BOEK 2 OUDE VERSIE

H4. Verlaten?

We waren opgesteld. Door hun snelheid hadden we afgesproken kort te passen. Het fluitsignaal klonk en we renden naar voren.
We speelden kort en snel over en hielden de bal. Ik passde naar Axel, maar de bal werd onderschept. De aliens renden naar voren. Ze schoten van een grote afstand. De bal was zo snel dat Mark niet kon reageren en samen met de bal het goal in vloog. Het is na 1 minuut al 1-0. Wat erg! We speelden verder en het ging zoals de vorige keer. Iedereen werd omvergeblazen en voor we het wisten was het 10-0. Ik stond moeizaam op. Deze wedstrijd is nog lang niet afgelopen. Ik geef nooit op en een blessure kan m'n lichaam wel vergeten. De wedstrijd ging weer verder. De aliens passde keer op keer over en opeens sprong Jude ertussen. Vond hij nou een verband ofzo? Hij rende naar voren en passde naar Axel. Vlammen Tornado! De bal ging op de lat! Wat?! Hij schiet nooit mis! Ik kon wel in de grond zakken. Er is echt iets met hem aan de hand. Als sinds de Aliens er zijn. Maar wat? Ik schudde het van me af en liep naar hem toe. 'Het geeft niet Ax. Je hebt je dag gewoon niet. De volgende keer gaar hij goed.' Ik probeerde met mijn vrolijkste glimlach hem op te vrolijken. Het heeft niks met "hij heeft z'n dag niet" te maken. Ik wil gewoon niet dat hij ziet, dat ik hem door heb. Hij knikte en liep verder. Even later lukte het Jude weer om de bal te onderscheppen. Hij passte naar me en Axel en ik sprongen in de lucht. 'Duo Tornado!' De bal vloog over en verloorde zijn kracht. Ik landde netjes op de grond maar Axel viel. 'Gaat het Axel? Wat was dat?' Ik hielp hem overeind. 'Niks, we gaan verder.'

We zaten aan de kant. De eerste helft was voorbij en het stond 13-0. Axel zat op een bankje boos naar de grond te grommen. Ik keek hem bezorgd aan. Wat is er toch? Het lijkt wel of iets hem tegenhoud. Ik werd uit mijn gedachte gehaald door de bespreking. 'Heb je door wat hun tactiek is?' Jude knikte. 'Maar het is nogal ingewikkeld. Ze laten een middenvelder naar het centrum gaan. De rechtervleugelspeler passt de bal naar hem terug. Snap je? Dan spelen ze de bal terug over het veld naar de verdediging. En die speelt hem in korte passes weer naar voren. Ingewikkeld maar snappen jullie het?' Ik knikte. 'Ja ik denk het wel. Daarmee lokken ze ons allemaal hun helft op.' Ik wou verder praten, maar Tori reageerde enthousiast. 'Knap dat je daar achter bent gekomen.' Mark grijnsde. 'Goed detective werk Jude! Je hebt geweldige ogen acher die dikke oude bril.' De coach kwam er tussen. 'Goed gedaan, maar jullie weten best in welke situatie jullie je verkeren.' We keken haar vragend aan. 'Wat bedoelt ze?' vraagt Bobby. Lina ging verder. 'Het andere team heeft een groot voordeel op jullie qua snelheid. Misschien snappen jullie nu hun tactiek, maar dat wil niet zeggen dat jullie ook kunnen winnen.' 'Oke vertel, wat is uw voorstel?' vroeg Mark. 'Dit is mijn plan. We zetten de verdediging zo neer en maken een lijn.' Bobby protesteerde. 'Is dat niet heel erg riskant? Als ze langs ons zijn hebben we alleen Mark nog.' Lina rolde met haar ogen. 'Dan moeten jullie ervoor zorgen dat ze er niet langskomen.' Ze liep weer weg. 'Wat is dat voor een bizar plan?' 'Weet ik ook niet Tori, maar we kunnen het proberen. Ze heeft ons trouwens ook geholpen om te winnen van de Secret Servers. Dus waarom ook niet?'

We stonden in 1 rechte lijn opgesteld. Achter ons zat een groot gat. Als dit maar goed gaat. Want van deze tactiek heb ik nog nooit gehoord. De wedstrijd begon en ze schoten meteen. De bal ging langs ons en Mark werd meteen met de bal het net ingevlogen. We speelden weer over in korte passes, maar het duurde niet lang voor ze de bal weer onderschepten. 'Kijk uit Mark!' hoorde ik Axel schreeuwen. Hij keek meteen weer naar de grond en gromde. Er kwam een goal naar goal en het was na een tijdje 31-0. Ik zuchtte. Deze wedstrijd heeft geen zin meer. Mark stond moeizaam op en schreeuwde tegen Janus. 'Ookal is het maar 1 keer. We moeten scoren jongens!' 'Jaa!!' We renden naar voren. Ik kreeg de bal en sprong omhoog. 'Rozen Tor-' voor ik de bal echt wegschoot, werd er terug getrapt. Ik viel met een knal op de grond en de bal ging naar Janus. Auww!! Mijn been. Ik probeerde op te staan en hinkelde naar voren. Janus schoot een enorm krachtig schot. Het was zo krachtig dat het goal kapot ging en de bal ontplofte. Ik hinkelde naar Mark toe, maar viel bijna. Ik werd meteen door twee personen vastgepakt. 'Bedankt jongens.' Ik glimlachte naar ze. Het eindsignaal klonk en ze wonnen met 32-0. Bijna! Bijna was het me gelukt te schieten. Ik hinkelde naar Mark en werd achterna gezeten door Eric en Axel die het erniet mee eens waren dat ik zonder steun liep. Ik stond vlak bij Mark stil. Axel kwam naast me staan en ik sloeg een arm om zijn nek zodat ik niet omviel. Meteen deed ik een hand voor mijn mond. Nee! Hij lag op de grond. Bewusteloos.

Ik zat met Silvia aan het riviertje. Ze behandelde mijn been. 'Het is gekneust. Je kan wel lopen, maar voetballen zou ik als ik jou was even 2 dagen laten zitten.' Ik zuchtte. 'En als ze dan terugkomen? Dan kan ik niet meedoen!' Silvia plakte het verband af en ik deed mijn broekspijp eroverheen. 'Tja dan doe je niet mee. Dat is beter, dan dat je iets breekt. Kom dan gaan we naar de rest.' Ik stond voorzichtig op en hield Silvia's arm vast voor als ik toch zou vallen. We kwamen aan bij de jongens en ze stonden allemaal bijelkaar. Silvia en ik gingen erbij staan. 'Hé, jongens wat zijn jullie aa-' Ik zag ze ongelukkig kijken. 'Wat is eraan de hand? Waarom zijn jullie zo somber?' Eric kwam naar me toe lopen. 'Het spijt me Charlett. Maar... Axel ligt uit het team.' Mijn ogen werden groot. Wat?! Ik stapte met een pijnlijke steek naar de coach. 'Maar coach? Hoe? U kunt hem niet uit het team zetten! Hij is onze beste speler.' Lina keek me boos aan. 'Charlett West. Je weet wat we hebben afgesproken. Ik wil geen tegenspraak en al helemaal niet van jou.' Ik snufte en hinkelde weg. Eenmaal uit het bos zag ik Mark bij het standbeeld staan. Ik liep langs hem en hinkelde door. 'Charlett wacht!' Ik negeerde de stem van Mark. 'Axel!' Hij liep al bij de poort. Ik rende naar hem toe en vergat de pijn. Ik ging vlak voor hem staan zodat hij niet door kon lopen. 'Axel alsjeblieft. Vertel me wat er aan de hand is. Je kunt toch niet zomaar het team uit.' Ik vocht tegen mijn tranen. 'Nee Charlett. Ik hoor er niet bij. De coach heeft gelijk.' Ik werd boos. 'Dat is helemaal niet waar! Je bent een geweldige speler. Sinds ik jou zag spelen heb ik nog nooit een betere spits gezien.' Hij keek naar de grond. 'Jij weet niet hoe het in elkaar zit. En nog iets... Charlett... Het is uit. Ik hou niet meer van je en het is beter zo. Het spijt me, maar ik ben niet goed voor je. Je verdient iemand die van je houdt en je goed beschermt. Je verdient een persoon als mij niet. Het spijt me.' Hij liep verder en stond achter me nog 1 keer stil. 'Maar je moet me wel beloven dat je voorzichtig doet.' Zijn stappen vervaagden en verdwenen. Ik werd in shock achtergelaten. Het is uit? Nee! Dat kan niet! Er liep eenzaam een traan over mijn wang. Hoe kan hij! Eerst me beschermen en nu zeggen dat hij niet van me houdt, zonder enige emotie. Ik zakte voorover op de grond. Ik zat op mijn knieën naar de grond te staren. Hoe kan hij mijn hart zo breken. Nu heb ik niks meer. Ik heb hem nodig! Voor het ongeluk, de aliens en mijn blessure. Ik hou van hem. Het lijkt wel alsof ik dood ben. Alsof mijn leven ermee ophoudt.