! Ik weet zeker dat Axel nog van haar houdt! Hij leek zo gelukkig met haar.'
'Dat denk ik ook. Volgens mij had hij een rede. Uit bescherming ofzo.'
'Ja dat zou ik wel van hem verwachten. Maar het lijkt me wel fijn als hij het is.'
'Ja, als we het sterkste team ter wereld willen, moeten we Axel er wel bij hebben.'
Waar luister ik naar?! Ik moet hier weg! Voorzichig sloop ik weg van de bus en liep ik richting het veld. Uitmaken om me te beschermen? Maar dan hoeft dat toch niet zo bot? Je verdient iemand die van je houdt en je goed beschermt. Ik wist het meteen. Voor mijn gevoel is Xavier die persoon. Meteen flitste die avond op het strand op Agato Island voorbij. Dat was echt een mooie, leuke avond. Ik ging op de dijk zitten voor het veld. De sterren blijven bijzonder. 'Mooi, hè?' Ik draaide me om en zag Xavier op de dijk staan. Ik klopte op de plek naast me en hij ging zitten. 'Hey.' Ik ging tegen hem aan liggen. Hij sloeg een arm om me heen en ik keek naar zijn ogen. Hij keek naar de sterren, maar toen hij doorhad dat ik naar hem keek, keek hij naar mij. Hij glimlachte en gaf me een zoen. Ik woelde met mijn handen door zijn rode haren en hij trok me naar hem toe. Ik ging op half hem liggen en hield hem goed vast. Onze lippen lieten elkaar los, maar bleven dicht bij elkaar. 'Ik hou van je.' zei ik lief en ik keek in zijn ogen. Hij glimlachte en ik ging weer naast hem liggen. Mijn hoofd rustte op zijn borst en we hielden elkaars handen vast. 'Ik ook van jou.' zei hij met een twinkeling in zijn ogen. Ik smolt meteen. Xavier was anders. Hij lijkt te veranderen als we alleen zijn. Hij verandert dan als een.... ik weet het niet. Het perfecte lieve vriendje. Als we met z'n tweeën zitten zoals nu, is het anders dan als het team, of Mark erbij is. Dan is hij zo mysterieus. Ik sloot mijn ogen en hij speelde met m'n haar. 'Ik heb je altijd al in de gaten gehouden.' Ik glimlachte en hij ging verder. 'Op TV was je altijd zo geweldig en je liedjes zijn prachtig.' Ik bloosde en keek op naar hem. 'Toen je bij Raimon kwam ben ik naar al je wedstrijden gegaan. Je bent een mooi, talentvol en lief meisje. Ik snap niet hoe hij niet van je kon houden.' Ik gaf hem lachend een kus. 'Jij bent anders ook niet niks, meneer de charmeur.' Hij sloeg zijn armen om me heen en knuffelde me stevig. Ik moest lachen, omdat zijn koude vingers kriebelde. 'Wat?' 'Dat kriebelde.' Hij ging zitten en kietelde me. Ik kon niet stoppen met lachen. 'Nee! Sto-hop X-xavie-er!' hikte ik. 'Alleen voor een kus.' Ik knikte en hij stopte. Hij trok me op zijn schoot en onze gezichten kwamen dichterbij. 'Forever.' zei hij. Onze lippen raakte elkaar. 'And always.' Het was zo fijn bij hem. Anders dan bij Axel. Ik weet niet waarom, maar dit voelde echter. Misschien was het bij Axel geen ware liefde, maar toch vriendschap. Opeens trok hij me omhoog. Hij tilde me op. 'Wat doe je?' 'Je ergens naartoe brengen. Doe je ogen maar dicht.' Ik sloot mijn ogen en en liet mijn hoofd rusten op zijn borst. Ik begroef mijn gezicht in zijn nek. Meteen rook ik zijn zachte, zoete geur. Hij liep een trap af en hield me steviger vast. 'Ben ik niet zwaar?' 'Nee, je bent zo licht als een veertje.' Ik rolde met m'n ogen. 'Ohja, je "Alien" kracht.' Hij lachte. Ik voelde een wind in mijn haren en kreeg een rilling. 'Heb je het koud?' Ik schudde voorzichtig mijn hoofd. 'Nee.' loog ik. Er klonk een geluid dat leek op... Golfjes? Waren we op het strand? Hij stopte met lopen en legde me op een zachte stof. Duidelijk geen zand. Ik deed mijn ogen open en zag dat ik op een laken lag. Ik ging zitten en Xavier schudde zijn hoofd. 'Het is laat je moet slapen.' Ik ging liggen en Xavier bleef zitten. Hij keek naar de zee en ik naar hem. 'Ga slapen Charlett.' Ik schudde mijn hoofd. 'Nee, dan ben je weg als ik wakker wordt.' Hij keek naar mij. 'Nee, ik blijf bij je tot je wakker wordt.' Ik ging zitten. 'Laat me gewoon, ik wil van ieder moment met jou gebruik maken.' Ik ging dichter tegen hem aanzitten. Hij zuchtte. 'Je bent koppig.' Ik knikte. 'Jep.' Hij lachte en sloeg een arm om me heen. Opeens haalde hij iets uit zijn zak. Hij gaf het aan mij. Verbaasd pakte ik het aan. 'Voor jou. Om te laten zien hoeveel ik van je hou.' Ik bloosde en maakte het open. Er zat een zilveren ketting in. Het was een hartje. 'Awhhh. Dat is zo lief! Dat had je niet hoeven doen.' Ik drukte een kus op zijn wang en leunde weer tegen hem aan. 'Het is wit goud. Een heel kostbaar iets. Het was zo mooi, maar natuurlijk niks vergeleken bij jou.' Ik bloosde en keek ongelovig naar de ketting. Wit goud? Dan heeft dit heel veel gekost! Mijn ogen werden vochtig van blijdschap. 'W-wauw.' Ik vloog hem om de hals en we vielen achterover. 'Bedankt!' 'Graag gedaan.' Hij drukte een kus op mijn kruin. 'Zal ik hem omdoen?' We gingen weer rechtop zitten. Ik knikte, gaf de ketting aan Xavier en draaide me om. Hij probeerde hem dicht te doen. Ik moest even grinniken, omdat het zo lang duurde. Uiteindelijk lukte het hem. Ik draaide me weer om en hij deed de ketting goed. 'Prachtig.' Zijn groene ogen waren net glinsterende smaragden. Ik bloosde en ging tegen hem aanliggen. We gingen langzaam achterover liggen ik sloot mijn ogen. Hij aaide mijn haar. Met mijn ene hand hield ik de zijne vast en met de andere de ketting. Hoe lief kan een jongen zijn. En ik maar denken dat hij een verrader was...

'Oke! Tijd voor een echte training!' 'Ja!' We stonden op het veld. 'Geen zorgen Mark wij gaan op zoek naar die vlammenspits.' Bedankt Silvia.' We renden het veld op. Jude had de bal. 'Oke, Tori, Jack en ik tegen Charlett, Shawn en Sue.' 'Oke!' We deden met z'n zessen een balbezit. 'Hé Evans!' We keken op. Hurley zat te surfen op een golf. Hij sprong en landde op het veld. Zo die kan springen. Opeens landde zijn surfplank naast hem. We schrokken ons rot en Hurley grijnsde. 'He ik was al naar je opzoek Mark.' Mark stapte op hem af. 'He Hurley alles goed?' Willy kwam ertussen. 'Wat was dat voor een gevaarlijke actie? We hadden wel geplet kunnen worden door dat stomme ding!' 'Ah, sorry, sorry. Ik wou gewoon zo snel mogelijk naar jullie toe weetje.' We gingen allemaal achter Mark staan en keken naar Hurley. 'Wat zeg je ervan, Mark? Wil je tegen mij en mijn nieuwe team spelen?' Mark keek hem verbaasd aan. 'Euh sorry, maar wat zei je nou?' 'Weetje ik zit bij een voetbalteam.' Mark stond versteld. 'Bij een voetbalteam?!' Hij knikte. 'Ja, man. Ik vond het echt een kik om met jullie te voetballen. Echt radicaal. Dus ik ging naar het voetbalteam en vertelde dat jullie dat voetbal ding hadden gewonnen, en dat jullie van Raimon waren. Ze waren echt enthousiast. Ze willen echt tegen jullie spelen.' Ik was echt stomverbaasd. 'Wat vind je ervan? Wil je ze die lol gunnen?' maakte Hurley af. 'Tuurlijk, lijkt me leuk. Toch jongens?' Ik knikte. 'Ja echt gaaf. Ik ben benieuwd naar het team.' 'Ik sta het niet toe dat jullie tegen ze spelen.' De coach kwam erbij staan. 'Jullie zijn dat van gisteren toch niet vergeten, mag ik hopen? We moeten fit blijven, en tegen de allersterkste spelen. Niet een beetje voor de lol, tegen zomaar een team. Dat is tijdsverspilling, begrepen?' Hurley liep op haar af. 'Chillax dametje. Je denkt dat we slecht zijn, maar we zijn echt goed weetje? De beste van Okinawa. En dat toernooi ding, hoe heet dat toch?' Ik rolde met mijn ogen. 'Het Voetbal Frontier?' 'Ja dat ja. Daar hadden ze bijna aan meegedaan.' 'Meen je dat echt?' zei Eric. Hurley knikte. 'Ja maar ze hebben een goede reden waarom ze niet meededen. Er was hier een groot festival en dan loopt het hier altijd een beetje uit de hand. We waren zo lekker aan het dansen, dat de coach ze vergat in te schrijven.' 'Wat?!' zei Mark, die versteld stond. 'En toen ze daar achter kwamen, was de inschrijvingsdatum al voorbij. En mochten ze niet meedoen.' Hij grijnsde. 'Die dingen gebeuren gewoon.' Ik lachte. 'Die coach is dan echt gek.' Hurley negeerde dat en keek naar Mark. 'Speel nou maar gewoon tegen ons. Je krijgt er geen spijt van.' Mark keek naar de coach. 'En wat vind u coach?' 'Je doet maar.' Ze liep weg en wij begonnen te juichen. Yeah! Een leuke vriendschappelijke wedstrijd!

Jeej! Ze gaan spelen tegen Mary Times! Dat vond ik altijd een hele leuke wedstrijd!

Wat vinden jullie van de ketting? Ik heb hem zelf ook en ik ben er zo blij mee :). Maargoed, hope you enjoy! Comment, Vote and love Axel & Xavier💕.